با وجود حذف ایران از رقابت های جام جهانی قطعا آمار و آنالیز این بازی ها می تواند از نظر فردی و تیمی به فوتبال ایران کمک کند.
به گزارش طرفداری، تیم ایران برای سومین‌بار با کی‌روش به جام‌جهانی رفت و درحالی که پیش بینی می شد این مردپرتغالی با ترکیبی از بهترین بازیکنان چند سال اخیر فوتبال ایران بالاخره موفق به صعود از گروه خود شود، درنهایت با همان سه امتیازی که مقابل ولز ( تیم قعر نشین گروه B) کسب کرد، به کار خود پایان داد تا تنها در آمارهای تاریخی دستاوردی چون اولین پیروزی بر یک حریف اروپایی را در ادوار مختلف جام جهانی برای خود ثبت کند.
هرچند تحلیل گران فوتبال خوب می دانند سبک تیم همانی بود که از کی روش توقع می رفت. در اختیار گذاشتن توپ و مالکیت آن به حریفان و بستن مناطق مخالف زمین با دوندگی فراوان و چشم دوختن به ضدحملات. یک موضع کاملا منفعلانه در گروهی که صعود از آن به هیچ وجه سخت نبود.
اما آن چه که در آمارها و آنالیز تیمی کاملا دیده می شود، ضعف تاکتیکی ایران نسبت به تمام رقبا است. از تعداد لمس توپ و مالکیت بازی گرفته تا تعداد پاس و نبردهای تن به تن کاملا قافیه را به حریفان واگذار کردیم و نصف تیم های دیگر عمل کردیم.
بررسی آنالیزها نشان می دهد که حتی در تکنیک فردی نیز حرفی برای گفتن نداشتیم و در دریبل ها و مصاف های تک به تک نیز بیشتر تماشاگر بودیم تا برنده!
نگاهی به نبردهای هوایی تیم ملی ایران در 270 دقیقه بازی مقبال انگلیس، ولز و امریکا نشان می دهد که تیم کی روش در مجموع 43 بار در نبردهای هوایی موفق و 49 بار ناموفق ظاهر شد. آن هم درحالی که این نسبت برای تیم‌های حریف برعکس بود.
در این میان مرتضی پورعلی‌گنجی با 16شرکت در نبردهای هوایی بیشترین تلاش را در بازی هوایی داشت که 10 بار موفق بود و 4 بار نیز شکست خورد. به جز پورعلی گنجی، مجید حسینی دیگر مدافع میانی مورد نظر کی روش نیز در بازی هوایی 11 بار برای دفع توپ به هوا پرید و تنها 6 بار موفق بود و آمار 5 نبر هوایی ناموفق را برای خود ثبت کرد.
به هر روی نگاهی به آمارهای فردی بازیکنان نشان می دهد که اگر از نظر فنی و تاکتیکی برنامه بیشتری برای صعود داشتند، قطعا نتایج متفاوتی در این دوره از رقابت ها کسب می کردند.
