تفاوت استقلال و هوادار چه از نظر بودجه و بازیکن و چه از هر جنبه متن و فرامتن، به حدی هست که شکست یک بر صفر هوادار مقابل استقلال، ناکامی به حساب نیاید...
به گزارش طرفداری، هوادار در روزی که می توانست مثل برخی همتایان خود با پارک کردن اتوبوس دفاعی مقابل دروازه اش راه بازی استقلال را ببندد و به هر ضرب و زوری، یک مساوی از حریف بگیرد، با ترکیبی شجاعانه و روشی تهاجمی پا به میدان گذاشت و اگرچه با دریافت یک گل زودهنگام غافلگیر شد اما بازی بدی را به نمایش نگذاشت و در برخی صحنه ها اگر سید حسین حسینی در فرم فعلی اش که بهترین فرم او در چند سال اخیر است، نبود، دست کم باید یکی دو بار دروازه استقلال را باز می کرد.
تاریخ را معمولا برنده ها می نویسند و فوتبالدوستان هم بازی ها را از روی اعداد و نتایج آن به یاد می آورند؛ استقلال امروز با یک گل هوادار را برد اما هوادار صرف نظر از نتیجه، بازنده بازی امروز نبود. تیم ساکت الهامی مقابل استقلال بازی خوبی را به نمایش گذاشت، خلق موقعیت کرد، حفظ توپ خوبی داشت، به شیوه های مختلف روی دروازه استقلال فشار وارد کرد و مهم تر از همه سراغ بازی فیزیکی و ایجاد درگیری نرفت و بیشتر دنبال چرخاندن توپ روی زمین بود.
همین که الهامی همزمان از بابک مرادی و داریوش شجاعیان که فانتزی باز هستند، در ترکیب اصلی استفاده کرد، نشان داد برای خراب کردن بازی حریف به میدان نیامده و هدفش بازیسازی است نه تخریب تاکتیک استقلال...
شاید هوادار هم می توانست با یک بازی چرک، یک امتیاز از استقلال بگیرد که در این صورت کسی هم ساکت الهامی را سرزنش نمی کرد چرا که بنیه تیم او و نیروی انسانی اش قابل رقابت با استقلال نیست اما آن وقت ساکت الهامی هم به صف مربیانی می پیوست که در زشت کردن چهره فوتبال ما نقش و سهم دارند.
هوادار امروز به استقلال باخت اما ساکت الهامی بازنده نبود. او نشان داد حتی با دست خالی هم می توان ضد فوتبال نکرد. فقط حیف که تماشاگری در ورزشگاه نبود و استقلال و هوادار برای سکوهای خالی بازی کردند.
ساکت الهامی روزی که قبل از آغاز لیگ تیمش را به مصاف استقلال فرستاد و این تیم را متوقف کرد، به خبرنگاران گفت من دنبال نتیجه نبودم و می خواستم تیم خودم به وسیله تنه به تنه شدن با استقلال که مدعی قهرمانی است، شخصیت پیدا کند. تیم الهامی امروز هم در بازی رسمی شخصیت خود را به رخ کشید.
