بعد از قهرمانی دو ستاره ایران زیر پرچم کشورهای اروپایی، چهره ورزشی دیگری خبر از مهاجرت داد.
به گزارش طرفداری، تنها سه روز از قهرمانی کشتی‌گیر ایرانی با پرچم صربستان روی تشک قهرمانی جهان گذشته؛ قهرمانی کنایه‌آمیز علی ارسلان سبب شد ناکامی فرنگی‌کاران کشورمان و حسرت مدال طلا بیشتر به چشم بیاید.
قهرمان جهان در وزن 72 کیلوگرم مدعی بود محمد بنا، سرمربی کنونی تیم ملی اعتقادی به سبک مبارزه‌اش ندارد و فرصت درخشش در مسابقات جهانی با دوبنده تیم ملی ایران را به او نمی‌دهد.
در آخرین روزهای فصل پاییز سال گذشته به صورت رسمی خبر تغییر تابعیت ارسلان و عضویت در تیم ملی صربستان تأیید شد. او در مسابقات قهرمانی جهان 2022 درخشید و در خاک کشور جدیدش، پرچمی را به‌غیر از پرچم ایران بالا برد.
یک روز بعد خبر تلخ دیگری، کام ورزش‌دوستان را تلخ کرد؛ علیرضا فیروزجا استادبزرگ 19 ساله ایرانی و نفر چهارم ریتینگ جهان زیر پرچم فرانسه در سوپرتورنمنت سینگفیلد قهرمان شد. اکنون پازل اخبار تلخ پیرامون مهاجرت ورزشکاران تکمیل و خبر سفر بی‌بازگشت چهره ورزشی دیگری منتشر شده است.
پیمان فخری سرمربی سابق تیم ملی شمشیربازی اسلحه سابر، ایران را ترک کرده و تصمیم دارد در خارج از کشور به فعالیت ادامه دهد.
او سرپرست کاروان ایران در بازی‌های آسیایی هانگژو و رییس مرکز نظارت بر تیم‌های ملی بود، اما ششم شهریورماه ناگهان از سمت‌های خود استعفا کرد. فخری همان زمان در این باره گفت:
به دلیل مشکلات شخصی کناره‌گیری خود را از سرپرستی کاروان ایران در بازی‌های آسیایی چین اعلام می‌کنم. با توجه به اینکه انتخابات کمیته ملی المپیک در پیش است، ترجیح می‌دهم رئیس بعدی سرپرست کاروان را انتخاب کند. این مسئولیت توسط هیأت اجرایی و ریاست کمیته بر عهده من گذاشته شد، اما با توجه به تعویق بازی‌ها امکان همراهی را نخواهم داشت.
حالا او عکسی از خود در هواپیما منتشر کرده و با نوشتن کلمه «خداحافظ» با ایران وداع و خبر مهاجرتش را به نوعی رسانه‌ای کرده است.
فخری عملکرد موفقی در تیم ملی شمشیربازی ایران داشت، تا جایی که دی‌ماه سال گذشته امین قربانی، جانشین او به عنوان سرمربی تیم ملی سابر در توضیح ناکامی ستاره‌هایی مانند علی پاکدامن تأکید کرد:
بازیکنان از لحاظ روانی وابسته به حضور و صدای آقای فخری کنار پیست هستند و ممکن است این مسئله دخیل باشد.
پیمان فخری، حدود 10 سال پیش و بعد از قبول هدایت تیم ملی سابر، تحولی شگرف در این رشته پدید آورد و توانست رشته منفعل و بی‌افتخار شمشیربازی را احیا کرده و زمینه‌ساز درخشش شمشیربازان ایران در میادینی چون المپیک شود. طلسم راهیابی به المپیک بعد از 37 سال در لندن شکست، تعداد سهمیه‌ها در ریو افزایش یافت و نخستین بار سهمیه تیمی در توکیو گرفته شد.
حالا او در سکوت تصمیم گرفته قید فعالیت در زادگاهش را بزند و دانش و تجربه خود را در جایی به‌غیر از ایران به شمشیربازان منتقل کند. شاید چند سال دیگر او نیز مانند رضا مهماندوست، سرمربی موفق تکواندو به حسرتی بزرگ برای ورزش ایران تبدیل شود.
