|
. باغ های معلق بابل یا باغ های معلق سمیرامیس و دیوارهای بابل ( عراق کنونی ) یکی از عجایب هفتگانه می باشد . هر دو این آثار ظاهرا به دستور بخت النصر دوم در حدود سال ۶۰۰ پیش از میلاد ساخته شده است . این آثار در نوشته های مورخان یونانی مانند استرابو و دیودوروس سیکولوس ذکر شده است ولی همچنان در مورد وجود آنها ابهاماتی هست . در حقیقت در هیچ یک از نوشته های بابلی در مورد وجود این باغ مطلبی ذکر نشده است.
این باغها برای خوشحال کردن همسر بخت النصر که بیمار بوده ساخته شده اند . آمیتیس دختر ایشتوویگو و نوه هوخشتره ( پادشاهان ماد ) با بخت النصر ازدواج کرد تا میان دو قوم صلح پایدار برقرار گردد . سرزمین ماد که آمیتیس از آن می آمد سرزمینی سرسبز و کوهستانی و پوشیده از گیاهان و درختان مختلف بود ولی سرزمین بابل در منطقه ای مسطح و فلاتی خشک قرار گرفته بود . یکی از دلایل بیماری آمیتیس هم دوری او از سرزمین خوش آب و هوای خود بود بنابراین بخت النصر تصميم گرفت باغهای معلق بابل را در ارتفاع برای همسر خود بسازد.
استرابو در قرن اول قبل از میلاد می نویسد : تراس ها در طبقاتی روی یکدیگر واقع شده بودند و هر کدام دارای ستون های سنگی مکعب شکل توخالی بوده اند که توسط گیاهان پوشیده شده بود . تحقیقات بیشتر در منطقه بابل منجر به یافتن پایه های این ستونها شده است.
چون باغ مانند دامنه یک تپه شیب داشت و بخش های متعدد آن طبقه طبقه روی هم قرار گرفته بودند ، منظره کلی آن مانند یک باغ معلق بود . وقتی صفه های پلکانی صعودی ساخته شدند ، در زیر آنها تالارهایی احداث شد و درختهایی در آنها و بالای آنها کاشته شد که به تدریج روی یکدیگر رشد کردند ... سقفهای این تالارها با تیرهایی از جنس سنگ به طول ۱۶متر محافظت میشد . سقف روی این تیرها نخست با لایه ای از نی که در لابه لای آنها مقدار زیادی قیر ریخته شده بود پوشانده شده و روی آن آجر پخته که در میان آنها آهک ریخته بودند قرار داشت ، لایه سوم از سرب بود و سپس خاک ریخته می شد که رطوبت آن به پایین نفوذ نکند . در پایین نیز زمین به اندازه کافی کنده می شد تا درختان بزرگتر بتوانند ریشه بدوانند و زمین با هر نوع درخت کاشته شده بود و چون همه تالارها به حد کافی نور می گرفتند ، جایگاههای متعدد سلطنتی با تصاویر بسیار در آن احداث گردید و در یکی از تالارها شکافی ایجاد شده بود و در آن تجهیراتی گذاشتند که آب تمام باغ را به حد وفور از رودخانه می گرفت و به همه جا توزیع می کرد!
در سال ۱۸۹۸ میلادی باستانشناس آلمانی « روبرت کلدوی » ، در حدود ۹۰ کیلومتری جنوب بغداد در عراق امروز در سواحل رود فرات جستجو در پی ویرانه ها و بقایای شهر غرق شده ی بابل را آغاز کرد . بابل نخستین شهر جهانی تاریخ بشریت محسوب می شود و قبل از هر چیز به خاطر سه اثر ساختمانی برجسته ، که برای اهل فن و حرفه ی زمان خود جنجال برانگیز محسوب می شدند ، یعنی : برای برج بابل ، برای دیوارهای عظیم و مستحکم که به دور شهر کشیده شده بود و برای باغهای معلق سميراميس ، مشهور و معروف شده بود .
کلدوی از سوی شرکت « آلمان - مشرق زمین » در برلین مأموریت داشت به جستجوی این سه اثر هنری فنی عجیب بپردازد و آنها را از دل زمین حفاری کند . این باستانشناس ۱۸ سال از عمر خود را در اجرای این مأموریت سپری کرد ؛ او برای این که بتواند با توده ی عظیم خرابه ها و ویرانه ها دست و پنجه نرم کند دستور داد یک خط کامل نقاله ی حفاری برای انجام این کار از اروپا به محل بیاورند ـ و او در کار خود موفق شد . او برج بابل را یافت ، معبدی بزرگ و چند طبقه و در حال درون پر که به افتخار خدای کشور بابل ، « مردوک » برپا شده بود . کلدوی همچنین دیوار شهر بابل را ، که عظمتش تعجب جهانیان زمان خود را برانگیخته بود ، پیدا کرد . دیوار به قدری عریض بود ، که دو ارابه ی اسبی می توانستند روی آن براحتی در کنار هم حرکت کنند!! اما باغهای معلق معروف کجا بود ؟
این پژوهشگر آلمانی پس از اینکه سالهای طولانی به دنبال این اثر ساختمانی گشته بود ، یک روز در گوشه ی شمال شرقی مجتمع بی حد و مرز کاخهای سلطنتی ، در عمق یک متری از سطح خاک و خرابه ، به ساختمانی برخورد که مشابه آن را تا به حال هرگز ندیده بود ؛ این پی از دوازده اتاق باریک و دراز که اندازه ی یکدیگر بودند تشکیل میشد ، که ـ بر خلاف تمام دیگر آثار ساختمانی کشف شده در بابل ــــ از سنگ تراش داده درست شده بود . این دوازده اتاق در دو سوی یک راهروی میانی ردیف شده بودند ؛ سقف این اتاقها از آجر ( خشت پخته ) بنا شده و چنان محکم و قطور بود ، که ظاهرا منظور از ساخت آن تحمل بارهای سنگین بوده است . دیوارها و ستونها تا ۷ متر قطر داشتند . چیز دیگری که کلدوی در این خرابه ها درست در کنار اثر ساختمانی طاق گنبدی دوازده اتاقه کشف کرد ـ که کمتر از آن اتاقهای نادر ، عجیب نبود ـ یک حلقه چاه بود . این چاه از یک دهانه ی حلقوی مرکزی و دو دهانه ی گوشه دار کوچکتر تشکیل شده بود . چرخ چاهی که به این چاه تعلق داشته و احتمالا از چوب و طناب های کلفت تشکیل می شده ، باقی نمانده بود.
کلودی مدتی طولانی اندیشید ، که این زیر زمین طاق گنبدی ، زمانی چه چیزی را می توانسته تشکیل بدهد ـ آنگاه او پاسخ را یافت . و در بسیاری از نوشته های یونانیان و رومیان ، و همچنین بر روی کتیبه های سنگی خط میخی زمان بابلی ها ، سرنخ هایی به دست آورد که در بابل فقط در دو نقطه سنگ تراش داده به کار رفته بوده است :در دیوار شمالی قصر یا کاخ و سرای سلطنتی بابل،و در <<باغ های معلق سمیرایس >>. سنگ های تراش داده شده ی قصر را کلدوی قبلا یافته بود بنابراین زیرزمین طاق گنبدی می‌بایست متعلق به باغ های معلق مشهور می بود!
_6a1f.jpg)
کلدوی از ادبیات جامع موجود درباره ی بابل قدیم ، فقط می توانست یک تصویر درباره ی شکل ظاهری باغ های معلق سمیرامیس نزد خود مجسم کند . احتمالا روی زیرزمین طاق گنبدی یک ساختمان مرکزی تراس گونه با تراس های چند طبقه قرار داشته است . هر تراس حدود ۵ متر بالاتر از تراس زیری خود واقع بوده و با سطوح سنگی به طول ۴۵/۵ متر و عرض ۳۵/۱ متر فرش شده بوده است.
بر روی این ساختمان مستحکم ، یک لایه ی خاک به ارتفاع ۳ متر قرار داشته که باغ اصلی را ـ که در آن حتی درختان بلند هم می توانستند برویند ـ تشکیل می داده است . کلدوی پیروزمندانه به برلین گزارش داد : « من باغهای معلق را یافته ام » اما پیروزی او برای مدت زیادی دوام نیافت . هنوز کشف او به زحمت معروف شده بود ، که درباره ی آن شک و تردید پیدا شد.
دیگر پژوهشگران نیز با تکیه بر نوشتارهای عهد باستان تلاش کردند ثابت کنند که باغهای معلق در مکانی که کلدوی حدس میزد ، نمی توانسته بنا شده باشد . برخی از این پژوهشگران گفتند که « باغهای معلق » درون محوطه ی کاخ ها نبوده ، بلکه در کنار آن قرار داشته است . برخی دیگر بر این باور بودند که باغ ها نه در محوطه ی قصرها و نه در کنار آن بوده ، بلکه دور از محوطه ی کاخ ها و درست در کناره ی رود فرات قرار داشته ، و تعدادی هم حتی ادعا کردند که باغها نه در کناره ی رود ، بلکه بر فراز رودخانه ، گویا بر روی پل عریضی که بسیار پهن تر از بستر رودخانه بوده ــ قرار داشته است !
مشخص نیست که کدام یک از این فرضیه ها درست و کدام اشتباه است احتمالا این معما در آینده نیز حل نخواهد شد.
به هر حال « باغهای معلق » که در فهرست اسامی عجایب هفتگانه ی « آنسیپاتروس » در مقام دوم از آن نام برده شده است، از تمام عجایب هفتگانه ی دیگر کمتر مورد پژوهش و تحقیق قرار گرفته است . تنها نکته ی مسلم و مطمئن این است که باغهای معلق در بابل قرار داشت و بنیانگذار آن پادشاه بابلی نبوکد نصر دوم ( ۶۰۵ – ۵۶۲ پیش از میلاد ) بود ـ پادشاهی که حکومت خود را به بالاترین حد شکوفایی تاریخ زمان خود رسانید.
اميدوارم خوشتون اومده باشه ❤️
|
