هیچ شکی وجود ندارد که اف‌اس‌جی در بازه‌ی بین تابستان‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ عملکرد درخشانی را در به خدمت‌گیری بازیکنان به ثبت رساند. واینالدوم، مانه، ماتیپ، فن‌دایک، صلاح، رابرتسون، آلیسون و فابینیو ثابت کردند که خریدهای فوق‌العاده‌ای هستند و البته، بازیکنانی مانند کیتا و شکیری هم به تیم اضافه شدند.
در آن دوره، باشگاه نزدیک به ۴۰۰ میلیون پوند خرج کرد، هرچند که بخش عمده‌ای از ریخت‌وپاش های انجام شده، از هزینه‌های دریافتی و سود حاصل از فروش بازیکنان (۲۸۰ میلیون پوند) تامین شد. از آن زمان تا به حال (۲۰۱۸ به این طرف)، اف‌اس‌جی مبالغ نسبتا کمی را برای خرید و به خدمت‌گیری بازیکنان هزینه کرده است، یعنی از ۲۰۱۸ مقدار هزینه‌ی انجام شده برای خرید بازیکنان، تقریبا ۲۴۰ میلیون پوند (تاکنون) بوده که از آن طرف با فروش ۱۹۴ میلیون پوندی دیگر بازیکنان همراه شده است.
یا بهتر است این طور بگوییم که خرج خالص اف‌اس‌جی بعد از ۲۰۱۸، ۴۶ میلیون پوند بوده است!
برای تیم اول، این هزینه روی الیوت، مینامینو، ژوتا، تیاگو، سیمیکاس، کوناته، دیاز، نونیز، کاروالیو و رمزی انجام شده است. این مبلغ کمتر از پولی است که نیوکسل فقط در سال ۲۰۲۲ و تا قبل از بسته شدن پنجره‌ی همین تابستان، خرج کرده است و همچنین با فاصله‌ای زیاد، کمتر از بیگ سیکس.
به زبان ساده از کل درآمدهای تولید شده توسط تیم لیورپول، در چهار فصل گذشته، تنها ۲٪ (بر اساس هزینه خالص ۴۶ میلیون پوندی) صرف به خدمت‌گیری بازیکن و فعالیت‌های نقل‌وانتقالاتی شده است!
هزینه خالص همه‌ی باشگاه‌های بزرگ دیگر نسبت به گردش مالی و در مقایسه با لیورپول، به‌طور قابل‌توجهی بیشتر است؛ اگرچه همانطور که از باشگاه‌هایی مانند منچستریونایتد دیده‌ایم، خرج کردن پولِ بیشتر، همیشه بدست آوردن موفقیت را تضمین نمی‌کند.
البته یک نکته ی مهم در این بین وجود دارد؛ صورت‌حساب و دستمزد پرداختی اف‌اس‌جی در سال‌های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است، علت هم برمی‌گردد به این که تمدید قراردادهای متعددی صورت گرفته است. و این باعث شده که، نسبت دستمزد به گردش مالی تقریبا برابر با سایر باشگاه‌های رقیب باشد.
با این وجود، در طول دوره‌ی مورد بحث ما، یعنی از ۲۰۱۸ به این طرف، خرج کردی‌ِ لیورپول، حتی نزدیک به سطح ۵ باشگاه دیگر تاپ سیکس نبوده است. شاید یک دلیل کمتر خرج کردن لیورپول نسبت به رقبا به دلیل فعالیت باشگاه های دیگر در شرایط بسیار متفاوت باشد؛ یعنی چه؟ یعنی مثلا الیگارش روس کنار رفته‌ی تیم چلسی، رومن آبراموویچ، به یکباره از هوا ۲۵۰ میلیون پوند به چلسی تزریق کرد!
آرسنال در گذشته ذخایر نقدی بسیار قابل‌توجهی را فراهم کرده بود و از آن پول‌ها برای کمک به هزینه‌های سنگین نقلوانتقالات خود استفاده کرده است. در حالی که دنیل لوی امسال ۱۱۰ میلیون پوند وام گرفت تا از آن به عنوان اهرمی برای کمک به هزینه‌های نقلوانتقالات تیم کونته استفاده کند (با وجود داشتن بدهی‌های هنگفت به خاطر ورزشگاهِ تازه ساخت).
قابل توجه‌ترین معیار در جدول، جایی است که نسبت هزینه خالص را به گردش مالی نشان می‌دهد. برای لیورپول مقدارش ۲ درصد است، در حالی که سایر باشگاه ها بین چهار تا سیزده برابر (به عنوان درصد) بزرگتر هستند.
البته، لیورپول هزینه‌هایی را در راستای بازسازی و کارهای عمرانی داشته است و مسلما، اف‌اس‌جی با بازپرداخت وامی که برای نوسازی جایگاه اصلی ورزشگاه آنفیلد (۲۸ میلیون پوند در این بازه زمانی) گرفته بوده، و همچنین هزینه‌ی ۵۶ میلیون پوندی برای احداث کمپ تمرینی جدید آکسا دست و پنجه نرم می‌کرده است اما این باعث می‌شود تیم تقویت نشود؟! منطقی است؟ خیر.
خب شرایط برای بقیه هم چنین بوده است و دیگران نیز هزینه‌هایی را برای تقویت و بهبود شرایط عمرانی متقبل شده‌اند. تاتنهام در پایان فصل ۲۰/۲۱ بیش از ۸۵۰ میلیون پوند بدهی و وام به خاطر ورزشگاه جدید بر جای گذاشت! و حتی منچستریونایتد نیز بین ۱۸/۱۹ تا ۲۰/۲۱، ۵۴ میلیون پوند برای زیرساخت‌ها هزینه کرد.
شرایط هر کدام از باشگاه‌های تاپ سیکس متفاوت است، و ریسک‌پذیری آن‌ها در طول و بعد از همه‌گیری خیلی متفاوت بوده است. FSG در طول پاندمی مایل بود تا خطرات مالی را به حداقل برساند، به همین دلیل آن‌ها به دنبال مرخصی (اخراج موقت) کارکنان هم بودند.
بنابراین پاندمی کرونا، عاملی حیاتی در تصمیم‌گیری‌های مالی بین تابستان ۲۰۲۰ و تابستان گذشته بود، و این به وضوح در پنجره نقلوانتقالات ژانویه ۲۰۲۱ تنش‌هایی ایجاد کرد؛ زمانی که دیگر حتی کلوپی که به همان اندازه که همیشه به مالکان تیم احترام گذاشته و سعی کرده تا با شرایط آن‌ها کنار بیاید، به حرف آمد و با تمام وجود خواست که مدافع برایش بخرند.
این مقاله از کانال تلگرام لیورپول ایرانی کپی شده است و زمان انتشار این متن قبل از شروع این فصل لیگ برتر بوده است.
