رقابت های اروپایی مثل همیشه با جذابیت هر چه تمام تر آغاز شدند و در این بین کمافی‌السابق سهم انگلیسی‌ها بیشتر بود. در این مقاله به بررسی مهمترین بازی‌های هفته اول خواهیم پرداخت.
کریستال پالاس 0-2 آرسنال / آغاز توپچی‌ها با توپ پپر
آرسنال و پالاس، فصل جدید را آغاز کردند. در نیمه شب جمعه پنجم آگوست. آغاز فصلی که خیلی‌ها در تلاشند با اثبات خود و عملکرد درخشانشان به ترکیب اول تیم ملی در جام جهانی برسند.
آرسنال، همانگونه که در نقل و انتقالات تابستانی زینچنکو، گابریل ژسوس و فابیو ویرا را خرید و عملکرد خوبی داشت، در لیگ هم مطابق انتظار عمل کرد و با برد خارج از خانه در زمین پالاس لیگ را شروع کرد. شاید عده‌ای اعتقاد داشتند با فروش برند لنو آرسنال در پست دروازه به مشکل می‌خورد ولی رمزدیل خیال همه را راحت کرد. توپچی‌ها با کلین شیت کار را آغاز کردند تا امیدشان برای بازگشت به لیگ قهرمانان پررنگ شود.
شاید از نگاه آمار دو تیم بازی تقریبا برابری ارائه داده باشند ولی این آرسنال بود که همه امتیازات بازی را درو کرد. خطای کمتر، موقعیت سوزی کمتر و کرنرهای بیشتر، آمارهایی ست که به توپچی کمک شایانی کرد تا در پایان هفته اول جزء چهار تیم نخست باشد.
برخلاف انتظار گابریل ژسوس نتوانست گلی به ثمر برساند و آرسنال با گل به خودی مدافع پالاس و تک گل مارتینلی موفق به پیروزی شد.
فولام 2-2 لیورپول / از همین الان حسرت آخر فصل را بخورید
لیورپول بعد از متوقف کردن سیتی در بازی سوپرکاپ و فتح جام، به نظر نمی‌آمد کار سختی در پیش داشته باشد ولی اینگونه نشد. کار در کرون کاتج بدجوری گره خورده بود.
میتروویچ دو بار دروازه لیورپول را باز کرد تا. نشان بدهد در سن 27 سالگی هم آمادگی پیوستن به تیم‌های بزرگ را دارد. از آن سو لیورپول همان یک امتیازش را هم مدیون نونز بود. نونزی که با یک گل و یک پاس گل شروع خوبی در لیگ داشت علی رغم درخشش نتوانست تیمش را نجات بدهد.
شاید برای کسانی که لیورپولی باشند، تازگی نداشته باشد ولی همچنان تلخ، دردآور و سخت است، وقتی که بارها و بارها تا پای قهرمانی رفته‌اید ولی به خاطر یک امتیاز آن را به سیتی داده‌اید. این فصل هم با مساوی شروع شد آن هم برابر تیمی که چندان هم قدرتمند نیست! در هر حال بازی اول تمام شد و لیورپول بایستی از مساوی‌ای که دست کمی از شکست نداشت درس بگیرد؛ با این روشی که در بازی برابر فولام دیدیم، امتیازات زیادی از دست خواهند رفت و در این فصل هم خبری از لیگ نخواهد بود.
لیورپول حدود 500 پاس داد که در برابر 200 پاس پالاس آمار فوق العاده‌ای بود. مخصوصا اینکه از 200 پاس پالاس تنها 60 درصد پاس‌ها صحیح بودند. مصدومیت چمبرلین، ژوتا، کوناته، سیمیکاس و کورتیس جونز هم مزید بر علت شد تا کاری از دست کلوپ برنیاید.
تاتنهام 4-1 ساوتهمپتون / بازگشت لبخند به سفیدهای لندن
تاتنهام شاید در بین تاپ سیکس انگلیس بهترین نتیجه را گرفت. پیروزی با چهار گل برابر تیم خوب ساوتهمپتون کاری بود که کونته از پس آن برآمد. کونته‌ای که سالیان پیش و قبل از درخشش با اینتر، سابقه هدایت چلسی را به مدت 2 سال داشت، خوب با جو لندنی‌ها آشنا بود، مخصوصا که فصل قبل هم مورد لطفشان قرار گرفته بود. تاتنهام هم از جمله تیم‌هایی بود که در نقل و انتقالات درخشان ظاهر شد. جذب پریسیچ، فارستر، ریچارلیسون و لنگله به طور قرضی از بارسلونا، بنتانکور و کولاشوسکی آمار خوب سفیدهای لندنی بود که ثمره آن را در ادامه لیگ نیز خواهیم دید. کولاشوسکی و بنتانکور دو خریدی که از یوونتوس به لندن آمدند، بسیار موثر بودند به حدی که کولاشوسکی یک گل زد، یک پاس گل داد و بهترین بازیکن زمین هم شد. شاید حضور 20 دقیقه‌ای پریسیچ چندان موفقیت آمیز نبود ولی به هر حال با برد تاتنهام همراه بود. برد تاتنهام در شرایطی که گل اول را خورده بود و همچنین لنگله هم تنها 3 دقیقه انتهایی بازی را بازی کرد، باعث خوشحالی طرفداران اسپرز بود تا شاید بالاخره نوبت رقص و پایکوبی آنها نیز شده باشد.
اورتون 0-1 چلسی / به خدا که امسال سقوط می‌کنیم
اورتون در حالی لیگ را با باخت در خانه برابر چلسی شروع کرد که فصل قبلی تا سقوط به دسته پائین‌تر تنها چند امتیاز فاصله داشت.
درست است که بازی برابر چلسی در هفته اول کمی سخت است ولی جدای از هر چیزی اورتون نباید خودش را دست کم بگیرد و فکر کند که تیم کوچکی است. در طی سال‌ها طرفداری فوتبال، همیشه از اورتون نفرت داشتم ولی هیچگاه آنها را کوچک نشمردم. اورتون تنها یک فصل افتضاح را پشت سر گذاشت و گویی در این فصل هم همان فرمان را در دست گرفته است. خریدهای مهم آنها در نقل و انتقالات این فصل دله آلی، تارکوفسکی بودند که تارکوفسکی حضور درخشانی داشت و بهترین مدافع و حتی جزء بهترین های اورتون بود، و دله هم تنها 30-25 دقیقه بازی کرد و چندان موفق نبود.
از آن سمت چلسی 2 مهاجم فصل قبلش را از دست داد. یکی لوکاکو بود که قراردادی قرضی راهی اینتر شد و دیگری تیمو ورنر بود که به لایپزیش پیوست. دو بازیکنی که به تیم‌های قبلی خود برگشتند و در مصاحبه‌هایی اعلام کردند که با چلسی موفق نمی‌شدند.
چلسی اما در نقل و انتقالات موفق بود. درست است که دو مهاجمش را فروخت ولی همانطور که در مصاحبه‌هایشان هم گفتند در چلسی موفق نبودند و این جدایی نوعی انتقال برد – برد است. چلسی رحیم استرلینگ را خرید. مهاجمی که مانند گابریل ژسوس از سیتی جدا شد تا هالند جذب شود. از آن سو چلسی کولیبالی را نیز خرید تا جدایی رودیگر به چشم نیاید. رودیگر هم در ابندای فصل راهی رئال شد تا با آنها فاتح سوپرکاپ اروپا شود. جدای از آن تمدید قرارداد با آزپیلیکوئتا باعث شد تا خیال هواداران چلسی راحت تر شود و خط دفاع سه نفره سیلوا، کولیبالی و آزپیلیکوئتا شکل بگیرد. چلسی با جذب استرلینگ در خط حمله درخشان خواهد شد ولی همچنان به یک مهاجم نوک نیاز دارد تا هاواترز به پست اصلی خود یعنی هافبک برگردد.
منچستریونایتد 1-2 برایتون / مشکل از مربی نیست، بازیکنان را اعدام کنید
منچستر فصل قبل مشکلات زیادی داشت. آنها در بین تاپ سیکس آخر شدند با وجود اینکه رونالدو و سانچو را داشتند. اوضاع به قدری خراب شد که حتی سهمیه لیگ اروپا هم در شرف از دست رفتن بود. نهایتا منچستر با قرارگرفتن در رتبه ششم، به عنوان آخرین تیم انگلیسی راهی لیگ اروپا شد. منچستر 57 بار گلزنی کرد ولی بازهم تفاضلش از عدد 0 تکان نخورد تا با 57 گل خورده آماری افتضاح خلق کند؛ آن هم با وجود واران! اختلاف آنها با تیم آخر جدول 36 امتیاز بود و اختلاف با تیم اول، 35 امتیاز!
منچستر در ابتدای این فصل، تن هاخ را آورد مربی‌ای که آژاکس را متحول کرد و به شگفتی‌ساز لیگ قهرمانان مبدل کرد، به نظر می‌توانست همین کار را با یونایتد هم بکند ولی اوضاع خیلی پیچیده‌تر بود. منچستر اریکسن را خرید؛ ستاره‌ای در جریان بازی‌های یورو قلبش ایستاد و قانوناً نمی‌توانست برای اینتر بازی کند به انگلیس برگشت ولی این بار نه به تاتنهام. به منچستر، یکی از دو تیم پرافتخار تاریخ انگلیس!
منچستر خریدهای دیگری هم داشت ولی هیچکدام چنگی به دل نمی‌زنند. حواشی عجیب اطراف باشگاه و ستاره‌اش یعنی رونالدو باشگاه را خیلی آزار داد؛ در شرایطی که رونالدو خواهان جدایی بود، هیچکس او را نخواست تا او در منچستر بماند. بد رفتاری و ترک ورزشگاه در حالی که بازی در جریان بود اوج حرکات دور از انتظار او بود که او را در بازی بعد، نیمکت نشین کرد. منچستر در اردوی پیش فصل فوق العاده بود
ولی پیش فصل هیچ اهمیتی ندارد.
منچستر بازی اول را باخت، همانگونه که فصل پیش به همین برایتون باخته بود. آن هم با نتیجه 4 بر صفر. اینجا اما تنها دو گل خورده بود و یک گل هم زده بود. چه پیشرفتی بهتر از این!! وقتی بازیکنان حد و اندازه خود را ندانند مهم نیس رونالدو باشند یا هرکس دیگری؛ آنها هیچ جایی در هیچ تیمی ندارند.
رونالدو نیمه دوم به زمین آمد، اریکسن در نوک حمله بود، پوگبا در ابتدای فصل به یوونتوس برگشته بود و همه چیز قاطی شده بود. سانچو کمی درخشید ولی فایده‌ای نداشت و در نهایت منچستر برد.
منچستر گل زد ولی نه توسط خودش؛ مک آلیستر به کمکشان آمد و یک گل به خودی زد تا اوضاع از بدتر به بد تغییر کند. هنوز نقل و انتقالات تمام نشده است و می‌شود اوضاع را درست کرد اگر مدیران باشگاه به خودشان بیایند.
وستهم 0-2 منچسترسیتی / نیمه روشن منچستر
منچسترسیتی چند روز پیش برابر لیورپول در سوپرکاپ انگلیس قرار گرفت، آنها لیگ را گرفته بودند و لیورپول اف ای کاپ و لیگ کاپ را! لیورپول فینالیست لیگ قهرمانان بود و سیتی برابر رئال در مراحل حذفی شکست خورده بود، همه از تقابل هالند و نونز سخن می‌گفتند ولی در آن بازی، نونز رقیبی نداشت. نهایتا لیورپول آن بازی را برد تا فصل را با جام آغاز کند. هالند در آن بازی افتضاح بود و دروازه خالی را هم بیرون زد. رسانه‌های انگلیسی طبق عادت او را کوبیدند در حالی که هنوز اژدهای درون هالند بیدار نشده بود. در اولین بازی لیگ و تقابل سیتی و وستهم، هالند درخشید، گل زد و گل زد تا به همه نشان دهد تا زودتر از موعد او را قضاوت کردند. او به همه نشان داد که اهمیتی ندارد اگر ژسوس و استرلینگ رفته‌اند. او هست و جور همه را می‌کشد.
برخلاف دیدار با لیورپول او از پاسی که رسید نهایت استفاده را کرد و گلزنی کرد. پنالتی را هم خودش زد و گلش کرد تا سیتی 3 امتیاز را بگیرد. سیتی بر خلاف لیورپول قدر تک تک امتیازات را می‌داند؛ آنها اول فصل همه چیز را می‌گیرند تا در اواخر فصل و بعد از تعطیلی لیگ‌ها به خاطر جام جهانی بازیکنان خسته بودند و مصدوم شدند، به مشکلی نخورد. کاری که متاسفانه لیورپول آن را بلد نیست
