معاونت توسعه ورزش همگانی و امور فرهنگی وزارت ورزش و جوانان به طرز عجیبی از اشاعه برخی رشته‌های ورزشی چشم‌پوشی کرده است.
به گزارش طرفداری؛ نشست هماهنگی مسابقات مینی‌فوتبال محلات سراسر کشور هفته گذشته در شرایطی با حضور معاون توسعه ورزش همگانی و امور فرهنگی وزارت ورزش و جوانان صورت گرفت که این دوره از بهمن ماه با سیاست‌گذاری وزارت‌خانه و اجرای فدراسیون ورزش‌های همگانی در ۳۱ استان کشور آغاز شده و تا مردادماه سال آینده ادامه خواهد داشت.
مسابقات مینی‌فوتبال محلات جام ایرانیان در حالی به برگزاری نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود که پیش از این هم رقابت مینی‌فوتبال دیگری تحت عنوان «جام پرچم» با اجرای فدراسیون ورزش‌های روستایی و بازی‌های بومی‌محلی و انجمن مینی‌فوتبال ایران برگزار شده و البته هنوز هم به مراحل پایانی و تعیین قهرمان این دوره نرسیده است.
اگر چه پیش از این برگزاری تمام و کمال مینی‌فوتبال جام پرچم امری دشوار تلقی می‌شد اما حالا که این رقابت‌ها به هر طریق برگزار شده و به روزهای پایانی خودش رسیده، معاونت توسعه ورزش همگانی وزارت ورزش و جوانان بلافاصله به فکر برپایی یک تورنمنت سراسری دیگر باز هم در رشته مینی‌فوتبال افتاده است.
رسالت تشکیل و ایجاد چنین معاونتی در دستگاه وزارت ورزش و جوانان، نهادینه کردن فرهنگ ورزش بین آحاد جامعه با کم‌ترین هزینه و ایجاد تنوع ورزشی برای سالم‌سازی هر چه بیش‌تر جامعه ایرانی و در نهایت ورود به پروسه ورزش حرفه‌ای و قهرمانی بوده اما رویکردی که اخیراً اتخاذ شده، چندان مطابق با رسالت معاونت نیست.
در حالی که بیش از ۵۰ فدراسیون ورزشی در کشور زیر پرچم وزارت ورزش و جوانان مشغول به فعالیت بوده و بالغ بر ۸۰ درصد از این فدراسیون‌ها نیز در بخش ورزش همگانی توان اجرایی فعالیت و هم‌کاری را دارند؛ شاهد این هستیم که فکر و ذکر وزارت ورزش و جوانان تنها به برگزاری مسابقات مینی‌فوتبال با عناوین مختلف درگیر شده است.
با قدم زدن در پارکها و مناطق فضای سبز هر شهر در طول یک شبانه‌روز، مطمئناً بسیاری از دختران و پسران ایرانی در حال ورزش آماتوری و همگانی هستند؛ ورزش‌هایی که فقط فوتبال یا مینی‌فوتبال نیست و رشته‌هایی مانند فریزبی، بدمینتون، پینگ‌پنگ، والیبال، طناب‌زنی و خودِ دوومیدانی هم با استقبال گسترده‌ای از سوی مردم مواجه هستند.
بدون تردید برگزاری مسابقات مینی‌فوتبال از لحاظ تبلیغاتی بُرد بسیار بالایی برای معاونت توسعه ورزش همگانی و امور فرهنگی خواهد داشت اما تمرکز تک‌وجهی تیم مدیریتی این معاونت بر مینی‌فوتبال به انحای مختلف، باعث شده تا بسیاری دیگر از رشته‌های مستعد فعالیت همگانی دچار رخوت و یأس شوند.
از آن گذشته؛ در رشته‌هایی مثل دوومیدانی، بدمینتون، تنیس‌روی‌میز و یا حتی والیبال امکان فعالیت هر چه بهتر و پرشورتر زنان و دختران علاقه‌مند کشورمان به مراتب بیش‌تر از رشته محدود مینی‌فوتبال وجود خواهد داشت؛ موضوعی که احتمالاً از چشم ۲ معاونت ورزش همگانی و توسعه ورزش بانوان مغفول مانده است.
چنین مسائلی نشان می‌دهند که در ورزش کشور با نوعی تبعیض نژادی بین فوتبال و سایر رشته‌ها مواجه شده‌ایم؛ بدین ترتیب که حتی بازیکنان تیم ملی فوتبال پس از رقم زدن بدترین نتیجه تاریخ فوتبال ایران در ادوار جام‌های جهانی، بیش‌ترین مبالغ پاداش ارزی، ریالی و حتی خودرویی را دریافت کرده‌اند.
در دوره جدید فدراسیون که با چالش‌ها و حاشیه‌های بسیاری هم همراه بوده، به‌نظر رویکردی به مراتب بی‌خاصیت‌تر و فقط تبلیغات‌گرا به‌کار گرفته شده و در عین تعجب فدراسیونی که رسالتش توسعه متنوع ورزش بین تمام آحاد جامعه اعم از زن و مرد یا فقیر و غنی بوده، تنها به برگزاری رویداد فوتبال و مشتقات آن اهتمام نشان می‌دهد.
در عین تأسف و ناباوری؛ همین دیدگاه قهری و نگاه نامادری‌گونه به ورزش‌های همگانی هم سرایت پیدا کرده که از تصمیمات اخیر وزارت‌خانه و فدراسیون پیداست. با ادامه این روند و ابقای برخی افراد در رأس این معاونت متزلزل، به‌نظر باید پایان رسمی و انقراض همیشگی برخی رشته‌های محبوب ورزشی را به انتظار بنشینیم.
