بهترین بازیکنان لیورپول چه کسانی هستند؟ برای پی بردن به پاسخ این سوال این سری یادداشت های دنباله دار را دنبال کنید و در ادامه با ما همراه باشید.
50. استیو نیکول
مدافع اسکاتلندی که در دهه 1980 در سالهای پرافتخار لیورپول حضور داشت، طی 14 سال حضور در آنفیلد، 5 قهرمانی لیگ، سه جام حذفی و جام اروپا 1984 را به دست آورد. نیکول در مجموع 36 گل برای قرمزها به ثمر رساند، از جمله هت تریک مقابل نیوکاسل در سال 1987.
نیکول در پیراهن لیورپول
49. ژابی آلونسو
بازیساز اسپانیایی یکی از مهره های کلیدی معجزه استانبول بود و گل تساوی لیورپول را به ثمر رساند تا کامبک فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل میلان را از 3-0 به 3-3 تکمیل کند تا قبل از اینکه قرمزها در ضربات پنالتی پیروز شوند. این هافبک فوق العاده در فصل بعد قهرمان جام حذفی شد و همچنین به لطف توانایی فوق العاده از فاصله دور، تعدادی از به یاد ماندنی ترین گل ها را در تاریخ لیورپول به ثمر رساند.
آلونسو در پیراهن لیورپول
48. استیو مک منمن
مک منمن که در دوران کودکی طرفدار اورتون بود، پس از عبور از رده های جوانان در آنفیلد، بیش از حد وفاداری های اولیه خود را با بازی هایش در زمین برای لیورپول جبران کرد. این وینگر در نوجوانی در سال 1991/92 وارد تیم اصلی شد و در آن فصل جام حذفی را فتح کرد و او پاس گل های زیادی را برای هم تیمی هایش فراهم کرد.
با قهرمانی در جام اتحادیه در سال 1994/95 ادامه یافت و مک منمن تا زمانی که می خواست در سال 1999 راهی رئال مادرید شود، مدت ها به عنوان یکی از بهترین هافبک های انگلیس شهرت پیدا کرده بود.
مک منمن در پیراهن لیورپول
47. جیمز میلنر
او ممکن است پر زرق و برق ترین بازیکن جهان نباشد، اما نمی توان اهمیت میلنر برای انقلاب لیورپول تحت هدایت یورگن کلوپ را انکار کرد. تطبیق پذیری، رهبری و ثبات تواناهایی او را مشخص می کند، اما این هافبک سخت کوش همچنین به اولین بازیکن تاریخ لیگ قهرمانان اروپا تبدیل شد که در فصل 2018/19 در یک فصل 9 پاس گل داد و قرمزها به فینال رسیدند. یک قهرمان لیگ برتر، لیگ قهرمانان و جام باشگاه های جهان فیفا که حتی یک فصل را در پست دفاع چپ سپری کرد، جای تعجب نیست که او اغلب به عنوان یکی از دست کم گرفته شده ترین بازیکنان انگلیس مورد توجه قرار می گیرد.
میلنر در پیراهن لیورپول
46. تامی لاورنس
لاورنس، دروازه بان اول بیل شنکلی، دو قهرمانی لیگ و یک جام حذفی در دهه 1960 را بدست آورده بود. او همچنین احتمالاً یکی از بهترین نام‌های مستعار تاریخ باشگاه را به خود می‌بالید، زیرا هواداران او را به دلیل چابکی، «خوک پرنده» نامیدند.
45. آلبرت استابینز
یکی از بهترین بازیکنان لیورپول بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم همچنین شهرت استابینز باعث شد تا وی در جلد اول آلبوم «گروهبان فلفل» بیتلز جای بگیرد؛ جایی که او تنها فوتبالیستی بود که در آن حضور داشت. پس از تصمیم گیری برای پیوستن به قرمزها تصمیم این مهاجم نتیجه داد زیرا او اولین فصل خود را به عنوان بهترین گلزن لیگ به پایان رساند و 24 گل به ثمر رساند تا باشگاه آنفیلد اولین قهرمانی خود را در لیگ در 24 سال به دست آورد.
44. جان آلدریج
آلدریج یکی از بهترین گلزنان تاریخ لیورپول به حساب می آید، علی رغم گذراندن تنها دو فصل و نیم در این باشگاه. هوادار کودکی قرمزها در اولین فصل کامل خود 26 گل به ثمر رساند که تیم کنی دالگلیش عنوان قهرمانی فصل 1987/88 را به دست آورد و با جان بارنز و پیتر بیردزلی یکی از بزرگترین تیم های سه گانه هجومی تاریخ لیورپول را تشکیل داد. یک پنالتی از دست رفته در شکست شوک‌آور فینال جام حذفی مقابل ویمبلدون در آن سال بود، اما او در فصل بعد با گلزنی در پیروزی فینال جام حذفی مقابل رقیب خود یعنی اورتون، آن را جبران کرد.
43. فرناندو تورس
"ال نینیو" پربارترین دوران حرفه ای خود را در آنفیلد تجربه کرد. او اولین بازیکن لیورپول پس از رابی فاولر در یک فصل 30 گل برای این باشگاه به ثمر رساند و سریعترین بازیکن تاریخ قرمزها شد که به 50 گل در لیگ رسیده است. سی و سه گل او در تمام رقابت‌ها در فصل 2007/08 بیشترین تعداد گل توسط یک بازیکن خارجی در یک فصل در انگلیس بود، اما میراث تورس در مرسی ساید زمانی که او در ژانویه 2011 درخواست انتقال به یکی از رقبای داخلی یعنی چلسی را کرد، تا حدودی مخدوش شد.
تورس در پیراهن لیورپول
42. استیو مک ماهون
مک ماهون اولین خرید کنی دالگلیش برای لیورپول بود و در دهه 1980 به عنوان هافبک سه عنوان لیگ و دو جام حذفی را بدست آورد. یک پاسور قوی با چشمی به گل های گاه به گاه - که به یاد ماندنی است. او از طرف باب پیزلی مورد تمجید سلطنتی قرمزها قرار گرفت. این مربی بزرگ گفت:
وقتی استیو مک ماهون خوب بازی می کند، همیشه فکر می کنم که لیورپول خوب بازی خواهد کرد.
41. گری بیرن
این مدافع سرسخت مردی تک باشگاهی و مورد علاقه بیل شنکلی بود، که ابتدا او را وارد تیم اصلی کرد، جایی که بیشتر دهه 1960 در آنجا ماند و دو عنوان قهرمانی لیگ را به دست آورد.
بیرن در فینال جام حذفی در سال 1965 و تنها پس از سه دقیقه استخوان ترقوه خود را شکسته دید، اما با وجود تعویض هایی که هنوز معرفی نشده بودند، تا پایان مبارزه کرد زیرا قرمزها برای اولین بار پس از 72 سال با شکست لیدز یونایتد جام معروف را بالای سر بردند.
برگرفته از سایت فورفورتوو
