طرفداری | همان‌طور که خواندید، مائوریسیو پوچتینو بزودی با چلسی به دنیای سرمربی‌گری بازخواهد گشت. چلسی که فصل جاری عملکرد وحشتناکی داشته و به اندازه سال‌های گذشته رکوردهای منفی ثبت کرده باید منتظر تغییرات ساختاری مهمی از جانب سرمربی آرژانتینی باشد.
تقریبا هر سرمربی با یک تعهد مشخص وارد باشگاه جدیدش می‌شود: ساختار قدیمی باشگاه تغییر می‌کند و انتخاب تیم بر اساس شایستگی و عملکردی فردی بازیکنان در تمرینات خواهد بود. اما واقعیت کمی پیچیده‌تر است، مخصوصا در چلسی که تابستان امسال برای ترمیم تیمی که عملکرد خنده‌آوری داشته باید تصمیمات مهمی بگیرد. 13 بازیکن از ترکیب چلسی تنها 2 سال دیگر قرارداد دارند و آینده بازیکنی مثل روملو لوکاکو که دستمزد بالایی می‌گیرد نیز باید در اولویت‌های چلسی باشد. پوچتینو باید به سرعت در مورد بازیکنان فعلی که مناسب سبک او هستند و بازیکنانی که قصد جدایی دارند یا فروش آن‌ها از لحاظ تجاری برای باشگاه مفید است، تصمیم‌گیری کند. تاد بولی و بهداد اقبالی مصمم هستند تا از تکرار سناریوی جدایی آزاد بازیکنانی مثل رودیگر و کریستنسن جلوگیری کنند.
اول از همه؛ سبک بازی مائوریسیو پوچتینو چیست؟
به طور کلی؛ اساس بازی تیم‌های تحت هدایت پوچتینو مبتنی بر تسلط بر فضاها با یک بازی منطقه‌ای، برتری عددی، مالکیت هدفمند و پرس شدید هنگام از دست دادن توپ است. سرمربی آرژانتینی در 5 سالی که در تاتنهام گذراند، برای اجرای سبک یاد شده، از سیستم 1-3-2-4 استفاده می‌کرد.
وجود هافبک‌هایی مناسب به پوچتینو اجازه می‌داد تا با سیستم چرخش هافبک‌ها و البته دابل پیوت معروف خود به مصاف حریفان برود
در پاری سن ژرمن اما به دلیل حضور مثلث مسی، نیمار و ام باپه، پوچتینو مجبور شد به سراغ سیستم 3-3-4 برود.
پوچتینو در دوران کوتاه مدتی که در فرانسه گذراند سعی به تکرار سیستم تاتنهام گرفت اما در نهایت برای نهایت استفاده از ستارگان تیم مجبور شد به 3-3-4 سوییچ کند
چه چیزی در چلسی در انتظار پوچتینو است؟
برای اهداف موردنظر در چلسی، به نظر می‌رسد شاهد تیمی مثل تاتنهامِ پوچتینو باشیم، به خصوص زمانی که در استمفوردبریج، برعکس پاری سن ژرمن، خیلی شاهد قدرت داشتن بازیکنان مطرح نیستیم. در سال 2014، تاتنهام شامل بازیکنانی مثل هری کین، کایل واکر، کریستین اریکسن، بن دیویس و اریک دایر بود که همگی 24 سال یا کمتر داشتند. بخش مهمی از هسته تیم چلسی نیز شامل بازیکنان مستعدِ جوانی است که دوران اوج خود را در پیش دارند.
برگشتن به سیستم 4 دفاع تغییر قابل توجهی نسبت به دوران توماس توخل و گراهام پاتر خواهد بود که هر دو از سیستم 1-2-4-3 استفاده می‌کردند. با این حال؛ تحرک بازیکنان در سیستم منحصر به فرد پوچتینو، تمایز بین سیستم‌ها را از بین می‌برد. یکی از عناصر مهم در سیستم سرمربی آرژانتینی، وجود فولبک‌های تهاجمی است که باید از هر فرصت برای جلو آمدن و گسترش موقعیت حمله استفاده کنند. چنین سیاستی باعث بروز عملکرد هجومی واکر، رز و تریپیر در تاتنهام شد و می‌توانیم انتظار داشته باشیم بن چیلول و ریس جیمز عملکرد فعلی‌شان در پست وینگ‌بک را این بار در پست فولبک تکرار کنند. مالو گوستو، بازیکن قرضی چلسی در لیون نیز می‌تواند گزینه دیگری برای چنین نقشی در سمت راست زمین باشد. محدودیت‌های تهاجمی مارک کوکوریا حضور او را تبدیل به یک علامت سوال کرده و احتمالا باعث می‌شود پوچتینو برای پوشش و رقابت با چیلول به سراغ بازیکنان بومی چلسی، لوئیس هال و یان ماتسن، برود.
تعداد مهمی از بازیکنان چلسی هنوز به پیک سنی خود نرسیده‌اند، به خصوص بازیکنان جوانی که اخیرا به این تیم اضافه شده‌اند
جاه‌طلبی‌های مدافعین کناری به شرکت در حمله به این معنا است که دو مدافع وسط تیم باید به اندازه کافی متحرک و آرام باشند و وظیفه دفاع از بالای زمین و همچنین بازی‌سازی از خط دفاع را انجام بدهند. واضح است که وسلی فوفانا و بونوا بادیاشیل با افزایش سن‌شان می‌توانند پویایی مشابهی نسبت به توبی آلدرویرلد و یان فرتونگن فراهم کنند. هر دو مدافع جوان چلسی از لحاظ فیزیکی قدرتمند هستند و وقتی توپ را در اختیار دارند، تصمیمات درستی می‌گیرند. تروه چالوبا و لوی کولویل، دو گزینه جذاب دیگر را برای پوچتینو فراهم می‌کنند و در حالی که کالیدو کولیبالی مدافع وسط مناسب‌تری برای سیستم پوچ به شمار می‌رود، باید دید آیا او فرصت ماندن در چلسی و بهبود وضعیت خود را خواهد داشت یا نه. در مورد تیاگو سیلوا، در گذشته توماس توخل شک و تردیدهایی نسبت به عملکرد او در سال‌های پایانی فوتبالش در قالب سیستم 4 دفاعه داشت و اگر پوچتینو نیز عقیده مشترکی با توخل داشته باشد تعجب‌برانگیز نخواهد بود. وضعیت سزار آزپلیکوئتا نیز برای بازی در فصل آینده مشخص نیست.
در هنگام بازی‌سازی، پوچتینو دوست دارد مدافعین وسط تیم با یکی از هافبک‌های عقب زمین جا به جا شوند. در تاتنهام و ساوتهمپتون، ویکتور وانیاما چنین نقشی را بر عهده داشت اما در چلسی بازیکنی با خصوصیات مشابه دیده نمی‌شود. انزو فرناندز توپ را به خوبی از زمین خودی حمل می‌کند و می‌توان اذعان داشت گستردگی پاس‌های او از هافبک‌های سابق تاتنهام هم بهتر است اما عملکرد فرناندز در بحث دفاعی کمی ناپخته به نظر می‌رسد. دکلان رایس از لحاظ فیزیکی، تاکتیکی و فنی تمامی مشخصه‌های مورد نیاز پوچتینو را دارد اما اگر میسون مانت، صمیمی‌ترین دوست رایس، فروخته شود بعید است هافبک انگلیسی راهی استمفوردبریج شود. اگولو کانته می‌تواند در «دابل پیوت» پوچتینو به میدان برود، متئو کواچیچ و کانر گلگر نیز احتمالا نقش هافبک مرکزی‌های پیشرفته را خواهند داشت. در حالت کلی؛ هیچ‌یک از هافبک‌های فعلی چلسی که آینده مبهمی هم دارند، برای سیستم 1-3-2-4 پوچتینو ایده‌آل نیستند. ممکن است در صورت عدم در دسترس بودن رایس یا گزینه‌های دیگر، چلسی به سراغ استفاده از آندری سانتوس و اتان امپادو برود.
پوچتینو از کریستین اریکسن در بال راست مثلث تهاجمی جلوی زمین استفاده می‌کرد. هافبک دانمارکی برای کمک به کنترل مالکیت، ارسال پاس به یک سوم زمین حریف و پیدا کردن موقعیت سانتر، آزاد بود تا به عمق زمین سرک بکشد. میسون مانت در چلسی چنین نقشی را می‌تواند ایفا کند. اگر چه پاس‌های مانت به اندازه اریکسن خلاقیت لازم را ندارد اما او به خوبی می‌تواند در قالب بازیکن پست 8 و 10 جا‌به‌جا شود. در اسپرز، لاملا و چادلی در نقش «inverted winger» به میدان می‌رفتند و با جدایی احتمالی حکیم زیاش از چلسی، نونی مادوکه گزینه‌ای جذاب برای آبی‌ها خواهد بود. رحیم استرلینگ و کریستین پولیشیچ باید مانند سون هیونگ مین، با دویدن و حرکات با و بدون توپ، خط دفاع حریف را تهدید کنند. هر چند میخایلو مودریک به دلیل سرعت بالایی که دارد بازیکن مناسب‌تری برای سمت چپ خواهد بود. برای پست 10، پوچتینو هافبکی را خواهد خواست که در کنار اضافه شدن به داخل محوطه، قدرت تمام‌کنندگی خوبی هم داشته باشد، بازیکنی مانند دله آلی. کای هاورتس در سه فصل گذشته به دنبال بازی کردن در چنین پستی بود. چلسی بزودی با خرید کریستوفر انکونکو از لایپزیش گزینه دیگری برای پست شماره 10 به پوچتینو هدیه خواهد داد. با انتقال فولبک‌ها به بالای زمین، یکی از هافبک‌های تیم به خط دفاع اضافه می‌شود و یکی از بازیکنان خلاق جلوی زمین نیز به کمک خط هافبک می‌رود. در حقیقت؛ سیستم بازی تیم پوچتینو با این ساختار به راحتی در صورت نیاز از 1-3-2-4 به 1-2-4-3 اتقال می‌یابد.
سیستمی که انتظار می‌رود با توجه به بازیکن فعلی چلسی اجرا شود
در درون دروازه؛ دروازه‌بان‌های پوچتینو باید در بحث پاس کوتاه و بلند ماهر باشند و همچنین به سرعت در مواقع لازم در نقش یک «سوییپر» ظاهر شوند (ویژگی‌ای که هوگو لوریس به ویژه در دوران اوج در آن عالی بود). کپا آریزابالاگا و ادواردو مندی هر دو در این نقاط عملکرد ضعیفی دارند و به همین دلیل انتظار می‌رود چلسی در تابستان جذب یک دروازه‌بان را در اولویت قرار دهد. رابرت سانچز از برایتون و داوید رایا از برنتفورد، مشخصه‌های مدنظر پوچتینو را دارند.
در مرکز حمله؛ تیم‌های پوچتینو همیشه وقتی یک مهاجم نوک را در ترکیب خود داشته‌اند بهترین عملکرد خود را ارائه کرده‌اند. ریکی لمبرت در ساوتهمپتون و هری کین در تاتنهام به عنوان شماره 9 های پوچتینیو به میدان می‌رفتند. جالب است بدانید سایت FBref (مختص داده‌های فوتبال) روملو لوکاکو و هری کین را دو بازیکن شبیه به هم توصیف کرده، در حالی که مهاجم بلژیکی مهارت «همزمان شماره 10 بودن» کین را ندارد. در مورد لوکاکو، سوال اصلی این خواهد بود که آیا او به چلسی بر می‌گردد؟ اگر پاسخ مثبت است، چلسی دیگر به سراغ جذب مهاجم جدید نمی‌رود و با لوکاکو و آرماندو برویا ادامه خواهد داد.
مائوریسیو پوچتینو؛ پنجمین سرمربی چلسی در یک سال اخیر
چلسی همین حالا اکثر «مواد خام» مورد نیاز برای ساختن یک «تیم پوچتینو» را در اختیار دارد و احتمالا فقط در درون دروازه، هافبک دفاعی و مهاجم نوک، تقویت خواهد شد. حتی اگر پیشرفت قابل‌توجهی حاصل شود، آزمون بزرگ پوچتینو مسئله مدیریت تیم خواهد بود. پوچتینو در تاتنهام از هسته کوچکی از بازیکنان استفاده می‌کرد. در 3 فصل اول پوچ در اسپرز، حداقل 9 بازیکن، 2000 دقیقه یا بیشتر بازی کردند. چلسی فصل آینده با 25 بازیکن به استقبال لیگ برتر و جام‌های داخلی می‌رود و خبری از حضور در رقابت‌های اروپایی نخواهد بود. نقل قول معروفی از پوچتینو وجود دارد که در آن گفته است «وقتی بازیکنی قرارداد امضا می‌کند، او این کار برای تمرین کردن با تیم انجام داده است، نه حضور خودکار در ترکیب اصلی». با این حال، سرمربی آرژانتینی اولین مربی کوبهام نخواهد بود که صدای غر زدن ستاره‌های تیم را می‌شنود. در درون زمین؛ ثبات در ترکیب اصلی، چیزی است که چلسی به آن نیاز دارد، برخلاف دوران توخل و پاتر که به دلیل نقل و انتقالات مختلف و همچنین بحران مصدومیت، چنین امری فراهم نشد.
ورود مرد آرژانتینی مطمئننا پتانسیل شروع یک دوران هیجان‌انگیز در استمفوردبریج را دارد. اگر چه، مثل همیشه، برای برخی از بازیکنان خبر بهتری نسبت به سایرین خواهد بود.
به قلم مارک کری و لیام تومی برای اتلتیک
