کلا یکسری باس ها وجود دارن ک در عین عذاب اور بودن برای پلیر جذابن.خلاصه امروز اومدم با تاپ فایو بهترین باس یا همون غول مرحله اخر خودمون از تایرنت رو مخ تا مجسمه کلوسوس
۵_Nemesis - Resident evil 3 cl/re
مگه میشه ی رزیدنت اویل پلیر باشی با این تایرنت آشنا نباشی کابوس هر پلیری بود تو اولین دیدارمون هم قشنگ باهاش اشنا میشیم ی غول بی اعصاب ک عاشق کشتن گروه استارزه همیشه در حال تعقیبه پلیره.هرموقع ک شکستش بدید به صورت اپگرید طور بهتون حمله میکنه تازه انواع به انواع سلاحام مجهزه از راکت لانچر گرفته تا شعله افکن.
۴_Colossus of Rhodes - God of War 2
هنوز هم که هنوز است به نظرم God of War 2 با اختلاف حماسی‌ترین فصل افتتاحیه تاریخ ویدیو گیم را دارد. دلیلش هم قطعا چیزی نیست جز مبارزه با Colossus of Rhodes. همین که کنترل کریتوس را در قسمت دوم به دست می‌گرفتیم، این نبرد حماسی چند مرحله‌ای شروع می‌شد. عظمت Colossus of Rhodes در همان لحظه مسحورتان می‌کرد و با خودتان می‌گفتید که چطور روی پلی استیشن ۲ چنین باس‌فایتی را طراحی کرده‌اند. اما قضیه به همین جا ختم نمی‌شد و وقتی که کارگردانی سکانس‌های سینماتیک و QTEهای این باس‌فایت را می‌دیدید، دیگر این برایتان جا می‌افتاد که God of War 2 یک بازی معمولی نیست
3_Ornstein and Smough – Dark Souls
مبارزه با Ornstein و Smough بیشتر شبیه یک شوخی دردناک بود تا یک باس فایت. چراکه برای اولین بار، همزمان باید با دو باس سرسخت به مبارزه می‌پرداختیم که الگوی رفتاری هیچکدامشان هم شبیه یکدیگر نبود. از آن بدتر اینکه Ornstein و Smough برای کشتن شما با هم همکاری می‌کردند و آنقدر به شما فشار می‌آوردند که خودتان بیخیال جان شیرین و تمام سولزهایی که جمع کرده بودید می‌شدید. تازه وقتی که با هزار بدبختی یکی از آن‌ها را می‌کشتید، آن یکی قدرت‌هایش را می‌گرفت و با سرعت و توان بیشتری به سمتتان حمله می‌کرد. Ornstein و Smough دو سد غیرقابل نفوذ بودند که خیلی از ما روزها یا حتی ماه‌ها برای کشتنشان تلاش می‌کردیم و باز هم شکست می‌خوردیم. تقریبا هر کسی که سری سولز میازاکی را تجربه کرده باشد، از این دو به عنوان شیاطینی یاد می‌کند که نمی‌گذاشتند طعم شیرین آرامش بچشد.
۲_Pyramid head - Silent hill
_ixgu.jpg)
پیرامید هد در سایلنت هیل ۲ از آن باس‌هایی نبود که در یک نقطه به خصوص ظاهر شود و برای چند لحظه کوتاه عذاب جان گیمر باشد. نه پیرامید هد با آن ظاهر آزار دهنده‌اش تقریبا همه جا حضور داشت و با صدای قدم‌های سنگینش روحمان را عذاب می‌داد. جالب اینکه بازی سایلنت هیل ۲ برای عذاب‌آورتر کردن آخرین رویارویی گیمر با این باس وحشتناک، اتاق کوچکی را انتخاب کرده بود که هیچ جای مانوری در آن وجود نداشت. از آن بدتر، باس رعب‌آوری در مقابلتان بود که برای رویارویی با آن، هیچ سلاح قدرتمندی به جز یک کلت کمری در دست نداشتید و مجبور بودید تمام گلوله‌هایش را خرج کله هرمی‌اش کنید. از طرفی، پیرامید هد به نوعی نماد سایلنت هیل به حساب می‌آید و اگر او را از این مجموعه بگیریم، اصالت این بازی‌ها زیر سوال می‌رود. پیرامید هد با آن کله بزرگ هرمی شکل و بدن عضلانی قدرتمندش، یک جلاد تمام عیار بود. جلادی که می‌خواست هر طور شده جیمز را بابت گناهانش در جهان رعب آور سایلنت هیل مجازات کند. اما جالب اینجاست که بدانید پیرامید هد در اصل نمادی از آن روی دیوانه، خشن و نامهربان جیمز بود که او هیچ وقت آن را برای هیچ کس رو نکرده بود.
1_Malus – Shadow of the Colossus
در Shadow of the Colossus ما باید با ۱۶ باس مختلف که طراحی هر کدامشان یکی از دیگری بهتر بود، برای نجات جان معشوقه‌مان مبارزه می‌کردیم. اما از بین این ۱۶ باس، محال است کسی Malus را فراموش کند. Malus باس پایانی بازی بود و وقتی که برای اولین بار آن را می‌دیدید، قطعا دهانتان از ابهت و ابعاد بزرگ این کلوسی برای چند ثانیه باز می‌ماند. از طرفی مبارزه با Malus نیز نسبت به دیگر کلوسی‌ها هم سخت‌تر بود و شما برای شکست دادنش باید کلی پازل پلتفرمینگ مختلف را حل می‌کردید. جالب اینکه یک اشتباه در حین حل معمای این باس‌فایت کافی بود تا کل پراگرستان از بین برود و بازی به شما را به چک‌پوینتی برگرداند که با آن خیلی فاصله داشتید. با این حال، وقتی که بالاخره Malus را شکست می‌دادید و این باس عظیم‌الجثه روی زمین می‌افتاد، حس پاداشی به شما دست می‌داد که عملا در کمتر بازی دیگری قادر به تجربه‌اش بودید
خب اینم تموم شد
اگه دیدید باس دیگه ای نیس چون قسمت اولش هنوز کلی باس خفن مونده
