رئیس فدراسیون ورزش کارگری درباره وضعیت این فدراسیون، ایراد وزارت ورزش و جوانان به سابقه مدیریتی‌اش و انتقادات مختلف صحبت کرد.
به گزارش طرفداری، جواد رمضی درباره انتقادات از عملکرد فدراسیون آماتوری ورزش کارگری در دوران مدیریت چهار ساله او به طرفداری گفت:
چند نکته را شفاف بیان کنم؛ خودم را همواره در قبال جامعه کارگری مسئول می‌دانم. وضعیت کنونی جامعه کارگری در بخش ورزش، قطعا مطلوب نیست اما باید ببینیم ورودی فدراسیون چه بوده تا خروجی را متناسب با آن بسنجیم. فدراسیون ورزش کارگری، نه ساختمان دارد تا محل استقرارش مشخص باشد، نه بودجه‌ای دارد تا بر اساس آن برنامه‌ریزی کند و نه دارای زیرساخت و حتی سالن ورزشی است.
وی ادامه داد:
همه هیأت‌های فدراسیون بلاتکلیف و خانه به دوش هستند. وقتی تابلوی هیأت‌ها را در مجموعه‌های کارگری نصب می‌کنند، پایین می‌کشند؛ این مسائل درد ما بوده و اگر بخواهیم قضاوت عادلانه‌ای داشته باشیم، باید بپرسیم ورودی ما چه بوده و بعد در قبال خروجی‌ها توضیح بدهیم. کدام یک از فدراسیون‌های ورزشی هیچ بودجه‌ای از هیچ نهادی دریافت نمی‌کنند.
بر اساس نداشته‌هایم برنامه‌ریزی کرده‌ام
رئیس فدراسیون ورزش کارگری که فدراسیون تحت امرش زیرمجموعه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی محسوب می‌شود، تصریح کرد:
مباحث فدراسیون کارگری از گذشته همین‌طور بوده و پیچیدگی‌ها حل نشده است. فدراسیون ورزش می‌گوید فدراسیون شما صنفی است و از وزارت کار پیگیری کنید، وزارت کار هم می‌گوید رئیس مجمع، وزیر ورزش است و نمی‌توانیم کمک زیادی کنیم. این مباحث به سال 1391 و ابتدای تأسیس فدراسیون ورزش کارگری برمی‌گردد. فدراسیون ورزش کارگری واقعا مظلومانه کار می‌کند.
رمضی خاطرنشان کرد:
تاکنون 50 مسابقه قهرمانی کشور برگزار کرده‌ایم که کیفیت‌های متفاوتی هم داشته‌اند و همگی عالی نبوده‌اند. ببینید از جمع این 50 مسابقه، کدام یک در مجموعه‌های ورزشی کارگری بوده است؟ چرا این مجموعه‌ها در اختیار فدراسیون ورزش کارگری قرار نمی‌گیرد؟ باید به چرایی این مسائل پرداخت تا اصل قضیه حل شود. وقتی مدیری بداند چه داشته‌هایی دارد، بر اساس آنها برنامه‌ریزی می‌کند. همیشه دست من خالی بوده و بر اساس نداشته‌هایم برنامه‌ریزی کرده‌ام. تمام کارکنان فدراسیون از روسای هیأت‌ها تا دیگر نفرات عاشقانه کار می‌کنند. آنها با دست خالی می‌جنگند و من باید از این عشق، صیانت کنم.
وی خاطرنشان کرد:
من از سال 1383 استخدام وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در حوزه ورزش شدم. از کارشناسی حوزه ورزش آغاز کرده و به استخدام اداره کل ورزش وزارت کار درآمدم. نحوه استخدام من نیز از طریق آزمون بود و با پارتی‌بازی نیامدم. در ادامه کارشناس‌مسئول، رئیس اداره، معاون، سرپرست اداره کل، سرپرست فدراسیون و رئیس فدراسیون شدم. پروسه‌ای به مدت 18، 19 سال طول کشید تا به این نقطه برسم.
تمام مکاتبات ما در خصوص اعزام وزنه‌بردار به ترکیه موجود است
رئیس فدراسیون ورزش کارگری در خصوص انتقاد استفاده از ورزشکاران حرفه‌ای به‌جای کارگران در مسابقات کارگری اظهار داشت:
سال 1386 دیدم تمام مکتوبات و مستندات مسابقات در اداره کل، همه کاغذی است و امکان دارد سوابق ورزشکاران در جابه‌جایی‌ها گم شود. تصمیم گرفتم سامانه‌ای را با همکاری مرکز فناوری وزارت کار ایجاد کنم تا هم سوابق ورزشکاران ثبت شود و هم سامانه‌ای برای فعالیت‌های ورزشی باشد. این سامانه را به سرویس تأمین اجتماعی متصل کرده‌ایم. برای ورود به مسابقات کارگری باید ابتدا کد ملی خود را وارد کنید. اگر کارگر نباشید یا سوابق کارگری نداشته باشید اصلا ثبت نام شما انجام نمی‌شود.
رمضی تأکید کرد:
برای تمامی مسابقات، سوابق ورزشکاران را در زونکن‌هایی نگهداری می‌کنیم. روی هر مسابقه‌ای دست بگذارید، می‌گویم اطلاعات را در اختیار شما بگذارند. در فدراسیون ورزش کارگری ایران، رشته‌هایی داریم که جزو رشته‌های فدراسیون جهانی نیستند، لذا مسابقاتی هم ندارند؛ مثل وزنه‌برداری، کشتی آزاد و تکواندو که اتفاقا در کشورمان مقبولیت زیادی دارند و در بخش کارگری مورد استقبال قرار می‌گیرند.
وی خاطرنشان کرد:
منِ مسئول باید چه کار کنم؟ ما لیگ وزنه‌برداری برای کارگران و فرزندان کارگران برگزار می‌کنیم. بر اساس مجوز مجمع و اساسنامه، مکلف هستیم به جامعه کارگری و خانواده کارگر نیز بپردازیم. در چند سال اخیر، وزنه‌برداران ما مطالبه اعزام بین‌المللی داشتند و به همین دلیل تصمیم به اعزام گرفیم. انتقاد دوستان هم به جام «نعیم سلیمان اوغلو» در ترکیه برمی‌گردد که آبان‌ماه سال جاری برگزار شد.
رئیس فدراسیون ورزش کارگری در ادامه به طرفداری گفت:
با توجه به برگزاری لیگ وزنه‌برداری کارگری و نداشتن اعزام برون‌مرزی در چند سال اخیر، از سجاد انوشیروانی سرپرست فدراسیون وزنه‌برداری خواهش کردم به ما سهمیه بدهد. او هم سهمیه خود در مسابقات ترکیه را به فدراسیون ورزش کارگری داد. ابتدا قرار بود سه ورزشکار مرد را ما اعزام کنیم و سه ورزشکار زن را آنها بفرستند. تمام هزینه‌های اعزام نیز از طریق فدراسیون ترکیه تأمین شد.
رمضی تصریح کرد:
تمام مکاتبات ما موجود است. دوستان در فدراسیون وزنه‌برداری تأکید کردند این رشته روی لبه تیغ است، در طول یک سال گذشته زیر نظر نادو (ستاد ملی مبارزه با دوپینگ) بوده و برای ما اهمیت زیادی دارد نفرات اعزامی، دوپینگ نکنند. ورزشکاران ما هم کارگر بوده و حرفه‌ای نیستند، طبیعتا این پدیده در میان جامعه کارگری مشاهده نمی‌شود. من هم سه ورزشکار معرفی کردم که البته یکی از آنها آسیب دید.
وی افزود:
در ادامه فدراسیون وزنه‌برداری اعلام کرد بانوان را اعزام نمی‌کند. از ما خواستند یک نفر از مردان را آنها اعزام کنند و یک مربی و یک سرمربی هم به ما بدهند. بالاخره سهمیه به آنها تعلق داشت و اعزام نیز رایگان بود. نمی‌خواستم به دوستان فشار بیاورم و موافقت کردم. دو وزشکار معرفی کردیم ولی یک نفر دیگر هم در لحظه آخر شرایط اعزام را پیدا نکرد. یک ورزشکار از سمت ما و یک ورزشکار از سوی فدراسیون وزنه‌برداری به مسابقات رفتند. حالا ورزشکار اعزامی از سوی فدراسیون وزنه‌برداری باعث شده متهم به استفاده از ورزشکار حرفه‌ای شویم. هرجا ورزشکاری حرفه‌ای در اعزام‌های کارگری دیدید که در زمان مدیریت من به مسابقات رفته، اعلام کنید.
فدراسیون ورزش کارگری، صنفی است و تفاوت دارد
رئیس فدراسیون ورزش کارگری در واکنش به این پارادوکس که اگر سابقه مدیریتی کافی نداشته چرا دوره پیش تأیید و رئیس شده، پس حضورش غیرقانونی بوده و اگر چنین سابقه‌ای دارد چرا حالا تأیید نمی‌شود، گفت:
در حال حاضر برای یافتن پاسخ همین پارادوکس تلاش می‌کنم. من 18 سال سابقه مدیریتی دارم. کوله‌بار آبروی حرفه‌ای من این سابقه است؛ نه ساخت و پاخت و نه زد و بند کرده‌ام. اگر بخواهند آبروی حرفه‌ای مرا به عنوان تنها دارایی‌ام بگیرند، قطعا خط قرمزم خواهد بود چون دیگر نمی‌توانم جلوی همکارانم سر بلند کنم.
رمضی ادامه داد:
فدراسیون ورزش کارگری، فدراسیونی صنفی است. اساسنامه ما تا سال گذشته مستقل بود اما وزارت ورزش اعلام کرد اساسنامه‌ها از این به بعد به نحو دیگری است. چندین جلسه در خصوص فدراسیون‌های صنفی صحبت کردیم و گفتیم فدراسیون ما تفاوت دارد. آقای رغبتی (مدیرکل دفتر برنامه‌ریزی و نظارت وزارت ورزش و جوانان) جلسه‌ای برگزار کرد و ما نکات خودمان را نوشتیم. گفتند اختلافات را در اساسنامه شما لحاظ می‌کنیم اما در گیر و دار مجلس و شورای نگهبان، تفاوت‌ها لحاظ نشد.
رئیس فدراسیون ورزش کارگری خاطرنشان کرد:
در ادامه برای رفع نگرانی‌های سه فدراسیون متبوع وزارتخانه‌های تعاون، کار و رفاه اجتماعی، آموزش و پرورش و علوم، تحقیقات و فناوری گفتند طبق مصوبه هیأت دولت، رئیس مجمع فدراسیون‌های صنفی باید وزیر یا معاون وزیر مربوطه باشد. من هم می‌خواهم در فدراسیون ورزش کارگری کاندیدا شوم، نه فدراسیون دیگری مانند اسکواش و تنیس روی میز.
رمضی تأکید کرد:
فدراسیون ما صنفی است. دوره گذشته صنفی نگاه کردند و تأیید سوابق من در کمیسیون تطبیق وزارت ورزش به همین دلیل انجام شد. 6 سال معاون مدیرکل ورزش وزارت کار بودم. در بند 6 ماده 7 آیین‌نامه وثاقت در امانت برای تصدی پست ریاست فدراسیون آمده: «مشاوران وزیر و مدیران کل و معاونین حوزه ستادی و استانی در وزارت ورزش و جوانان». اداره کل ورزش وزارت کار، دو معاون، یک مدیرکل، 100 مجموعه ورزشی و 14 میلیون نفر در جامعه هدف دارد. باید 32 رشته ورزشی را نیز مدیریت کرد. آیا معاون مدیرکل این مجموعه با معاون اداره کل وزارت ورزش و جوانان یک استان قابل مقایسه و هم‌تراز نیست؟ ضمنا من می‌خواهم در فدراسیونی رئیس شوم که 6 سال معاون، 18 ماه سرپرست اداره کل، 9 ماه دبیرکل فدراسیون، یک سال سرپرست فدراسیون و چهار سال رئیس فدراسیون بوده‌ام. این‌ها پنج سال سابقه محسوب نمی‌شوند؟ این اتفاق ظلم است.
وی درباره درخواست رئیس کنفدراسیون جهانی ورزش کارگری از او برای ثبت نام در انتخابات هیأت اجرایی این کنفدراسیون و انتخاب او در صورت احراز نشدن صلاحیت برای تصدی دوباره پست ریاست فدراسیون ایران نیز گفت:
این موضوع به سفر ماه گذشته من به ایتالیا برای حضور در مجمع عمومی سالیانه برمی‌گردد و هیچ ارتباطی به انتخابات داخلی ما ندارد..
رئیس فدراسیون ورزش کارگری در خصوص زمزمه‌ها مبنی بر اعمال فشار بر وزارت ورزش با استفاده از کنفدراسیون جهانی تصریح کرد:
فدراسیون‌های جهانی هیچ‌گاه چنین ورودی نمی‌کنند و زیر بار نمی‌روند. در چهار، پنج سال گذشته ارتباط خوبی با کنفدراسیون جهانی داشتم. ورزشکاران ما عناوین خوبی کسب کرده‌اند. رتبه ما پیش‌تر نهم بود و در اسپانیا سوم شدیم. همچنین کوچک‌ترین مسئله‌ای نداشته‌ایم. در این مدت بیش از هزار نفر اعزام داشته‌ام اما حتی یک اتفاق مانند پناهندگی یا مسائل غیراخلاقی رخ نداده، در حالی که قشر کارگر بیشتر در معرض چنین وقایعی قرار دارد.
وی افزود:
یونان دروازه پناهندگی دنیا محسوب می‌شود و من 150 کارگر به این کشور برده‌ام. جامعه کارگری واقعا مظلوم است. ما را در اعزام‌ها می‌شناسند به همین دلیل روی اعزام تأکید داریم. مسابقات قهرمانی کشور برگزار کرده و از واحد سیار دعوت و هزینه می‌کنیم ولی رقابت‌های ما را پخش نمی‌کنند. ورزش کارگری باید دیده شود. کنفدراسیون جهانی، تلاش‌های ما را در چند سال اخیر رصد کرده و مشارکت‌ها و فعالیت‌های داخلی ما را در بخش انگلیسی‌زبان سایت دیده است.
رئیس فدراسیون ورزش کارگری در پایان گفت:
رئیس فدراسیون جهانی از من درخواست کرد به صورت ویژه و خصوصی به ملاقاتش بروم. او ایتالیایی است و از فعالیت‌های ما تقدیر و تشکر کرد. همچنین از من پرسید آیا آماده عضویت در هیأت اجرایی هستم گفتم تمایل زیادی دارم و استقبال کردم چون در سال‌های اخیر از لابی‌های رژیم صهیونیستی آسیب دیده‌ایم. او هم گفت فرصتی است تا بتوانید احقاق حق کنید. وقتی برگشتم درگیر اتفاقات ثبت نام در انتخابات شدم. نامه مذکور به دلیل دیدار تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی، با تأخیر و بعد از خبر احراز صلاحیت‌ها منتشر شد و به همین دلیل شائبه ایجاد کرد.
