جدیدا مد شده هر بچه ای تو فضای مجازی یک میکروفون میگیره دستش ،میشینه شادمهر نقد میکنه ،آخه اگر امثال شادمهر نبودند که شما الان باید خلبانان خلبانان گوش میدادید حالا واسه ما شدید منتقد موسیقی ؟
نمی گم نقد نباید باشه ،هر آرتیستی تو هر سطحی قطعا قابل نقد هست ولی قرار هم نیست به اسم نقد، عقده های خودمون رو سر کسی که به گردن موسیقی این مملکت خیلی حق داره خالی کنیم .
شادمهر عقیلی کسی بود که به خاطر عشقش به موسیقی قید همه چیز رو زد ،قید عشقش، قید خانوادش، و حتی قید کشورش رو .
اون زمان شادمهر با محبوبیتی که به دست آورده بود شرایط مالی خوبی هم در ایران داشت ولی به خاطر عشقش به موسیقی و گیتار و ویالون حتی قید اون رو هم زد و در سال های اولیه در خارج از کشور به سختی زندگی کرد .
الان شاید دیگه موسیقی برای اون جزو اولویت های آخر باشه ولی کارنامه درخشانش رو و زحمات فراوانی که کشید تا به اینجا برسه رو هیچ جوره نمیشه پاک کرد از تاریخ موسیقی این کشور .
به نظرم واسه خیلی ها هنوز زوده عظمت این مرد و کار هایی که ساخته رو درک کنند .
همین آهنگ های غیر رسمیش مثل وقتی حواست نیست و این آهنگ و بهونه و ... کل کارنامه هیتر هاش رو صد هیچ میزنه .
امیدوارم حداقل واسه یک آهنگ هم شده یک روز یکی از کار های ساخته شده خودش رو پخش کنه .
واقعا دلم واسه تنظیم های خودش تنگ شده ،از آخرین کاری که رسمی پخش شد و ملودی و تنظیمش از خودش بود ۸ سال میگذره .
در اخر اینکه متاسفانه ترانه سرا این کار هم چند وقت پیش فوت شد .
