طرفداری | فوتبالِ ایتالیا حال و روز خوبی ندارد. تیم ملی ایتالیا برای دومین دوره‌ی متوالی از صعود به جام جهانی بازماند اما وضع فوتبال باشگاهی ایتالیا هم بهتر نیست. یوونتوس با هزینه‌های فراوان، سه فصل است که نمی‌تواند از مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا فراتر برود. اینتر بعد از چندین تلاش ناموفق با لوچانو اسپالتی و آنتونیو کونته، بالاخره امسال پس از ده فصل طعم حضور در مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا را چشید اما در قرعه خوش‌شانس نبود و مطابق انتظار در همان یک هشتم نهایی حذف شد.
ناپولی و لاتزیو مطابق معمول لیگ اروپا را به شوخی می‌گیرند و میلان هم بازگشت شیرینی به لیگ قهرمانان اروپا را تجربه نکرد. در این بین، چند فصلی است که آتالانتا، پدیده‌ی نوظهور فوتبال ایتالیا نمایش‌هایی آبرومندانه در رقابت‌های اروپایی نشان داد و توجهات زیادی را به خود جلب کرد. آتالانتا در اولین فصل حضورش در لیگ قهرمانان، از گروهش صعود کرد و به یک چهارم نهایی رسید. شاگردان گاسپرینی حتی در آستانه حذف کردن پاری سن ژرمن هم بودند اما تجربه، به داد تیم پاریسی رسید و آتالانتا با سری بالا، مسابقات را ترک کرد. آتالانتا در دومین حضورش هم توانست از گروهش بالا بیاید و در یک هشتم نهایی مقابل رئال مادرید تن به شکست داد. پیش‌تر نیز آتالانتا در لیگ اروپا، عملکردهایی تحسین‌برانگیز ارائه کرده بود.
آتالانتا تیمی است از شهر کوچک برگامو در شمال ایتالیا. این تیم، 11 سال پیش در سری بی بود و پیش از حضور جانپیرو گاسپرینی معمولا برای بقا در سری آ می‌جنگید. تنها افتخار آن‌ها نیز در دهه 60 میلادی رقم خورده است؛ آن‌ها در سال 1963 توانستند کوپا ایتالیا را فتح کنند. حضور جانپیرو گاسپرینی، مسیر باشگاه آتالانتا را کاملا متحول کرد. گاسپرینی که پیش‌تر در جنوا هم توانسته بود کارهای بزرگی انجام دهد و این تیم را به لیگ اروپا برساند (جنوا به دلیل کسب نکردن مجوزهای لازم، سهمیه را از دست داد)، یکی از بهترین ادوار تاریخ آتالانتا را رقم زده است.
گاسپرینی برای انجام کاری بزرگ با تیمی کوچک، روشی متفاوت از سایر مربیان ایتالیایی در پیش گرفت. رو آوردن به فوتبال تهاجمی، استفاده از سیستم‌های متنوع پرسینگ از جمله کارهایی بود که آتالانتا را نسبت به تمام تیم‌های ایتالیایی متفاوت کرد. روش کاری گاسپرینی کاملا موفقیت‌آمیز بود و او دو مرتبه توانست میلان و رم با هزینه‌هایی بیش‌تر را در راهیابی به لیگ قهرمانان اروپا ناکام بگذارد. رویکرد تیم گاسپرینی، توسط باشگاه‌های دیگری چون ساسولو و هلاس ورونا کپی شد و حالا باشگاه‌های بیش‌تری در سری آ به جای استفاده از دفاع کلاسیک ایتالیایی، می‌خواهند برای بازپس‌گیری توپ، از بالا پرس کنند. موفقیت‌های گاسپرینی با آتالانتا و ناکامی اسم‌های بزرگ، باعث شد او دو مرتبه در سال‌های 2019 و 2020 بهترین سرمربی سال سری آ شود و هنوز هم بسیاری از کارشناسان و هواداران ایتالیایی، او را بهترین سرمربی شاغل در سری آ می‌دانند زیرا سبک فوتبالی او، خلافِ سیستم معمول ایتالیا پیش می‌رود.
هواداران آتالانتا در بازی با لایپزیش که در نهایت با ناراحتی به خانه رفتند
در موفقیت‌های آتالانتا، گاسپرینی تنها نبوده است. مدیریت آتالانتا در سال‌های اخیر برای حفظ روند رو به رشد تلاش‌های زیادی انجام داده است. اولین حضور در لیگ قهرمانان، مدیریت آتالانتا را ارضا نکرد و همواره آن‌ها خریدهایی مهم برای حفظ سطح فنی تیم انجام دادند. در واقع می‌توان گفت تیم گاسپرینی با گذشت هر فصل اگر تقویت هم نشده باشد، تضعیف هم نشده است. با وجود شروع بسیار خوب فصل 22-2021، آتالانتا در نیم فصل دوم با افتی شدید روبه‌روشد. این در حالی است که الهه فوتبال ایتالیا نسبت به فصول گذشته، خط دفاعی پرمهره‌تری دارد و ژرمی بوگا، وینگر تکنیکی ساحل‌عاجی در ژانویه 2022 به ترکیب تیم گاسپرینی اضافه شد. آتالانتا نه تنها جایگاه چهارم را به یوونتوس واگذار کرد، بلکه با باخت‌های بد موقع الان به رده هشتم سری آ سقوط کرده است.
فاصله آتالانتا با رده چهارم سری آ، 11 امتیاز است. آن‌ها در صورت پیروزی‌شان در بازی معوقه، اوضاع بهتری خواهند داشت اما جبران این فاصله در شش هفته مانده به پایان رقابت‌ها اصلا ساده نیست. سهمیه لیگ قهرمانان اروپا برای آتالانتا دست نیافتنی به نظر می‌رسد زیرا مکس الگری، سرمربی یوونتوس بارها و بارها اعلام کرده هدفش حفظ رتبه چهارم است و می‌دانیم که او برای رسیدن به این هدفش چه قدر جدی است. آتالانتا برای صعود به لیگ اروپا هم رقبای گردن کلفتی دارد. رم و لاتزیو با حضور در رده پنجم و ششم به کسب سهمیه لیگ اروپا امیدوار هستند. آتالانتا با پیروزی در بازی معوقه‌اش بازهم پشت سر این دو تیم می‌ماند و باید منتظر لغزش آن‌ها باشد. آن‌ها یک بازی سخت با میلان در سن سیرو هم دارند. علاوه بر این، فیورنتینا هم برای قهرمانی در کوپا ایتالیا و کسب سهمیه لیگ اروپا شانس دارد. این در حالی است که فیورنتینا هم فاصله کمی با رم و لاتزیو دارد و به کسب سهمیه لیگ اروپا از طریق لیگ خوش‌بین است. حضور در رده هشتم، باعث می‌شود آتالانتا را در فصل آینده در رقابت‌های اروپایی نبینیم.
آتالانتا و 13 امتیاز در 13 بازی نیم فصل دوم سری آ
افت آتالانتا با مصدومیت دوان زاپاتا شروع شد اما بازگشت او مشکلی را حل نکرد. غیبت‌های ادامه‌دار یوزیپ ایلیچیچ، افت روسلان مالینوفسکی و عملکرد پایین‌تر از حد انتظار لوئیس موریل، ژرمی بوگا و متئو پسینا باعث شده از نیروی تهاجمی آتالانتا کم شود. خط دفاعی این تیم همچنان باگ‌های خودش را دارد و عملکرد نه چندان جالب فولبک‌های آتالانتا که نقشی محوری در تیم گاسپرینی دارند، باعث شده آتالانتا نتواند مثل گذشته فوتبالی ناب ارائه کند و نتایج خوبی بگیرد. کسب رده هفتم به معنای حضور در پلی آف لیگ کنفرانس اروپا خواهد بود که این یک عقب‌گرد قابل توجه به شمار می‌رود. خیلی‌ها می‌گفتند آتالانتا امیدوار است با قهرمانی در لیگ اروپا، با یک تیر دو نشان بزند؛ هم قهرمانی اروپایی کسب کند و هم به سهمیه لیگ قهرمانان برسد. باخت ناامیدکننده مقابل لایپزیش، همه این رویاها را بر باد داد تا گاسپرینی احتمالا بدترین فصلش را در آتالانتا سپری کند. پس از صعودهای متوالی به مرحله حذفی لیگ قهرمانان، انتظار از آتالانتا این بود تا ویارئال را حذف کنند اما آن‌ها با شکست خانگی مقابل زیردریایی‌های زرد راهی لیگ اروپا شدند. الهه فوتبال ایتالیا به نظر می‌رسد که زیبایی و جذابیتش را از دست داده است؛ آتالانتا رو به زوال حرکت می‌کند و موافقان پر و پا قرص گاسپرینی، نمی‌توانند در دفاع از عملکرد امسال او توجیه خاصی داشته باشند.
جدول سری آ در پایان هفته 32؛ آتالانتا در رده هشتم و کنار رفته از تمام تورنمنتها
