جواد منافی می گوید کار کردن با حمید مطهری بسیار لذت بخش است.
به گزارش طرفداری، جواد منافی با خبرورزشی به گفتگو پرداخت. در ادامه این مصاحبه را می خوانید:
فکرش را می‌کردید به تراکتور تبریز ۲ گل بزنید؟
تراکتور تیم بسیار خوبی است که یک سرمربی اسپانیایی بالای سر خود می‌بیند. ما می‌دانستیم بازی سختی برابر این تیم خوب تبریزی پیش رو داریم اما به بچه‌های خودمان هم اطمینان داشتیم. از طرفی برای باز کردن دروازه این تیم برنامه داشتیم و می‌دانستیم چگونه باید ضربه بزنیم.
تراکتوری‌ها در ۲۰ دقیقه اول بازی خیلی خوب بازی کردند اما گل رضا جعفری یک مقدار آنها را به هم ریخت. این طور نیست؟
گفتم که تراکتور تیم بسیار خوب و هجومی‌است. آنها خیلی خوب شروع کردند اما در همان ۳ دقیقه ابتدایی بازی می‌توانستیم به گل برسیم که نشد. در ادامه بازی هم موقعیت‌های بسیار خوبی داشتیم و دو مرتبه در شرایط تک به تک با دروازه بان حریف موقعیت‌های ما با بدشانسی تبدیل به گل نشد. با این حال باید به تیم خوب تراکتور هم خسته نباشید گفت چون بازی فوق العاده ای هر دو تیم ارائه کردند.
کسانی که این بازی را تماشا کردند می‌گفتند یکی از زیباترین بازی‌های هفته بوده است؟
بله، همین طور است. کاش بازی هفته گذشته ما برابر هوادار پخش مستقیم می‌شد. نیمه دوم آن دیدار هم بچه‌های نساجی مازندران عالی و بسیار تاکتیکی بازی کردند. یک فوتبال مدرن به اجرا گذاشتند اما متأسفاه آن بازی هم پخش نشد.
حمید مطهری سرمربی نساجی مازندران هم افسوس می‌خورد که چرا بازی با هوادار پخش مستقیم نشده است؟
حمید مطهری یکی از مربیان پرتلاش و زحمتکش فوتبال ماست. او اهل مطالعه است و باور نمی‌کنید سه برابر وقتی که در تمرین سپری می‌کند بیرون زمین برای آنالیز، طراحی تمرین و برنامه‌های تاکتیکی تیم خودش وقت می‌گذارد.
کار کردن با حمید مطهری چه طور است؟
واقعا از ته دل می‌گویم کار کردن با حمید مطهری در نساجی لذت بخش است. شما با یک انسان اخلاق مدار، مهربان و فوق العاده فنی روبرو هستید. یک مربی دوست داشتنی که در زمان بازی هم فوق العاده فنی و با استعداد بود اما متأسفانه به دلیل مصدومیت نتوانست به حق خودش در فوتبال برسد. او تمام رده‌های سنی و بزرگسالان به تیم ملی دعوت شد اما مصدومیت کمر سد راهش شد وگرنه پتانسیل آن را داشت که لژیونر شود و انشالله در مربیگری به حق خودش برسد.
جواد منافی هم یکی از فنی ترین بازیکنان دوران خود بودید که هنوز هم مجتبی محرمی‌و رضا شاهرودی از شما به نیکی یاد می‌کنند. این دو فوتبالیست استثنایی همیشه از شما به عنوان بهترین مدافع چپ ایران یاد می‌کنند که نتوانستید به حق خود برسید؟
این دو عزیز لطف دارند و هر دو هم برای من بزرگ، دوست داشتنی، همبازی و رفیق هستند. به هر حال قسمت ما این بود که در ۲۴ سالگی در جاده شمال تصادف کنم و فوتبالم به پایان برسد. خیلی سخت بود چون قرار بود لژیونر شوم اما با تقدیر نمی‌توان مبارزه کرد. هنوز هم گاهی اوقات به یاد آن تصادف لعنتی می‌افتم و حسرت می‌خورم اما گذشته دیگر گذشته است. با غصه خوردن چیزی درست نمی‌شود. امیدوارم بلایی که سر من آمد سر هیچ فوبالیست و ورزشکاری نیاید.
پنج شنبه آینده با تیمی‌بازی دارید که زمانی در آن بازی می‌کردید و خاطرات بسیار خوبی از آن در ذهن دارید. می‌توانید از احساس خود بگویید؟
پرسپولیس همیشه برای من قابل احترام بوده و خواهد بود اما پنج شنبه من مربی نساجی مازندران هستم. دوستان خوب و قدیمی‌ام مثل یحیی گل محمدی، افشین پیروانی و کریم باقری در این تیم هستند اما دوست دارم تیم فعلی ام موفق باشد و احساس درونی من همین است.
بازی با پرسپولیس چه تفاوتی با تیم‌های دیگر دارد؟
به نظر من نباید فرقی داشته باشد. بازی با پرسپولیس هم فقط ۳ امتیاز دارد. هرچند پرسپولیس الان صدرنشین لیگ برتر است اما این مسابقه هم یک بازی مثل بازی‌های دیگر است. امیدوارم بتوانیم روز پنج شنبه نمایش خوبی ارائه دهیم و از اعتبار فوتبال مازندران دفاع کنیم.
شما بازی‌های جام جهانی را تماشا کردید. این رقابت‌ها چه درس‌هایی به دنبال داشت؟
به نظرم بازی‌ها زیباتر و پُرگل تر از گذشته شده بود. من فکر می‌کنم نقش داوران در زیبا و پُرگل تر شدن این دوره از رقابت‌ها ملموس بود. شما می‌دیدید بعضا ۱۰، ۱۱ یا ۱۲ و ۱۳ دقیقه وقت اضافی می‌گرفتند و گل‌های زیادی هم در این وقت‌های اضافی به ثمر می‌رسید.
اما داوران ایرانی در لیگ برتر در بهترین حالت ۵ یا ۶ دقیقه وقت اضافی می‌گیرند؟
بله، این موضوع را می‌بینیم. البته ما داورن خوبی هم داریم و واقعا دلم برای علیرضا فغانی سوخت. متأسفانه کمک داور ویدئویی به ضرر این داور خوب کشورمان شد و اگر اشتباه بازی اروگوئه نبود فغانی تا فینال پیش می‌رفت.
دوست داشتید کدام تیم قهرمان شود؟
من فکر می‌کردم این بار برزیل قهرمان جام جهانی شود اما به خاطر لیونل مسی از قهرمانی آرژانتین خوشحال شدم. من یک تفسیری از روی کین خواندم که جالب بود. او ضمن انتقاد از شادی کردن بیش از حد برزیلی‌ها پس از گلزنی به کره جنوبی گفته بود که آنها بیشتر از برنامه‌های تاکتیکی روی شادی‌های گل خود کار می‌کنند و این جالب نیست. برزیل خیلی زود جشن گرفت و جلوی کره جنوبی جوری شادی کرد که انگار قهرمان جام جهانی شده است غافل از اینکه کرواسی در راه است. به هر حال در مجموع می‌توان گفت حق لیونل مسی هم بود که جام جهانی را لمس کند.
