Behzad S.hباید یک حقیقت را درباره این تیم های بزرگ ایتالیایی مثل یووه و میلان و رم و.. مطرح کنیم اونم سبک بازی کهنه و عهد عتیق هست.ببینید فوتبال روز تغییر کرده و ایتالیا در گذشته مونده. درسته که اونا در تاکتیک های دفاع ضدحمله سرآمد بوده و سبک خاصی داشتن ؛ اما الان سبک های مالکانه و هجومی و البته سبک جسورانه پرسینگ از جلوی سرعتی و دیوانه وار آلمانی ها در دنیا سرآمد هستن.و عملا فوتبال مدرن ماهیتش عوض شده حتی با ترکیبی شبیه سویا که فعلا ته جدول لالیگا هست ،اگه جسورانه و بدون ترس پرسینگ را با دوندگی بی امان و هدفمند همراه کنی میشه تیمای بزرگتر و ترسوتر را بعقب برونی و بلحاظ ذهنی هم مسلط بشی به بازی. سویا در تورین هم با جسارت و روحیه برتر بازی کرد و انگار اونا مدعی برد بودن.درحالیکه باید یووه اونجا با ریتم تند و هجوم بی وقفه بازی میکرد و میبرد. اما همون ضعف در مالکیت و سرعت پایین تیمی نمی‌ذاره بدون ریسک زیاد ،حمله کنن. سویا مثلا در ورزشگاه خودش چه جو عالی درست کردن و با شدت بالا پرس کردن، حتی وقتی جلو بودن یووه بزور میتونست بیاد به منطقه خطر زمین حریف و فشار مداوم بیارن. سویا مهره آنچنانی نداره فقط تیم پرروحیه و جنگجویی هست.
یووه با آلگری یک تیم ترسو شده مثل سنت مزخرف کاتناچو و مالکیت که هیچی، اصلا توان پرس و توپ گیری جسورانه و حمله سرعتی هم ندارن.تا مجبور نشن دست از احتیاط بیش از حد ، برنمیدارن.این ترس زشت، روح و ذهنیت فوتبال ایتالیا را کشته و باید توسط نسل جدید مربیان از بین بره.برای همین میلان و یووه بعنوان سردمدار ایتالیا بایستی هرچه سریعتر بسمت تغییر سبک و مدرن شدن برن وگرنه موفقیتی هم کسب کنند چنانچه قبلا گفته شد مقطعی خواهد بود.
فینال رفتن و توفیق برخی ایتالیایی ها هم خوب هست و روحیه میده بهشون اما نباید گولشون بزنه و ضعفهای مشهود را نادیده بگیرن وگرنه مجازات میشن.بنظرم تغییرات ضرورت دارند.
