از سال ۲۰۰۶ تاکنون قانونی نانوشته وجود دارد که مدافعان قهرمانی در این جام را قربانی خود کرده است.
ایتالیای ۲۰۱۰
اسپانیای ۲۰۱۴
و آلمان ۲۰۱۸
قربانیان این قانون نانوشته شده اند.
تیم هایی که بعد از قهرمانی در جام جهانی اشباع می شوند و به سراشیبی نزول سقوط می کنند.
ایتالیای ۲۰۱۰
ایتالیا در سال ۲۰۱۰ بازهم با هدایت مارچلو لیپی وارد رقابتهای جام جهانی می شود.
تیم مسن و کم ستاره ایتالیا نسبت به دوره قبل
حرف چندانی برای گفتن نداشت
آنها ابتدا در مقابل پاراگوئه متوقف می شوند سپس در مقابل اسلواکی شگفتی ساز آن دوره از رقابتها شکست میخورند و در مقابل نیوزلند موفق به پیروزی نمی شوند
تا پرونده مدافع عنوان قهرمانی در یکی از آسان ترین گروه ها بسته شود
ناگفته نماند که مصدومیت سنگربان اصلی این تیم جان لوئیجی بوفون سهم بسیار بزرگی در ناکامی ایتالیا داشت.
اسپانیای ۲۰۱۴
فروپاشی عصر تیکی تاکا
اسپانیا هم روند ایتالیای ۲۰۱۰ را پیش می گیرد و با کمترین تغییر تحت هدایت ویسنته دل بوسکه وارد رقابتها میشود.
شکست پنج بر یک مدافع عنوان قهرمانی برابر هلند دنیای فوتبال را به بهت و حیرت فرو می برد
اسپانیا یک شبه هلند را به مدعی اول قهرمانی تبدیل می کند ،
آنها در مقابل شیلی هم کاری از پیش نمی برند و با اختلاف دو گل در مقابل این تیم شکست میخورند تا وداع زود هنگامی با جام داشته باشند.
آلمان ۲۰۱۸
آسیایی ها نسخه مدافع عنوان قهرمانی را می پیچند!
آلمان هم در ادامه این روند
به کادر فنی تیم قهرمان خود در جام جهانی گذشته اعتماد میکند، آلمان با وجود ترکیب غنی و مملو از ستاره
به مانند اسپانیای ۲۰۱۴ تیم اشباع شده و کم انگیزه در این جام به نظر می آمد
شکست در مقابل مکزیک و پیروزی ناپلئونی در مقابل سوئد کار این تیم را به روز آخر میکشاند
آلمان که برای صعود راهی به جز پیروزی در برابر کره نمی دید
با حملات بسیار زیاد تیم حریف را تحت فشار می گذارد
اما با درخشش دروازه بان حریف موفق به گلزنی نمیشود
کره ای ها از آشفتگی بازیکنان آلمان نهایت استفاده را برده و دو بار دروازه مدافع عنوان قهرمانی را باز میکنند
با این نتیجه پرونده سومین مدافع عنوان قهرمانی در سه دوره پیای آن هم در دور گروهی بسته می شود.
