درود.با اکانت قبلیم سلسله مطلبی درباره شماره های ماندگار تاریخ استقلال کار کردم که به پیشنهاد سردبیر سایت در ۲ بخش تو ستون اصلی نویسندگان طرفداری کار شد
https://www.tarafdari.com/static/pag...
الان شماره های ماندگار تاریخ تیم ملی ایران (زمانی واقعا ملی بود) در چند بخش کار میکنم و امیدوارم خوش تون اومده باشه.
نکته مهم این که بعضی بازیکنا ممکن تو جام جهانی (خصوصا نسل دهه پنجاه) ی شماره دیگه پوشیده باشن و کلا شماره پیراهن زیاد عوض کرده باشن.سعی کردم شماره ای انتخاب کنم که اون بازیکن بیشتر پوشیده باشه.
شماره ۱
عزیز اصلی
دروازه بان سابق تیم ملی ایران که سنگربان تیم ملی در اولین قهرمانی بزرگ ایران در سطح قاره کهن بود.
عزیز اصلی که در بین هواداران ملقب بود به عزیز فنر ؛ از اولین دروازه بان های بزرگ ایران بود که همراه تیم ملی قهرمان آسیا و صعود به المپیک را جشن گرفت.
او بعد از قهرمانی در جام ملت ها ۱۹۶۸ از فوتبال ملی خداحافظی کرد.
عزیز اصلی در سال ۱۳۹۲ در سن ۷۸ سالگی در کشور آلمان درگذشت.
قهرمانی جام ملت های آسیا ۱۹۶۸
قهرمانی بازی های آسیایی
حضور در المپیک ۱۹۶۴
افتخارات او در رده ملی بود.
شماره ۱
ناصر حجازی
بعد از کنار رفتن اصلی از تیم ملی جوانی خوش قد و قامت این بار از تیم آبی پوش پایتخت ظهور کرد.
ناصر حجازی خیلی زود در سن ۱۹ سالگی به تیم ملی دعوت شد.
شروع کار برای او خوشایند نبود و در اولین بازی ملی خود ۴ گل خورد(بازی که استارت مخالفت همیشگی پاسی ها و حجازی نسبت به همدیگر تا همیشه شد) اما اعتماد مربیان وقت تیم ملی ؛ باعث شد حجازی به مدت یک دهه سنگربان اول تیم ملی ایران باشد و تمام افتخارات ملی ایران را از جمله قهرمانی جام ملت های آسیا ۱۹۷۲ و حضور در ج ج ۱۹۷۸ حضور داشته باشد.
حجازی در حالی که بعد از سردار فوتبال ایران پرویز قلیچ خانی می‌توانست کاپیتان اول ایران بشود اما بازوبند را در اختیار علی پروین داد تا در جام جهانی ۱۹۷۸ کاپیتان دوم باشد.
جام جهانی که در مرحله مقدماتی با عملکرد خیره کننده خود و خوردن فقط ۲ گل باعث صعود ایران شد.
بازی با کره شمالی در مقدماتی ۱۹۷۸ یکی از بهترین نمایش های حجازی در رده ملی بود.
بعد از وقایع ۱۳۵۷ ؛ حجازی تا حدود ۳ سال سنگربان نخست ایران بود همچنان تا این که قانون عجیب زیر ۲۷ ساله ها ؛ حجازی و چند بازیکن دیگر را قربانی کرد.
او با ۶۲ بازی ملی و ۲۳ کلین شیت کار خود در تیم ملی را به پایان داد.
حجازی دومین دروازه بان برتر قاره آسیا از نگاه فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار انتخاب شد.
حجازی در خرداد ماه ۱۳۹۰ بر اثر سرطان درگذشت.
افتخارات او در تیم ملی:
قهرمانی در جام ملت های ۱۹۷۲
قهرمانی در جام ملت های ۱۹۷۶
قهرمان بازی های آسیایی تهران
حضور در جام جهانی ۱۹۷۸
حضور در المپیک ۱۹۷۲
برنز جام ملت های آسیا ۱۹۸۰
بهترین دروازه بان جام ملت های آسیا (۱۹۸۰)
شماره ۱
احمد رضا عابدزاده.
دروازه بان جنوبی و آبادانی ایران متولد ۱۳۴۵
عابدزاده دوران باشگاهی پر فراز و نشیبی را داشت و سابقه حضور در هر ۲ تیم بزرگ ایران و کسب افتخارات با آن تیم ها را داشت.
عابدزاده دومین نفری بود که از سوی هواداران لقب عقاب آسیا را گرفته بود و بعد از آمدن به استقلال راه برای فیکس شدن او در تیم ملی باز شد.
پسرک جنوبی و پر جنب جوش آبادانی از روز های اول نوید یک دروازه بان مطمئن برای تیم ملی ایران را می‌داد.
عابدزاده در دهه ۶۰ مانند هم نسلای خود به دلیل شرایط خاص ایران فرصت حضور در المپیک و جام جهانی را از دست داد اما در اولین و بزرگ ترین موفقیت آن نسل طلایی یعنی قهرمانی در آسیایی پکن نقش عمده ای داشت ؛ اوج کار او فینال بازی ها بود که ی تنه در ضربات پنالتی ایران را قهرمان بازی های آسیایی کرد.
احمد رضا در جام ملت ها چند بار در یک قدمی فینال رفت اما هر بار در لحظات مهم اسیر بد شانسی خودش و تیم ملی ایران میشد.شاید بزرگترین حسرت جام ملت ها برای عابدزاده نیمه نهایی ۱۹۹۶ باشد. جایی که عابدزاده با وجود مهار ۲ پنالتی اما باز هم موفق به صعود به فینال نشد.
البته عابدزاده سرانجام اوج افتخارا یک فوتبالیست را تجربه کرد و در جام جهانی ۱۹۹۸ دروازه بان اصلی و کاپیتان تیم بود(بازی با یوگسلاوی بعلت مصدومیت از دست داد)
عابدزاده با ۷۹ بازی و ملی و ۳۴ کلین شیت به کار خود در تیم ملی پایان داد.
افتخارات ملی عابدزاده
طلای بازی های آسیایی ۱۹۹۰ پکن
برنز جام ملت های آسیا (۱۹۸۸ و ۱۹۹۶)
صعود به جام جهانی
شماره ۱
مهدی رحمتی
مهدی رحمتی را شاید بتوان بد شانس ترین دروازه بان ایران در ۴۰ ساله گذشته تیم ملی ایران انتخاب کرد.
رحمتی ک از باشگاه بازیکن ساز فجر سپاسی چهره شد ؛ جسته گریخته به تیم ملی دعوت میشد و پشت سر میرزاپور و طالب لو و رودباریان قرار می‌گرفت.
سرانجام توانست شایستگی های خود را ثابت کند و از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۴ گزینه اول تمام مربیان تیم ملی بود.
اوج فوتبال رحمتی در باشگاهی مصادف شد با دوران تاریک تیم ملی ایران.جایی که ایران جواز حضور در جام جهانی ۲۰۱۰ را به دست نیاورد و در جام ملت های ۲۰۱۱ آسیا هم حذف شد.
رحمتی حتی در بازی های بزرگ که درخشش داشت در آن مقطع مانند ایران برزیل (یکی از بهترین نمایش های رحمتی ) اما بعلت بد شانسی موفقیتی کسب نمیکرد.
اما با آمدن کیروش و سازمان دهی اصولی به تیم ملی اوضاع برای رحمتی بهتر شد و با توجه به ساختار منظم کیروش در کار های دفاعی درخشش رحمتی بیشتر به چشم آمد.
درست در بهترین شرایط ؛ رحمتی با یک اشتباه بزرگ نقطه پایانی بر فوتبال خود در رده ملی ملی گذاشت.
زمانی که رحمتی یکی از ستاره های تیم ملی بود ؛ اختلاف او با کیروش و نامه ی عجیب او مبتی بر استراحت موقت باعث شد کیروش در حساس ترین برهه ممکن که احتياج شدید به حضور رحمتی داشت از قید نام او بگذرد و بازیکن سالاری را دوباره باب نکند.
هرچند در میان اختلاف این ۲ ؛ نفراتی بودند که آتش بیار معرکه شدن در خفا چه بسا اگر آن حرکات پشت پرده نبود رحمتی شانس برگشت به تیم ملی داشت و اکنون شاید رکورد دار بیشترین بازی ملی هم میشد اما تصمیم کیروش جدی بود و ستاره خودش را به جام جهانی نبرد.جام جهانی که ریسک کرد درباره نبردن رحمتی.
رحمتی در ۷۷ بازی که برای ایران به میدان رفت ۳۵ بار دروازه خود را بسته نگه داشت.او در زمینه کلین شیت فعلا رکورد دار است. بیرانوند نزدیک ترین تعقیب کننده او با ۳ کلین شیت دیگر رکورد دار میشود.
تمام این اتفاقات دست به دست هم داد تا پرونده افتخارات ملی رحمتی بر خلاف رده باشگاهی کمرنگ باشد.
افتخارات ملی:
قهرمانی بازی های آسیایی بوسان ۲۰۰۲(فیکس نبود)
قهرمانی غرب آسیا ۲۰۰۷
ادامه دارد
