رضا کاشانیبارسلونا برای جابجایی این بازیکن با قراردادی به ارزش چهار میلیون پسو با ریورپلاته به توافق رسیده و دو میلیون نیز به تیم آرژانتینی پرداخت کرده بود. با این حال دی استفانو بازیکن ریورپلاته نبود چون فرار کرده بود تا برای میوناریوس کلمبیا بازی کند (در آن دوران کلمبیا سرزمین طلایی برای ستاره های آرژانتینی شده بود). به همین خاطر فیفا وارد این جریان شد و "معاهده لیما" به امضا رسید تا بازیکنان به صورت قانونی در تیم‌های کلمبیایی پا به توپ شوند. بر این اساس اگر توافقی با میوناریوس انجام نمی‌شد دی استفانو نمی‌توانست تا ژانویه ۱۹۵۵ در تیمی پا به توپ شود. مارتی ای کارتو، رییس باشگاه بارسلونا با میوناریوس که خواستار یک میلیون و ۳۵۰ هزار پسو بود به توافق نرسیده بود. مادرید چنین رقمی را قبول کرده بود و آن را پرداخت کرد. از طرفی دی استفانو که تنها در سه بازی دوستانه برای بارسا به میدان رفته بود از این شرایط خسته شد. رایموندو ساپورتا، فردی که از طرف باشگاه مادرید فرستاده شده بود با مهاجم آرژانتینی در هتل دیدار کرد و به او پول داد.
مارتی ای کارتو تصور می‌کرد این انتقال به بن بست رسیده است و بدون مشورت با دی استفانو او را به یوونتوس پیشنهاد داد. این اتفاق باعث عصبانیت مهاجم آرژانتینی شد. فدراسیون فوتبال اسپانیا از فیفا خواست تا در این موضوع دخالت کند. در نهایت تصمیم گرفته شد بازیکن آرژانتینی در فصل های ۵۴-۱۹۵۳ و ۵۶-۱۹۵۵ برای رئال مادرید بازی کند و دو فصل دیگر را در بارسلونا پا به توپ شود.که بارسا میکشه کنارو قبول نمیکنه!
شما قوانین رو نمی دونستید تقصیر رئاله؟؟؟رفتید با ریورپلاته مذاکره کردید!!!درخالی که تصمیم گیرنده میناریوس بوده!!!
