لحظات خیلی سختی است. سخت‌تر از ۵ آگست. امیدوار شدن و فروپاشی روانی پس از عدم تحقق اون موضوع، بدترش می‌کنه. احساس می‌کنم دوبار کشته شدم. ۵ آگست و ۷ ژوئن. اگر اشک امانم بده می‌خوام چندخطی خودمانی بنویسم.
مسی همه تلاشش رو کرد تا به بارسا بیاد... مسی امشب تایید کرد یه پیشنهاد اروپایی هم داشته اما بهش نگاه هم نکرده چون فقط می‌خواست بیاد بارسا و مثل آلبا و بوسکتس خداحافظی کنه با هوادارا اما بازم از خودگذشتگی کرد و گفت نمی‌خواست دلیل رفتن بازیکنی بشه. مسی توو این دو فصل در پاریس اونقدر از نظر روحی داغونش کردن که حال متئو پسر دومش بد شده بود. مسی به همه‌چیز رسیده و بدون هیچ شکی بهترین بازیکن تاریخ فوتباله اما ما هوادارا خودخواهیم که ازش بیشتر و بیشتر می‌خواییم.
ما گاهی یادمون می‌ره بازیکن بزرگی مثل مسی نیاز به آرامش داره. مسی حتی پول هم انتخاب نکرد وگرنه می‌رفت عربستان. مسی گفت به آرامش نیاز داره و می‌خواد خانواده و بچه‌هاش از زندگی لذت ببرن. مسی هیچ بدهکاری به هیچکس نداره و برعکس همه بازیکنای فعلی خودشو به پول نفروخت و به دنبال آرامش خودش و خانواده‌اش رفت. کمی بخاطر ۲۰ سال خوشحالی که لئو برای فوتبال و ما به ارمغان آورده به تصمیماتش احترام بذارید و اونو به پول یا هرچیزی شبیهش تشبیه نکنید.
اين انتقال مهم‌ترين انتقال تاريخ ليگ فوتبال آمريكاست. بعد از انتقال پله در سال ١٩٧۵ به نيويورک کاسموس كه باعث محبوبيت فوتبال در ايالات متحده شد، انتقال اسطوره هم مى‌تونه آمريكايى‌ها رو بيشتر از قبل به فوتبال علاقه‌مند كنه و شايد MLS رو به جمع ۴ ليگ معتبر امریکا برسونه. کشوری که میزبان مشترک جام جهانی بعدیه و شک ندارم مسی تاثیری که فوتبالیست‌ها بر ژاپنی‌ها گذاشت، بر امریکایی‌ها می‌ذاره. او در فوتبال امریکا هم جاودانه خواهد شد.
اگر اشک امانم بده...
لئو، قهرمان جهان، تأثیرت بر زندگی من بسیار فراتر از زمین فوتباله. تو به من یاد دادی که رویاها ارزش دنبال کردن رو دارند، کار سخت نتیجه می‌ده و اشتیاق هیچ مرزی نمی‌شناسه. ازت ممنونم مسی که استعداد چشمگیرت رو با دنیا به اشتراک گذاشتی. تو اثری محونشدنی در زندگی من به جا گذاشتی و برای همیشه احساساتی رو که در من برانگیختی گرامی خواهم داشت. هنرمندی و فروتنی تو به عنوان یک یادآوری دائمی برای هر هوادارته که جرأت رویاپردازی و تعقیب بی‌وقفه علایق رو داشته باشیم.
هرجا مسی هست دنبالش خواهم کرد و به تصمیمش احترام می‌ذارم. من دو سال حتی یک دقیقه از بازی‌های پاریس رو از دست ندادم و روزهایی که بازی‌ها با بارسا همزمان بود بغض می‌کردم. از خاطرم نمی‌ره بازی بارسلونا-گرانادا رو. بازی که حینش اشک می‌ریختم و فضای خیلی غم‌انگیزی در نوکمپ و هوای بارسلونا حاکم بود. فکر کردن به غم شب گذشته‌ی مسی، جایِ خالی‌ش وسط زمین، وقتی توپ می‌گیره و پخش می‌کنه و می‌دَوه جلو تا مثل همیشه ناجی بشه؛ اون شب یه احساس ترس توام با انزجار داشتم که آینده چی می‌شه. بیشتر از هر وقتی...
هرگز بازی‌های اینترمیامی در بامداد رو هم از دست نخواهم داد تا از اسطوره‌ام لذت ببرم. او برای من فراتر از یک فوتبالیسته و خوشحالی و آرامشش خیلی برام مهمه. کاش توو امریکا حالش خیلی خوب باشه و احترام بی‌نهایتی که لایقشه بهش گذاشته بشه. کاش از مسی به خوبی مراقبت کنن. مسی همه زندگی منه که با لبخندش حالم زیر و رو می‌شه.
اشک امانم نمی‌ده...
آرزوم این بود لبخند مسی رو یبار دیگه در بارسا ببینم اما نشد و حالا احساس می‌کنم مرده‌ای متحرکم که می‌خوام زندگی‌ام هرچه زودتر به پایان برسه.
اشک امانم نمی‌ده...
می‌خوام آرزو کنم مسی فقط در باشگاه جدیدش لبخند به لباش برگرده. من تا ابد هوادار مسی خواهم موند و اگر روزی مسی هواداری نداشت، یعنی من مرده‌ام...
