یکصدمین شهرآورد سنتی فوتبال ایران بین تیم‌های استقلال و پرسپولیس تبدیل به یکی از حساس ترین رقابت های تمام ادوار دو تیم شده است.
به گزارش طرفداری، استقلالی ها که هم امتیاز با زردهای دیار زاینده رود تیم دوم لیگ برتر فوتبال ایران هستند با فاصله ای بسیار شکننده و یک امتیازی رقیب همیشگی و سرخ پوش را در تعقیب خود می بینند. آنها یکشنبه سوم اردیبهشت باید در ورزشگاه آزادی به مصاف پرسپولیس رفته تا در صورت برتری، نوار پیروزی‌های پیاپی خود را تداوم بخشیده و یکی از چهار مسابقه فینال گونه خود در هفته‌های پایانی را به سلامت پشت سر بگذارند.
شاگردان ساپینتو که پیش بازی شهرآورد مقابل هوادار را با برد ۶ بر یک به پایان برده و روحیه ای مضاعف گرفته اند، تنها به پیروزی و کسب حداکثر امتیازات این دیدار می‌اندیشند. چرا که هر نتیجه ای غیر از کسب سه امتیاز می تواند به منزله پایان بلند پروازی های سرمربی پرتغالی و یاران پر انگیزه اش قلمداد شود. از طرفی پرسپولیس و یحیی گل‌محمدی هم در شرایطی کاملا مشابه به سر برده و هر نتیجه ای به جز برنده شدن در شهرآورد، حکم محروم ماندن دوباره شان از جام قهرمانی را خواهد داشت.
در این بین سپاهان اصفهان که به دلیل قانون محاسبه نتیجه مسابقات رو در رو در صورت مساوی امتیازات، در روز آخر، شانس اصلی قهرمانی به حساب می‌آید چشم به این بازی دوخته و آرزوی تقسیم امتیازات بین دو تیم را دارد. چیزی که به شدت برای طرفداران استقلال و پرسپولیس دردناک و تلخ خواهد بود!
پانزده هزار تماشاگر حاضر در استادیوم که به علت همان دلیل همیشگی تهوع آور باید به تماشای مسابقه ای با ۸۵ درصد سکوی خالی استادیوم بنشینند، به هر پایانی می اندیشند به جز مساوی! یقینا یک امتیاز سرخابی‌ها برابر سه امتیاز احتمالی سپاهان مقابل ملوان از چنان ارزش و اعتباری برخوردار نخواهد بود. تا همین جا هم دو تیم حسرت امتیازات از دست رفته را می‌خورند. امتیازاتی که می‌توانست معادلات جدول را تغییر دهد اما شرایط به سمتی پیش رفته است که اصفهانی ها از وضعیت بهتر و مناسب تری بهره مند هستند. دیدارهای باقی مانده شاگردان مورایس پرتغالی ظاهرا ساده تر از دو رقیب نامدار تهرانی است اما جنگ برای بقا در پایین جدول گاهی اوقات نتایجی شگفت انگیز را را رقم زده است!
خلاف بسیاری از اظهار نظرها، شهرآورد صدم دیداری کاملا انتحاری و تا حد جنون مرگبار خواهد بود. دو تیم به هیچ قیمت قصد از دست دادن آخرین فرصت ها برای رسیدن به قهرمانی را ندارند. به خصوص آنکه مساوی آنها به سود رقیب دیگری در خارج از میدان خواهد شد! از همین رو کادر فنی و بازیکنان دو تیم با ذهنیت برنده وارد میدان شده و تا آخرین لحظه برای کسب پیروزی تلاش خواهند کرد. این جنگ تمام عیار ممکن است عواقب سنگین و غیر قابل جبرانی برای هر یک از دو تیم داشته باشد. اما یقینا آنها همه فشنگ‌های خشاب خود را در این مسابقه خالی خواهند کرد، حتی اگر مجبور باشند آخرین تیر را در قلب خود شلیک کنند.
برای فوتبال دوستان ایرانی که مدت‌هاست میل و رغبت چندانی به تماشا و پیگیری مسابقات داخلی و حتی بازی‌های تیم ملی نشان نداده و نمی دهند، شهرآورد یک فرصت آشتی محسوب می شود. شور، اشتیاق و هیجان گمشده مردم در میان مشکلات، ناملایمات و گرانی ها را اگر تسکین دهنده موقت و زود گذری باشد همین فوتبال و تیم های محبوب و پر طرفدارش هستند.
استقلال و پرسپولیس با ده‌ها میلیون هوادار می توانند برای چند روز هم شده حال این مردم گرفتار و سر در گریبان را بهبود بخشند. آنها در حساس‌ترین نقطه از تاریخ حیات خود وظیفه دارند با نمایشی در خور تحسین و مخاطب پسند، جلوه ای ویژه به نبرد صدم بخشیده و برنده یا بازنده از میدان خارج شوند! ملاحظه کاری و احتیاط در این مسابقه که نتیجه تساوی اش حکم باخت برای هر دو طرف را دارد، هرگز از سوی علاقه مندان پر شمار دو تیم پذیرفتنی نبوده و نیست. تنها مربیان ترسو و خود خواه هستند که به قیمت حفظ نام، آبرو و اعتبارشان، زیبایی را از فوتبال گرفته و به جای میل به هجوم و برتری، به نتیجه مساوی می اندیشند. این ویژگی هایی است که خوشبختانه نه در ساپینتو پرتغالی سراغ داریم و نه در یحیی گل محمدی!
