ملیپوش دوچرخهسواری ایران به شرایط نابرابر بین رشتههای ورزشی اشاره کرد.
به گزارش طرفداری، محمد گنج خانلو چهار مدال در سال ۱۴۰۱ کسب کرده اما به زعم خودش هیچ تغییری در روند زندگی او به وجود نیامده است.
ملیپوش دوچرخه سواری همچنان برای موفقیت در این رشته تلاش و تمرین میکند و امیدوار است تغییری حاصل شود.
محمد گنجخانلو در این باره اظهار داشت:
پس از مدتها بلاتکلیفی در روزهای پایانی سال شاهد یک اتفاق خوب بودیم و در نهایت انتخابات فدراسیون برگزار شد. الان خیلی زود است که بخواهیم در مورد آینده صحبت کنیم چرا که باید به تیم جدید و رییس فدراسیون فرصت داد تا برنامههای خود را عملیاتی کرده و به اصطلاح خودشان را نشان دهند اما از اینکه فدراسیون به آرامش رسید، خوشحالم.
رکابزن ملیپوش در خصوص مدالهایی که در سال گذشته کسب کرد، گفت:
در سال ۱۴۰۱ چهار مدال مهم را برای دوچرخهسواری ایران کسب کردم؛ طلای بازیهای کشورهای اسلامی، مدال برنز ماده اسکریچ قهرمانی آسیا، کسب مقام سومی و نخستین مدال تاریخ دوچرخهسواری ماده اومنیوم و برنز تایمتریل استقامت تیمی در تاجیکستان را به دست آوردم اما این مدالها اثر مثبتی در زندگی من نداشت.
وی با تاکید بر اهمیت کسب مدال ماده اومنیوم تاکید کرد:
این رشته در بازیهای آسیایی هانگژو وجود دارد و تنها رشته نیمه استقامتی انفرادی در المپیک هم هست، برای همین موفقیت در آن بسیار حائز اهمیت است.
گنجخانلو در حصوص کسب مدال در بازیهای آسیایی هانگژو، خاطرنشان کرد:
قبل از بازیهای آسیایی هانگژو، مسابقات آسیایی پیست و جاده را داریم که به ترتیب طی ماههای خرداد و تیر در تایلند و مالزی برگزار میشود. تکلیف ما در بازیهای آسیایی، آنجا مشخص میشود چرا که زمان زیادی تا هانگژو نخواهیم داشت و عملا عیار تیم در آنجا معلوم خواهد شد.
وی در مورد اختلاف دوچرخهسواری ایران با سایر رقبای آسیایی تاکید کرد:
اگر بخواهیم منصفانه نگاه کنیم با اختلاف بسیار زیاد از همه تیمهای آسیایی، ژاپن قرار دارد و بعد از آن تیمهایی از جمله قزاقستان، هنگکنگ، کرهجنوبی، اندونزی و تیمهای دیگر قاره حضور دارند. در مورد تجهیزات هم فاصله بسیاری با سایر تیمهای آسیایی داریم به خصوص اینکه نوسانات ارز و افزایش قیمت دلار هم مشکلات را دوچندان کرد چراکه تمامی تجهیرات ما باید از خارج از کشور تهیه شود.
ملیپوش دوچرخهسواری ایران در مورد اینکه برای تهیه یک دوچرخه چه میزان باید هزینه کرد، به ایرنا گفت:
قیمت دوچرخهای که ما در اختیار داریم حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان است اما قیمت دوچرخه رقبای ما در کمترین حالت حداقل ۸۰۰ میلیون تومان است که این اختلاف فاحش نشان میدهد چه کار سختی برای رقابت داریم. اگر در چنین شرایطی دوچرخهسواری مدال بگیرد شاهکار کرده چرا که این فاصله را با حرف و سخن نمیتوان پر کرد.
گنجخانلو به پیشنهادهای خارجی هم اشاره کرد و افزود:
در همین شرایط رکابزنان کشورمان با پیشنهادهایی هم مواجه میشوند اما بهترین حالت حضور در تیمهای باشگاهی آسیا و جهان است تا بتوانیم ورزش خودمان را آنجا ادامه داده اما برای تیم ملی کشورمان رکاب بزنیم و اگر این فرصت به دست بیاید، باید از آن بهره برد.
وی ادامه داد:
اگر میخواهیم دوچرخهسواری ایران موفق باشد و در آسیا مدالآور باشیم باید بودجه فدراسیون را افزایش داد، بودجهای که الان داریم به هیچ عنوان پاسخگو نیست، چه چیزی ارزان شده که بودجه ورزش نیز کاهش یابد؟
ملیپوش دوچرخهسواری در پاسخ به این سوال که آیا مدالها و پاداشهایی که میگیرد تغییری در روند زندگی حرفهای او داشته یا خیر، گفت:
در سال ۲۰۱۹ مدال طلای قهرمانی آسیا را گرفتم اما دو سال بعد جایزه آن را به من دادند که در آن سال حدود ۴۰ میلیون تومان شد، البته بازهم همه آن دست من را نگرفت چرا که با کسر مالیات و مسایلی از این دست در نهایت ۳۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان به من رسید که همه آن هم خرج خرید تجهیزات و وسایل ضروری دوچرخه شد. البته بازهم حرفی نداریم و اگر بیمه و حقوق به ملیپوشان تعلق بگیرد هم راضی هستیم.