مرتضی 1988درمورد کیان: ایرانی ها هنوز اون موقع گیج شکست از اعراب بودن و کیسان ابوعمره هم اصلا تو باغ ملی گرایی نبود. اینا ذوب در دین جدید بودند. این قدری که بعد از مرگش فرقه کیسانیه به وجود اومد. یعنی یه دکون جدید. اواخر دوران امویه تازه ایرانی ها خودشون رو باور کردن و دست به یه اقداماتی زدن که باز برای نجات ایران کافی نبود.
در مورد خط آخر: امید بی جایی داری. اینها ایرانی نیستن و دلشون برای وطن نمی سوزه. وطن غنیمتِ دستِ اقلیت بی سواد،بی وجدان و مذهب پرست افراطیه.
