سهیل بوف سپیدوصیت نامه سهیل عبدالوند
خواستم وصیتم رو بنویسم تا زمانی که شهید شدم چیزی ازم باشه
به نام میهنم ایران
من سهیل عبدالوند تا لحظه ای که این نظام غیر ایرانی کشورم را اشغال کرده دست از مبارزه نخواهم کشید.
یا پیروز می شوم
یا عاشقانه به دیدار آریو برزن ها، بابک ها، فردوسی ها و تمام از خود گذشتان در راه میهن می روم
و با عشقی اهورایی کامم را از جام پرافتخار شهادت در راه میهن شیرین می کنم
می دانم که مادر من و نزدیکان من با من همراه نخواهند شد و شاید بعد از مرگ من، شهادت من را به نام مردم خواهان آزادی وطن بزنند.
اما خواهرم
نمی دانم بعد از من چه خواهد کشید
بگذارید بداند برادرش بیهوده جانش را فدای وطن نکرده است
و خواهر زاده هایم که دیگر دایی نخواهند داشت
نامم را فراموش نکنید
جان فشان در راه وطن
سهیل عبدالوند
