احتمالا تا حالا دیده باشید که بعضی از طرفداران تیم های دشمن و هیتر های اینتر این تیم را به غیرایتالیایی بودن محکوم کرده و آن را بی اصالت میدانند.
حال تصمیم داریم در فاکتور خدمت به ایتالیا این تیم را با رقیب همشهری یعنی اث میلان مقایسه کنیم تا جوابی منطقی برسیم.
قهرمان های جهان ایتالیایی از دو تیم
هر دو تیم همواره نقش مهمی در تیم ملی و جذابیت سری آ داشته و از عوامل ثبات آن بوده اند.اما میخواهیم در اینجا کمی ریزبینانه تر به مسأله نگا کنیم .
تعداد قهرمان های ایتالیایی میلان:۸؛
1934: 1 بازیکن
(پیترو آرکاری)
1938: 0 بازیکن
1982: 2 بازیکن
( فرانکو بارزی،فولویو کولوواتی)
2006: 5 بازیکن
( الساندرو نستا،آندره آ پیرلو،جنارو گتوزو فیلیپو اینزاگی)
تعداد قهرمان های ایتالیایی اینتر:۱۶؛
1934: 4 بازیکن
(جوزپه مه‌آتزا،آتیلیو دماریا،لوئیجی آلماندی،آرماندو کاستلازی)
1938: 5 بازیکن
( جیووانی فراری،اوجو لوکاتلی،جوزپه مه‌آتزا،پیترو فراریس،رناتو اولمی)
1982: 5 بازیکن
(الساندرو آلتوبلی،جوزپه برگومی،ایوانو بوردون،جیانپیرو مارینی،گابریله اوریالی)
2006: 1 بازیکن
(ماتراتزی)
حال میخواهیم به افتخارات کسب شده توسط ایتالیا در دورانی که شاکله دو تیم توسط این دو تیم تشکیل شده است نگاهی بیاندازیم:
شاکله اینتر:یک قهرمانی جهان(۱۹۳۸)و یک قهرمانی یورو(۱۹۶۸)
۱۹۳۸:اوجو لوکاتلی،جوزپه مه آتزا ،جیوانی فراری(بیشترین نماینده فیکس که هر سه بازیکن در تیم منتخب رقابت ها قرار گرفته اند)
شاکله میلانی:۰جام
حال به اسطوره های ایتالیایی تیم می‌پردازیم که در تیم منتخب یورو یا جام جهانی قرار گرفته اند.
اینتر:
جوزپه مه آتزا (۱۹۳۴ و ۱۹۳۸)
حیوانی فراری(۱۹۳۸)
اوجو لوکاتلی (۱۹۳۸)
جیاچینتو فاکتی(یورو ۱۹۶۸ و جان جهانی ۱۹۷۰)
ساندرو ماتزولا(یورو ۱۹۶۸)
آنجلو دومنگینی (یورو ۱۹۶۸)
جوزپه برگومی (یورو ۱۹۸۸ و جام جهانی ۱۹۹۰)
اث میلان:
چزاره مالدینی (یورو ۱۹۶۰)
فولویو کولواتی (جام جهانی ۱۹۸۲)
پائولو مالدینی (جام جهانی ۱۹۹۰،جام جهانی ۱۹۹۴،یورو ۲۰۰۰)
فرانکو بارزی(جام جهانی ۱۹۹۰)
آندره آ پیرلو(جام جهانی ۲۰۰۶)
جنارو گتوزو(جام جهانی ۲۰۰۶)
همانطور که دیدید اختلاف چندانی بین دو تیم وجود نداشت حتی در برخی فاکتور ها اینتر از رقیب همشهری دست بالا تر را داشت.
حال این سوال پیش می آید که اگر اینتر تیمی ایتالیایی نیست آیا میلان را میتوان یک تیم ایتالیایی خطاب کرد؟
