متاسفانه باکس مطلب من امکان قراردادن ویدیو داخل مطلب رو نداره و به عکس اکتفا شده .
لایک و کامنت فراموش نشه ♥️
بهترین بازیکنان فوتبال حتی قبل از دریافت توپ از محیط اطراف خود آگاهی زیادی دارن. من در سال ۱۹۹۷ مطالعه درباره این موضوع رو شروع کردم. از اون زمان ما بیش از ۲۵۰ بازیکن حرفه‌ای و ۲۰۰ بازیکن جوان نخبه رو فیلمبرداری و تحلیل کردیم. چی یاد گرفتیم؟ در ادامه می‌گم:
ما 10 نشریه علمی در زمینه اسکن و آگاهی محیطی تو فوتبال، 25 پایان نامه دانشجویی منتشر نشده دیگه تهیه کردیم و نتایج رو با صدها بازیکن و مربی مورد بحث قرار دادیم. نتیجه‌گیری کلی: بهترین بازیکنان به بازی نگاه می کنن، دیگران به توپ (بیشتر) نگاه می کنن.
یه بازیکن بطور موقت نگاهش رو از توپ می‌گیره و محیط اطرافش رو اسکن می‌کنه تا وقتی صاحب توپ شد اقدامات لازم رو انجام بده. فرکانس بالای اسکن(اسکن بر ثانیه) به سرعت پاس‌ها برای رسیدن به بازیکن مرتبطه. این نتیجه تو تمام حالت‌های بازی و هر وضعیتی برقراره
بازیکنان تو همه پست‌ها و قسمت‌های زمین از اسکن سود می‌برن، اما بعضی از پست‌ها بطور طبیعی بیشتر از بقیه اسکن می‌کنن. هم تو پرمیرلیگ و هم تو سطح‌های بالای زیر ۱۹ و زیر ۱۷ سال، هافبک‌ها بیشترین اسکن رو دارن و مهاجمان کمترین.
خیلی از بازیکنان حرفه‌ای اسکنرهای فوق العاده‌ای هستند/بودند(دارای آگاهی محیطی بالا). از بین همه بازیکنانی که در این 20+ سال گذشته بررسی کرده‌ایم، ژاوی هرناندز با بیشترین میانگین فرکانس اسکن تو یه بازی کامل تو رتبه اول قرار داره. (از 10 ثانیه قبل از دریافت توپ، 0.83 اسکن در ثانیه)
وقتی ژاوی درباره این موضوع مصاحبه کرد، گفت: «این مثل یه وسواسه، وقتی وارد این اتاق شدم، نحوه قرارگیری صندلی‌ها و میزها رو تجزیه و تحلیل کردم. من همیشه دوست دارم جایی بشینم که بتونم تمام اتاق رو ببینم. این یه واکنشه، من همیشه این کار رو می‌کنم.»
اسکن کردن برای دفاع هم اهمیت داره. تو یک پروژه دانشجویی، ما متوجه شدیم که مدافعان پرمیرلیگ که قصد دفع کردن ارسال‌های کنار زمین رو دارن، فرم بدن بخصوصی انتخاب می‌کنن(حالت باز) و بیشتر از مدافعان آکادمی و رده‌های پایه اطراف خودشونو بررسی می‌کنن.
زمان‌بندی چیزیه که کلیدیه. بازیکنان نخبه «بین» لمس توپ توسط هم‌تیمی‌ها اسکن می‌کنن. وقتی توپ لمس می‌شه، جهت/سرعت تغییر می‌کنه، بنابراین اونا به توپ نگاه می‌کنن. بین لمس کردن (یا زمانی که توپ بین بازیکنان حرکت می‌کنه)، هیچ اتفاق جدیدی برای توپ نمی‌افته، پس اونا به اتفاق‌های دیگه نگاه می کنن و محیط اطرافشون رو اسکن می‌کنن.
مسابقه فوتبال اونقدر پویا، سریع و پیچیده‌س که محدودیت‌های چشم رو به چالش می‌کشه. مطالعات ردیابی چشم ما نشون می‌ده که اسکن بازیکنان نخبه سریعه. (90% کمتر از 0.7 ثانیه طول می‌کشه) و به ندرت شامل ثابت موندن و تثبیت چشم (کمتر از 3% از اسکن‌ها) می‌شه.
اسکن کردن هرگز کافی نیست. برای بهره‌مند شدن از اون، بازیکنان باید اطلاعات رو انتخاب و اون رو به عمل تبدیل کنن. بسیاری از عملیات‌های شناختی پیچیده تو این مورد درگیر هستن ولی اسکن کردن یه پورتال قابل مشاهده و قابل مدیریت(یعنی «قابل جستجو» و «قابل تعلیم») رو فراهم می‌کنه.
اسکن رو می‌شه آموزش داد. این با بازیکنان حرفه‌ای بزرگسال و بازیکنان آکادمی ثابت شده. افزایش فرکانس اسکن آسون و سریعه. زمان بیشتری صرف بهبود ادراک و اقدامات بعدی با توپ می‌شه.
با شروع زودهنگام آموزش، اسکن رو به یه عادت تبدیل کنید! درست همونطور که به بچه‌های خودمون می‌گیم قبل از رد شدن از یه جاده شلوغ به هر دو طرف نگاه کنن، می‌تونیم به بچه‌ها آموزش بدیم که قبل از دریافت توپ تو یه زمین شلوغ فوتبال به چپ و راست نگاه کنن. بسیاری از بازیکنان نخبه این کار رو تو سنین خیلی پایین انجام دادن.
فعالیت‌های مبتنی بر بازی که در اون بازیکنان نیازمند اسکن کردن و جمع‌آوری اطلاعات هستن، برای بهبود اسکن و آگاهی محیطی ضروری هستن. به دنبال تمرینی باشید که در اون اسکن کردن یه راه حل موفق و ضروری باشه.
تکنولوژی می‌تونه پیشرفت اسکن رو تسریع کنه. بهترین ابزار‌هایی که می‌تونید با فرکانس و زمان بهینه اسکن کنید، اطلاعات دقیق بازی رو درک و تصمیمات خودتون رو اجرا کنید.
اسکن همه چیز رو در مورد آگاهی از بازیِ بازیکن آشکار نمی‌کنه، اما یه شاخص مشخصه که می‌شه اون رو اندازه‌گیری، بررسی و مربیگری کرد. دانش بیشتر و یکپارچه‌سازی اسکن، بازی رو برای بازیکنان، مربیان، آنالیزورها و هواداران غنی‌تر و بهتر می‌کنه.
پایان
به قلم Geir Jordet
