مالکیت ایران در بازی اول 22 درصد بود در حالی که این آمار در بازی دوم به 38 درصد رسیده بود از این نظر در این بازی پیشرفت را شاهد هستیم. در واقع در هر دو بازی ما توپ را به حریف داده ایم اما در بازی اول متاسفانه ما بازی بدون توپ و دفاع تیمی مناسبی نداشتیم در حالی که این در بازی دوم کاملا تغییر پیدا کرد و شاهد ارائه یک فوتبال به سبک تیم های کیروش شدیم.
در زمینه تعداد پاس ها بازهم شاهد رشد چشمگیری نیستیم و این تعداد از 214 به 298 پاس رسیده که در هر دو بازی دقت پاس ایران 66 درصد بوده.
اما بخشی که واقعا در آن رشد داشتیم خلق موقعیت بوده به گونه ای که تعداد شوت ها نسبت به بازی اول تقربا 3 برابر شده یعنی از 8 شوت در بازی اول به 21 شوت رسیده و همچنین تعداد شوت های در چارچوب 2 برابر شده یعنی از 3 به 6 شوت در بازی دوم رسیدیم.
اما چه شد که در هر دو بازی توپ را به حریفان دادیم ولی یکی را باختیم و دیگری را بردیم؟
متاسفانه در بازی اول به گفته تمام کارشناسان و همچنین پیشکسوتان فوتبال کشور انتخاب اشتباه ترکیب که هم باعث سوپرایز کارشناسان شد هم خود کیروش چرا که این مربی با پیبردن به اشتباه خود تغییر گسترده در ترکیب بین دو نیمه ایران ایجاد کرد یکی از این اشتباهات تغییر به یکباره چینش دفاعی تیم از 4 دفاعه به 5 مدافع بودیم و درواقع استفاده از 3 مدافع مرکزی یعنی روزبه چشمی سید مجید حسینی و مرتضی پور علی گنجی که نه در بازی های دوستانه و نه در مقدماتی جام جهانی کنار هم بازی نکرده بودند باعث آشفتگی در نظم دفاعی تیم شده بود.
در بازی اول همچنین مصدومیت بدموقع بیرو و عدم آمادگی ذهنی حسین حسینی بسیار روی روند تیم تاثیرگذار بود.
علاوه بر این ها در این بازی تقریبا خط هافبک ایران از کار افتاده بود و عامل اصلی آن عدم هماهنگی بازیکنان با یکدیگر بود. یکی دیگر از تاکتیک هایی که به اشتباه اتخاذ شده بود این بود که تمام بازیکنان تیم ملی در نیمه خودی جمع میشدند و پرسی بر روی خط دفاع و دروازه انگلیس نبود و به همین دلیل آن ها با سه یا چهار پاس توپ را به خط هافبک خود میرساندند که امر بازی سازی را برای انگلیس آسان کرده بود.
اما کیروش که در بازی اول به اشتباهات خود پی برده بود چینش و ترکیب تیم ملی را مقابل ولز تغییر داد و آرایش تیم را از 5_4_1 به 4_4_2 خطی تغییر داده بود که کاملا انتخاب درستی بود چون هدف اصلی تیم در این بازی کسب 3 امتیاز و بازگشت روحیه به تیم با توجه به اتفاقات بازی قبل بود.
با اعلام ترکیب مقابل ولز بازهم شاهد انتقاد هایی بودیم به ویژه در خط دفاع بودیم که البته به نظر میرسید انتخاب های کیروش کاملا عاقلانه بود چون با توجه به حضور هم زمان کیفر مور و گرت بیل که سرزن های قهاری هستند انتخاب پور علی گنجی و مجید حسینی برای قلب خط دفاع کاملا درست باشد برای اینکه ایران روی توپ های هوایی کم نیاورد که همین طور هم شد. البته در این نبرد نباید از بازی درخشان دفاع های چپ و راست تیم ملی یعنی میلاد محمدی و رامین رضاییان نمیتوان گذشت که اجازه استفاده از کانال های کناری را تقریبا از ولز گرفته بودند که متاسفانه در بازی قبل ما از کناره ها بسیار آسیب پذیر بودیم.
همچنین آرایش خط هافبک به آنچه انتظار داشتیم برگشت یعنی حضور همزمان احمد نور عزت الهی و کاپیتان احسان حاجی صفی و با توجه به اینکه علی قلی زاده از معدود بازیکنان خوب تیم ملی مقابل انگلیس بود به این ترکیب به جای جهانبخش اضافه شده بود.
حضور همزمان طارمی و آزمون برای هر خط دفاعی آزار دهنده است. متاسفانه ما سردار را در بازی اول بدلیل مصدومیت برای دقایق کمی در زمین دیدیم.در این بازی خط حمله ایران نمایش تحسین برانگیزی را داشت به ویژه در امر پرس از بالا و همچنین کمک به خط دفاع تیم ئر امر دفاع تیمی که امروزه در فوتبال جهان جایگاه ویژه ای دارد.
در بازی مقابل ولز حضور از ابتدا علی قلی زاده در ترکیب ایران با توجه به تکنیک بالا و همچنین توانایی دریبلینگ بسیار سودمند بود که در نیمه اول و دوم خط دفاع حریف را بسیار آزار داد علی کمی هم در این بازی بدشانس بود که گلش آفساید اعلام شد و یکی از ضرباتش به تیرک برخورد کرد.
اما سوپر استار تیم ملی یعنی مهدی طارمی نمایش بسیار درخشانی از خودش ارائه کرد و باتوجه به توانایی حمل توپ بالا بسیار به تیم ملی در این بازی کمک کرد و یک پاس گل بسیار زیبا به رضاییان داد که با استارت انفجاری خود را از خط دفاع به هجوم رسانده بود و با یک پاننکا کارش را به نحو احسن به پایان رساند.
روزبه هیچ وقت دقیقه 98 را فراموش نخواهد کرد. اما چگونه این گل به ثمر رسید؟ توپ از جناح چپ توسط جهانبخش ارسال میشود و دفع اشتباه توپ توسط دنی وارد و ضربه استثنایی چشمی که به گوشه دروازه ولز رفت و مثل آب سردی بر پیکره ولز بود.
البته حرکت آکروباتیک هنسی روی طارمی و اخراجش بر روند بازی بسیار اثر گذار بود.
A.R.B FOOTBALL
