اختصاصی طرفداری | در شرایطی که مدت زیادی تا پایان فصل و به اتمام رسیدن قرارداد داوید دخیا با منچستریونایتد باقی نمانده است، طرفین باید تصمیم بزرگی در مورد آینده خود بگیرند.
- منچستریونایتد طی ۱۱ سال اخیر ۵ بار توی لیگ اروپا بازی کرده و تنها مرتبه‌ای که دخیا دروازه‌بان اصلی تیم نبود، ما (در حضور رومرو) قهرمان شدیم 😭😭
- لوییز انریکه درباره دعوت نکردن دخیا گفته بود: «یک دروازه‌بان باید آغازگر بازی باشه و اولین برتری نسبت به حریف رو رقم بزنه... دروازه‌بان‌ها باید روی توپ‌های ارسالی مسلط باشن»
- من تن هاخ رو دوست دارم ولی اگه قرارداد دخیا رو تمدید کنه، واقعا باید کارش رو به طور جدی زیر سوال برد. وضعیت دروازه‌بانی این باشگاه در تابستان امسال، به اندازه مهاجم مرکزی تیم بغرنج هست
شب گذشته صفحه‌های هواداری منچستریونایتد در شبکه‌های اجتماعی، پس از حذف تیم به دست سویا در مرحله یک چهارم نهایی لیگ اروپا، باز هم انگشت اتهام را به سوی مظنون‌های آشنایی نشانه گرفتند: هری مگوایر و داوید دخیا. درباره نفر اول مطالب زیادی انتشار یافته است ولی نفر دوم به واسطه افتخارات بسیارش در طول سالیان دراز حضور در اولدترافورد، کمتر (یا دست کم با اکراه) مورد انتقاد قرار گرفته است.
بر کسی پوشیده نیست که دست‌های دخیا معجزه می‌کند. از او با وجود تمامی کاستی‌ها، قطعا به عنوان یکی از برترین دروازه‌بان‌های شوت‌گیر تاریخ لیگ برتر یاد خواهد شد. در اینجا برای این که تحلیل‌مان یک طرفه نباشد، ابتدا مهم‌ترین افتخارات فردی این سنگربان ۳۲ ساله اسپانیایی را با ارجاع به ویکیپدیا مرور خواهیم کرد:
- دستیابی به دستکش طلای فصل ۱۸-۲۰۱۷ لیگ برتر انگلیس
- ۵ دوره قرار گرفتن در تیم منتخب فصل لیگ برتر (آخرین‌بار در فصل ۱۸-۲۰۱۷)
- حضور در تیم منتخب سال ۲۰۱۸ فیفا
- برگزیده شدن در ۴ دوره به عنوان بهترین بازیکن فصل منچستریونایتد (آخرین‌بار در فصل ۱۸-۲۰۱۷)
اما گذشته موفق نمی‌تواند توجیه کننده عملکرد ضعیف یک فرد در زمان حال باشد. از ضعف دخیا روی ارسال‌های حریفان که بگذریم (همان ضعفی که موجب می‌شود بعضا هر ضربه کرنر حریفان همچون یک ضربه پنالتی خطرناک باشد!)، مشارکت او در روند بازیسازی تیم به آسانی قابل دفاع نیست. این موضوع در فوتبال مدرن و به ویژه سبکی که اریک تن هاخ به دنبال پیاده‌سازی آن در منچستریونایتد است، ضعف بزرگی به شمار می‌رود.
عملکرد دخیا در فصل جاری لیگ برتر در مقایسه با دیگر دروازه‌بان‌ها به ازای هر ۹۰ دقیقه:
گل دریافت کرده: نفر هفتم
گل مورد انتظار از ضربات در چارچوب: نفر هشتم
دقت پاس: نفر دوازدهم
میزان لمس توپ: نفر هجدهم
اثرگذاری روی توپ در نقش دروازه‌بان سوییپر: نفر بیستم
منبع: اسکای
برای دقیق‌تر شدن روی اشتباهات دخیا، لازم است یک بار دیگر صحنه منجر به گل اول سویا در بازی شب گذشته روی اشتباه مگوایر (بخوانید مگوایر و دخیا) را تماشا کنیم:
در اینجا لازم است برای نشان دادن نقش دخیا در این گل، از تصویر زیر کمک بگیریم (با سپاس از صفحه یوتوبی: Football Made Simple).
ضعف دخیا در بازیسازی از عقب زمین آنقدر مشهود است، که حریفان ترجیح می‌دهند به جای پرس مستقیم، به او اجازه بازیسازی دهند. او در موارد بسیاری همچون تصویر بالا به دلیل نداشتن اعتماد به نفس کافی در امر بازیسازی، ترجیح می‌دهد به جای صاحب توپ کردن بازیکن خالی در پست شماره ۶، توپ را بلند ارسال کند که این عمدتا به از دست رفتن توپ و طراحی حمله برای حریفان منجر می‌شود. جالب این که او زمانی که باید از پاس بلند استفاده کند، برعکس عمل می‌کند! به تصویر زیر نگاهی بیاندازید.
این الگویی از اشتباهات دخیاست که بی شباهت به اشتباه شب گذشته او نیز نیست. صاحب توپ کردن بازیکن خودی در مرکز یا پشت محوطه جریمه آن هم در حالی که او پشت به دروازه حریف است، همان تله‌ای است که حریفان برای دخیا (و بازیکن نگون بخت مورد اشاره در آن پست!) طراحی می‌کنند. این اصرار در بازیسازی در حالی که شرایط آن مهیا نیست، ناشی از درک نادرست دخیا از زمان مناسب انجام این عمل است.
همان‌طور که در صحنه منجر به گل دوم برنتفورد در جریان شکست ۴-۰ یونایتد در هفته دوم فصل جاری لیگ برتر پیداست، دخیا قبلا هم در طراحی چنین تله‌ای برای هم تیمی‌هایش با حریفان همکاری کرده است:
نمونه دیگری مقابل بارسلونا در مرحله پلی آف لیگ اروپا که البته به خیر گذشت:
و البته اتفاق مشابه دیگری در بازی با رئال بتیس که به لطف هوش و تسلط بالای لیساندرو مارتینز روی توپ، نه تنها به فاجعه‌ای منجر نشد بلکه طراحی موفقیت‌آمیز یک حمله را در بر داشت. بی شک تن هاخ در چنین سبکی به مدافعانی تند و تیز همچون مارتینز و (نه مگوایر) نیاز دارد ولی حتی بهترین مدافعان بازیساز هم اگر در شرایط نادرستی صاحب توپ شوند، قادر به انجام وظیفه خود به بهترین نحو نخواهند بود.
اما گل سوم سویا در بازی شب گذشته هم صرفا فقدان خونسردی دخیا را نشان نمی‌دهد. او بارها نشان داده است که در زمانبندی و دقت پاس‌های بلندش هم مشکل دارد.
صحنه زیر، دقیقه سوم از مصاف اورتون - منچستریونایتد در چارچوب هفته بیست و هشتم لیگ برتر انگلیس در فصل ۲۰-۲۰۱۹ را نشان می‌دهد. شاید هنوز هم هیچ هواداری نتوانسته باشد دلیل میزان تعلل دخیا در این صحنه را کشف کرده باشد.
و یا این اشتباه دخیا در بازی با آرسنال، باز هم در ۲۰-۲۰۱۹. او تحت فشار تصمیم به ارسال پاس بلند می‌گیرد ولی در موردی نه چندان غریبه برای هواداران شیاطین سرخ، ضربه نرم او آن ارتفاع لازم را به توپ نمی‌دهد.
نتیجه‌گیری
«از ابتدای فصل گذشته، هیچ بازیکن لیگ برتری در مجموع رقابت‌های تیمش بیش از داوید دخیا مرتکب اشتباه منجر به گل حریفان نشده است». دخیا هنوز هم دروازه‌بانی با واکنش‌های سریع و ماهر است ولی به نظر می‌رسد قادر به اجرای دو اصل اساسی یک سنگربان مدرن، برای حضور در دروازه تیمی در حد و اندازه منچستریونایتد نیست: ۱- ضعف آشکار در امر بازیسازی و ۲- آسیب پذیری بالا روی توپ‌های ارسالی (در فصل ۲۲-۲۰۲۱ دخیا فقط ۳.۳ درصد از سانترهای حریفان را در اختیار گرفت؛ این رقم در مورد مانوئل نویر ۶.۳ درصد، ادرسون مورائس ۸.۸ درصد و آلیسون بکر ۱۰.۱ درصد بود).
در شرایطی که همه از نیاز مبرم منچستریونایتد به یک مهاجم مرکزی، یک هافبک طراح و یک مدافع میانی و یک مدافع راست صحبت می‌کنند، دغدغه دیگری هم به دغدغه‌های سرمربی تیم اضافه شده است. تن هاخ باید انتخاب کند: آیا قرار است دخیا ناجی منچستریونایتد باشد، یا منچستریونایتد ناجی دخیا؟
