سفیدپوشان پایتخت اسپانیا دیروز در شرایطی با پیروزی برابر لیورپول، برای بار چهاردهم در اروپا تاج‌گذاری کردند که ابتدای فصل کمتر فوتبال‌دوستی انتظار آن را می‌کشید و همین مساله دوباره مهر محکمی بر محبوبیت و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن فوتبال زد.
اختصاصی طرفداری| رئال‌مادرید فصل را در حالی شروع کرد که کاپیتان و وزنه سنگین درون زمینش، سرخیو راموس، تیم را به شکلی باورنکردنی به مقصد پاریس ترک کرد و رافائل واران کهنه‌کار و قابل اتکا راهی منچستریونایتد شد تا قلب خط دفاعی رئال بعد از سال‌ها خالی این دو ستاره شده و به داوید آلابای تازه وارد و ادر میلیتائو سپرده شود. خروج زیدان و ورود غیرمنتظره آنچلوتی با در نظر گرفتن عملکرد نه چندان خوبش طی سال‌های گذشته، دلیل دیگری برای پایین بودن انتظارات از لوس بلانکوس بود.
همه این‌ها در کنار هم سبب شده بود کسی از رئال مادرید انتظار بالایی در لیگ قهرمانان نداشته باشد و نتایج تیم در طول این دوره لیگ قهرمانان هم به این امر صحه گذاشت. آنها مسابقات را با شکست برابر تیم ناشناخته شریف از مولداوی آغاز کردند، ولی در ادامه پنج برد پشت سرهم بدست آوردند تا به عنوان تیم اول راهی مرحله یک هشتم نهایی شوند.
در این یادداشت چهار عامل بزرگ قهرمانی رئال مادرید در فصل 22-2021 را معرفی می‌کنیم و مهم‌ترین فاکتور را از بین‌شان انتخاب خواهیم کرد. سفیدپوشان شهر مادرید با تکیه بر تجربه مثال زدنی کارلو آنچلوتی، حضور ستارگان تعیین‌کننده، یک اتفاق تاثیرگذار و ذهنیت برنده بود که توانستند جام چهاردهم قهرمانی در اروپا را در آغوش گرفته و یک بار دیگر، مدال قهرمانی مسابقات را به گردن بیاویزند.
اشتباه تاثیرگذار دوناروما
در جریان قرعه‌کشی مرحله یک هشتم نهایی که در رخدادی فاجعه‌بار و بی‌سابقه، اشتباه انجام شد، این بنیفکا بود که در ابتدا رقیب رئال مادرید شد، ولی با تکرار آن، قهرمان 13 باره اروپا به پاری‌سن ژرمن پرستاره‌ای خورد که کاپیتان راموس و لیونل مسی را به خدمت گرفته بود. پاری‌سن ژرمن بازی رفت را در حالی که رئال مادرید حتی یک شوت در چارچوب نداشت و کورتوا پنالتی لیونل مسی را مهار کرد، با یک گل برد. در دیدار برگشت و در حالی که پاریسی‌ها با یک گل پیش بودند و در آستانه صعود به دور بعدی قرار داشتند، جانلوئیجی دوناروما، دروازه‌بان جنجالی و سابق میلان، اشتباهی مهلک و تاثیرگذار کرد که منجر به دریافت گل تساوی و در نهایت هت‌تریک به یادماندنی کریم بنزما و حذف تیم گران‌قیمت و پرستاره قطری‌ها از دور رقابت‌ها شد. شاید اگر آن اشتباه دروازه‌بان ایتالیایی نبود، رئال مادرید خیلی زود باید با لیگ قهرمانان وداع می‌کرد.
تخصص کارلو آنچلوتی
در حالی که در ابتدای فصل، ماسیمیلیانو الگری تقریبا با رئال مادرید تمام کرده بود، با پیشنهاد یوونتوس، همه چیز تغییر کرد و این کارلو آنچلوتی بود که به عنوان جانشین زین‌الدین زیدان، معرفی شد تا دوره دوم حضورش در سانتیاگو برنابئو آغاز شود. آنچلوتی بعد از دوران ناموفق در بایرن مونیخ و خروج پرسروصدا از این تیم، سقوط آزاد در سطح مربیگری آغاز کرده بود و هدایت تیم‌هایی چون ناپولی و اورتون را بدون هیچ گونه دستاوردی به عهده گرفته بود و انتخاب شدنش از سوی فلورنتینو پرز، انتقادات بسیاری در پی داشت.
آنچلوتی در دوران هجده ماهه حضورش در اورتون نتوانست به موفقیت خاصی برسد و در پایان فصل 21-2020، آبی‌های شهر لیورپول در رتبه دهم لیگ برتر انگلیس جای گرفتند. تفاضل گل 67 بازی که کارلو آنچلوتی روی نیمکت تافی‌ها نشست، 5+ بود و توانست همراه با این تیم فقط در 46% بازی‌هایش پیروز شود. آنچلوتی از زمان شروع مربیگری‌اش چنین درصد برد پایینی نداشت. او که در اواسط دهه‌ی 90 میلادی هدایت باشگاه رجیانا در سری بی ایتالیا را برعهده داشت، درصد برد پایین‌تری به ثبت رسانده بود. می‌توانستیم بگوییم آنچلوتی که از بایرن مونیخ و ناپولی اخراج شده بود، یک سرمربی در حد تیم‌های میانه‌جدولی شده بود. در میانه فصل هم اخبار عجیبی مبنی بر لزوم شرکت کارلتو در آزمون‌های یوفا برای تمدید گواهی مربیگری‌اش مطرح شد که نشان از دور شدن این مرد پرسابقه ایتالیایی از روزهای اوج بود، ولی حالا کسی جرات ندارد او را سر هر گونه کلاسی برای یاد گرفتن مربیگری بنشاند.
آنچلوتی در سالی که در لالیگا رقیب خاصی برای خود نمی‌دید، به راحتی قهرمانی را مال خود کرد، ولی با توجه به قرعه‌های سخت پی‌درپی که در اروپا نصیبش می‌شد، شاید دشوارترین مسیر ممکن تاریخ تا فتح چمپیونزلیگ را طی کرد. در این مسیر، تجربه فوق‌العاده بالای کارلتو در رقابت‌های حذفی و همچنین اتحادی که بین بازیکنان بعد از جدا شدن اسامی بزرگی چون کریستیانو رونالدو، سرخیو راموس و زین‌الدین زیدان ایجاد کرده بود، در بالا بردن جام شماره 14، تاثیر بالایی داشت. او از نظر تاکتیکی انقلابی ایجاد نکرد بلکه تلاشش این بود تعادل ایجاد کند؛ فوتبال آنچلوتی در رئال مادرید به شکلی وسواسی روی حمله تمرکز نداشت و مسلما آنها دفاع منفعلانه نیز انجام نمی‌دادند.
کارلو آنچلوتی متخصص قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است و با رسیدن به صدر جدول پرافتخارترین مربیان تاریخ این رقابت‌ها، این موضوع را به همگان ثابت کرد. او الان 4 قهرمانی به عنوان سرمربی میلان و رئال مادرید و 2 قهرمانی به عنوان بازیکن میلان، به دست آورده است و خود را از زیدان و باب پیزلی که 3 عنوان قهرمانی دارند، بالاتر می‌بیند.
بازیکنان تعیین‌کننده
رئال مادرید علاوه بر یک سرمربی قابل اتکا، ستارگانی تعیین‌کننده هم در زمین داشت که می‌توانستند وقتی هیچ کس انتظارش را نداشت، تفاوت‌ها را رقم بزنند و نقشی غیرقابل انکار در رسیدن به جام چهاردهم قهرمانی اروپا داشته باشند.
کریم بنزما با هت‌تریک‌های باورنکردنی برابر پاری‌سن ژرمن و چلسی و گل‌های درخشانی که در حساس‌ترین دقایق برابر منچسترسیتی زد، بزرگ‌ترین ستاره رئال مادرید در زمین بود. لوکا مودریچ در حالی که هیچ کس انتظارش را نداشت، با پاس گل بی‌نظیر و استادانه‌ای که برای رودیگو فرستاد و وینیسیوس جونیور با ثبت گل قهرمانی و تاثیرگذاری مستقیم روی 9 گل دیگر، دیگر نام‌های برجسته فصل 22-2021 لیگ قهرمانان برای برنابئویی‌ها بودند. با این حال، نامی که شاید به اندازه بنزما در قهرمانی رئال مادرید، نقش ایفا کرد، تیبو کورتوا است که در طول مسابقات نزدیک به 60 مهار (سیو) ثبت کرد و دیشب در جریان فینال، ستاره بی‌چون و چرای رئال مادرید بود. کورتوا با 9 مهار که در فینال از خود به یادگار گذشت، فصلی فوق‌العاده را به شکلی با شکوه و دو قهرمانی در لالیگا و چمپیونز لیگ به پایان برد تا از او هم به عنوان یکی از نامزدهای توپ طلای سال، نام برده شود.
ذهنیت برنده
رئال مادرید در لیگ قهرمانان 2021-22، از فاکتوری بهره‌مند بود که توانست با اتکا به آن، به تمام ضعف‌های مشهود در خط دفاع خود غلبه کند و آن چیزی جز ذهنیت برنده (Winning Mentality) نیست. این مفهوم در فوتبال به این شکل تعریف می‌شود:
عطش برای رقابت در هر لحظه از بازی فارغ از داشتن یا نداشتن توپ. ذهنیت برنده صرفا در تلاش برای بردن بازی خلاصه نمی‌شود و شامل جاه‌طلبی بازیکنان برای پیروزی در تک تک نبردها در طول مسابقه هم می‌شود.
این مفهوم در همه مسابقات رئال مادرید در این فصل هم مشهود بود. آنها در شرایطی که رقابت‌ها را با باخت به شریف شروع کردند، در ادامه 5 برد پی در پی کسب کردند و در حالی که در تمام مراحل حذفی مسابقات، عملکرد فنی ضعیف‌تری نسبت به رقبای نامداری چون چلسی، منچسترسیتی و لیورپول داشتند، همیشه سربلند از زمین بیرون آمدند. لوس بلانکوس تقریبا در تمام مراحل یک هشتم تا فینال، در آستانه حذف از مسابقات قرار داشت و با کام‌بک‌های شگفت‌انگیزی که با تکیه بر ذهنیت برنده و شخصیت بالای قهرمانی‌شان پیاده‌سازی کردند، فاتح این فصل لیگ قهرمانان اروپا شدند.
جمع‌بندی
به نظر می‌رسد با وجود اهمیت بالای هر کدام از موارد بالا شامل اشتباه مهلک رقبا، تاثیر بالای سرمربی و ایجاد تفاوت از سوی ستارگان، این ذهنیت برنده و آمادگی روانی مجموعه تیم رئال مادرید بود که برخلاف همه انتظارات و پیش‌بینی‌ها، نام تیم شهر مادرید را برای یک بار دیگر روی جام قهرمانی چمپیونزلیگ، حک کرد. آنها 14 فینال از 17 فینال‌شان در لیگ قهرمانان که شامل 8 برد پیاپی می‌شود را برده‌اند و فقط طی سال‌های 1962، 1964 و 1981 بوده که به ترتیب برابر بنفیکا، اینتر و لیورپول، مغلوب زمین را ترک کرده اند.
رئال مادرید اسپانیا در 82 درصد فینال‌هایی که در لیگ قهرمانان بازی کرده و در چندین مورد از آنها تیم کم‌شانس‌تر هم بوده، برنده از زمین خارج شده و همین نشان از ذهنیت برنده و شخصیت قهرمانی تحسین‌برانگیز آنها در طول تاریخ دارد.
