به قلم ابوالفضل چوبی پری و با الهام از ورایتی
این طبیعتِ سینماست که اگر یک فیلم بسیار محبوب و بزرگ باشد، باید دنباله آن حتماً بزرگ‌تر باشد و آن را به شکوه اولیه‌اش بازگرداند. برای مدت طولانی، هر ماجراجویی جدید جیمزباند می‌بایست پرزرق‌وبرق‌تر از شیرین‌تر از قبل می‌شد. قسمت دوم «پدرخوانده» تیره‌تر و حتی طولانی‌تر از قسمت قبل بود. «امپراطوری پاسخ می‌دهد» داشته‌های زیادی به «جنگ ستارگان» افزود و «نابودگر 2: روز داوری» هم اولین قسمت از این فیلم را شبیه به اثری مینیمالیست کرد!
سؤال این جاست که این فرمول در خصوص فیلم «Glass Onion: A Knives Out Mystery» چگونه کار خواهد کرد؟ سه سال پیش «چاقوها بیرون» به کارگردانی رایان جانسون اثری با حال و هوای قدیمی بود که نه‌تنها از قدرت داستان‌گویی آگاتا کریستی را بهره برده بود، بلکه حتی ویژگی‌های جدیدی به آن بخشیده بود. در آن زمان که به نظر می‌رسید فیلم‌های کمیک، اکشن و دیگر فیلم‌های فانتزی در حال ازبین‌بردن همه چیز در سینما هستند، «Knives Out» یادآوری بسیار سرگرم‌کننده‌ای بود که روایت قدیمی را دوباره زنده کرده بود. دیالوگ‌های تیز و بُرنده و شوخ‌طبعی فراوان، شخصیت‌هایی که هرکدام نقص‌های خودشان را داشتند، در اثری دیده شدند که توانست در جایگاه درستی قرار بگیرد. دنیل کریگ در نقش بلانک، نجیب‌زاده جنوبی فیلم که هیبت هرکول پوآرو یا شرلوک هولمز را تجسم بخشیده، نبوغی دارد که باعث می‌شود برای ما از هر اَبَرقهرمانی، فوق‌العاده‌تر باشد.
ازآنجاکه « Knives Out» اثری کامل بود، جانسون برای ساخت دنباله فیلم چه کاری می‌توانست انجام دهد؟ «Glass Onion: A Knives Out Mystery» اثری هیجان‌انگیز است که به‌اندازه کافی در حالتی جسورانه، ترانه بیتلز را در عنوان فیلم استفاده کرده، حتی اگر اشاره‌ای به بیتلز نکرده باشد. فیلم اتاق پیازی شکل زیبایی را برای مخاطب توصیف می‌کند که در بالای عمارتی واقع در جزیره‌ای در سواحل یونان، متعلق به مایلز برون است، میلیاردر حوزه فناوری که بسیار جاه‌طلب است. خودخواهی خنده‌دار این شخص چیزی شبیه به ایلان ماسک است! مایلز پنج نفر از دوستان قدیمی‌اش را برای یک سفر سه‌روزه به بهشت شخصی خودش دعوت می‌کند. جایی به دشت لوکس و دیوانه‌کننده به‌دوراز چشمان کنجکاو دیگران.
در سکانس آغازین فیلم، هر شخصیت با تحویل یک جعبه چوبی به خانه‌شان فراخوانده می‌شوند. این جعبه‌ها شامل مجموعه‌ای از پازل‌هاست که قرار است آنها را حل کنند. این استعاره‌ای از نحوه عملکرد فیلم است. حتی بیشتر از اولین «Knives Out». قسمت دوم اثری هیجان‌انگیز است که فریبکاری‌اش درون یک معما پیچیده شده است. البته این یک معمای قتل با مظنونان متعدد است،
کلر دبلا (کاترین هان)، فرماندار کنتاکی، مادری است که وارد عرصه سیاست شده است. دوک کودی (دیو باتیستا) اولین فردی است که یک میلیون فالوور در توییچ به دست آورده است. بردی جی (کیت هادسون) یک سوپر مدل سابق است که سلبریتی اخیراً یک گند اساسی به شهرتش زده است. لیونل توسن (لزلی اودوم جونیور) دانشمندی است که برای مایلز کار می‌کند و اندی برند (ژانل مونا) شریک تجاری سابق مایلز است که در طی یک جدایی خصمانه با مایلز همه چیز را از دست داد، اما حالا برای جبران به جزیره دعوت شده است.
یکی از بخش‌هایی که «Knives Out» را تبدیل به یک فیلم عالی کرده بود، این موضوع بود که با وجود نبوغ فراوان در طرح معماهای آن، انسانیت آزاردهنده‌ای نیز در آن وجود داشت. در آن فیلم ما شاهد برخورد نیش و کنایه‌دار شخصیت‌های داستان با یکدیگر بودیم و این بار در قسمت دوم، جانسون بار دیگر روی این موضوع تمرکز کرده است. نویسنده و کارگردان باتکیه‌بر حال و هوای پرزرق‌وبرق «The Last of Sheila» در سال 1973، مجموعه‌ای از شخصیت‌ها را به ما معرفی می‌کند که در مسیرهای جاه‌طلبانه قدم برمی‌دارند. «Glass Onion: A Knives Out Mystery» به چیزی عجیب‌تر از «Knives Out» تبدیل می‌شود که در واقع همان چیزی است که شما می‌خواهید. جذاب‌ترین شخصیت فیلم اندی است که در طول فیلم از انگیزه‌های او برای اینکه در جزیره در کنار دیگران باشد آگاه می‌شویم.
در کنار صحنه پردازی خوب که یاد فیلم مرگ بر روی رود نیل را برایتان مجسم می کند، تدوین کم نقص و گریم زیبا و لوکیشن مناسب، این اپیزود محبوب معایبی نیز دارد که آن را زیر سایه فیلم اول قرار داده است. یکی از مهم ترین آن ها انتخاب و نقش آفرینی بازیگران و به خصوص بازیگران زن است. مثل همیشه شاهد یک اکت فوق العاده از دنیل گریک هستیم. شخصیت منعطف، باهوش و مرموز بلانک خود مهر تاییدی بر این ماجراست و باز هم مثل همیشه نقش آفرینی خوب نورتون را می بینیم. اما حضور دیگر بازیگران شاید کمی در ذوق مخاطب بزند. از جسیکا هنویک تا جانل مونای... شاید در مقایسه با فیلم اول که هنرمندانی مثل آنا د آرماس،کریس ایوانز و کاترین لنگفورد را دارد، ضعیف تر به نظر برسد.
نکته قابل تامل بعدی، حضور بسیار کم ایثن هاوک در فیلم است. بازیگر بزرگی که پتانسیل چند برابر کردن فیلمنامه را دارد.به راستی که انگار کارگردان نمی دانسته او ایثن هاوک است! حضور او می توانست نمایش را زیبا تر و بیان آن را شیوا تر کند.
آیا « Glass Onion: A Knives Out Mystery» بهتر از اولین « Knives Out» است؟ شاید لازم نباشد که بهتر باشد. اما قسمت جدید معمایی بزرگ‌تر، پررنگ‌تر و حتی پیچیده‌تر است. کریگ فهمیده است که چگونه می‌تواند اجازه دهد عملکرد پرخاشگرانه‌اش دوباره توجه مخاطب را جلب کند و مظنون‌ها را در یک وضعیت نامطمئن نگه دارد. بااین‌حال، برای فیلمی با این حجم از شگفتی‌ها، چیزی در مورد مشاهده افشای قاتل وجود دارد که شاید حسی کمتر از قسمت قبل ایجاد می‌کند. " Glass Onion: A Knives Out Mystery اولین دنباله از دو دنباله "Knives Out" است. که اثر کاملی به نظر می‌رسد، اما به نظرم دفعه بعد چاقوها باید عمیق‌تر برش دهند.
