نگاهی بر تفکرات ژوزه مورینیو
برای من بازی زمانی شروع میشه که قبل بازی به کنفرانس خبری میرم.در ذهن من از اون لحظه بازی شروع شده."
مورینیو به انعطاف پذیری در بازی و نحوه ی مدیریت خود معروف است.
ویژگی اصلی تیم های او برتری عددی در میانه ی زمین با سه هافبک یا بیشتر است.وی در پورتو با یک هافبک دفاعی(مندس) و دو هافبک کناری(دیمیتری و مانیچه) و هافبک تهاجمی تمام عیار خود یعنی دکو به میدان میرفت.
دکو با بازی خود نه تنها به هافبک دفاعی کمک می کرد،بلکه به دو مدافع کناری فرصت جلو رفتن و نفوذ کردن را میداد.
در دو سال اول حضور خود در چلسی از سیستم ۳-۳-۴ استفاده می کرد که در برابر تیم های انگلیس برتری ۳ به ۲ در میانه ی زمین می داد.(اکثر تیم های انگلیسی در آن زمان با سیستم ۲-۴-۴ بازی می کردند)
خود او می گفت:اگر کسی هافبک دفاعی من را پرس کند،این یعنی دو هافبک دیگر خالی هستند.اگر هافبک های خالی نباشند،یعنی وینگر های حریف آن ها را پرس کرده اند.پس مدافعین کناری خالی هستند.تیم های صاحب سبک ۲-۴-۴ هیچ کاری نمی توانند در برابر ۳-۳-۴ بکنند.
آمدن شوچنکو مورینیو را مجبور کرد تا از سیستم ۲-۳-۱-۴ استفاده کند.
وی در اولین فصل حضورش در اینتر با سیستم ۳-۳-۴ و حضور یک دایمند در میانه ی زمین توانست قهرمانی سری آ را برای اینتر به ارمغان بیاورد.او در فصل دوم با حضور اشنایدر،میلیتو و موتا توانست از سیستم ۱-۳-۲-۴ بهره برد و در هنگام دفاع نیز از ۱-۴-۵ در مقابل تیم های هجومی چون بایرن مونیخ یا ۱-۵-۴ استفاده می کرد.
در رئال مادرید با همین سیستم ضد حمله های مرگ آسایی را طراحی می کرد به گونه ای که هر ۴ بازیکن هجومی تیم،قابلیت جابجایی سریع داشتند و می توانستند به جای همدیگر بازی کنند.با همین تاکتیک،رئال مادرید،در فصل ۲۰۱۲-۲۰۱۱ با ۹ اختلاف امتیاز از بارسلونا فاصله گرفت و قهرمان شد.مورینیو با همین قهرمانی رکورد های زیادی را ثبت کرد.(۱۰۰ امتیاز و ۱۲۱ گل زده)
مورینیو به عکس العمل مقابل اتفاقات بازی معروف است.
زمانی که رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا از منچستر یونایتد ۱-۰ عقب بود.با اخراج نانی(وینگر راست) مودریچ را به عنوان هافبک دفاعی به بازی گرفت و خدیرا را به سمت راست برد.فرگوسن مجبور شد تا ولبک را به سمت راست بیاورد.پس آلونسو کاملاً آزاد شد.با دو گلی که رئال زد،همه چیز به سود مادریدی ها تمام شد.
مورینیو ضعف حریف خود را به خوبی می شناسد.
در لیگ قهرمانان اروپا،سال ۲۰۰۴،در برابر یونایتیدِ فرگوسن،مورینیو می دانست که نقطه ضعف منچستر،کانال های کناری زمین است.مخصوصاً در سمت چپ که کوئنتین فورچون بازی می کرد و توسط گیگز حمایت می شد.
بازیکنان مرکزی یعنی دکو و مانیچه با پاس های خود کناره های زمین را در اختیار داشتند.
باگل تساوی بنی مک کارتی،یونایتد از سمت چپ خود دفاع کرد و در همین زمان پورتو به سمت دیگر زمین تا از آن قسمت شاگردان مورینیو را آزار دهد.جایی که مک کارتی به راحتی نویل و براون را در تقابل های یک به یک شکست می داد.
در چمپینز فصل ۲۰۱۴-۲۰۱۳،در برابر پی اس جی،زمانی که چلسی فقط به یک گل نیاز داشت،مورینیو از سیستم ریسکیِ ۳-۲-۱-۴ استفاده کرد که باعث شد دمبابا گل بزند.
مورینیو می گفت که تیم او در تمرینات به سه ترکیب مختلف بازی می کرده است.
بعد از این گل مورینیو به سمت دمبابا و تورس رفت تا به آن ها نکاتی را گوشزد کند.دمبابا الکس را در صورت جلو آمدن پرس می کرد و تورس وظیفه ی یارگیری مکسول را به عهده داشت.
کاری از حزب منچستر کبیر
برای دیدن بقیه مطالب ما روی برچسب حزب منچستر کبیر کلیک کنید.
