انتقام از چه کسی؟!
روزنامه شرق- نبود نظام باشگاه‌داری و بی‌توجهی به مقوله استعدادیابی و استعدادپروری، همه و همه بخشی از فاجعه مدیریت در محبوب‌ترین رشته ورزشی ایران است. ریشه این ناکارآمدی‌ها و سوءمدیریت‌ها را باید در مثلثی با سه رأس «وزارت ورزش و جوانان»، «فدراسیون فوتبال» و «مافیای فساد سازمان‌یافته» در فوتبال جست‌وجو کرد. یکی از عجیب‌ترین و جدیدترین نمونه‌های این سوءمدیریت و ناکارآمدی که ارتباط نزدیکی با یکی از سه رأس این مثلث دارد، پروژه «پایان پرسپولیس» و تضعیف عامدانه قهرمان پنج دوره لیگ برتر است.
فوتبال‌فهم‌ها این واقعیت را به‌خوبی می‌دانند که موفقیت‌های ادامه‌دار در فوتبال نمی‌تواند محصول یک اتفاق یا دستکاری باشد، بلکه اساسا محصول طراحی و پایه‌گذاری یک سیستم درست است: موفقیت‌هایی که در پرسپولیس سالیان اخیر، مرهون یک انتخاب درست بود و آن‌هم استخدام یک معمار-روان‌شناس- سرمربی به نام «برانکو ایوانکوویچ»! انتخابی که دو سال قبل از روی‌کارآمدن سلطانی‌فر انجام شد و با تدبیر درست مدیران و حمایت هواداران در سالیان بعدی تبدیل به یک نسل طلایی شد که در نهایت به یحیی گل‌محمدی به ارث رسید!
میراث برانکو تغییر نسل بازیکنان، حاکمیت نظم و انضباط و تغییر ذهنیت آنان با اتخاذ تاکتیک‌های روانی متناسب با شخصیت بازیکنان ایرانی بود. موضوعی که استراماچونی در استقلال هم به خوبی بلد بود، ولی صبر ایوب برانکو برای عدم دریافت مطالبات را نداشت!
بنابراین دادن آدرس غلط ناکامی‌ها به روی سکوها و فضاهای کودکانه هواداری با اسم رمز «بابا مسعود»، به کارزار جدید برای سرپوش‌گذاشتن بر این ناکامی‌ها تبدیل شد. با وجود این گمان نمی‌رفت این فضای غوغاسالارانه بر مدیران جدید وزارت ورزش این‌چنین تأثیر بگذارد و آنها را به صرافت اتخاذ سیاست یک بام و دو هوا (برای مدیریت این دو تیم زیرمجموعه خویش) بیندازد و با قراردادن پرسپولیس در منگنه امتناع از انتخاب مدیران کارآمد و آزمون‌پس‌داده، درصدد ایجاد شکاف، دودستگی و فروپاشی درونی تیم از طریق عدم تقویت فنی تیم، قطع جریان مالی از کارگزار و مانند اینها برآیند.
به‌راستی کدام تحلیلگر منصفی می‌تواند بپذیرد که پرسپولیس قهرمان پنج دوره لیگ و فینالیست لیگ قهرمانان آسیا در سال‌های اخیر تا این حد در مشکلات مالی غوطه‌ور باشد که از خرید حتی یک بازیکن در نیم‌فصل هم عاجز باشد، ولی در تیم رقیب با وجود پایین‌بودن ارزش برند و موفقیت‌های کمتر و خرید 11 بازیکن در ابتدای فصل، در نیم‌فصل هم 1+1 بازیکن خارجی (با حدود قرارداد یک میلیون دلار) و یک استعداد ناب ملی‌پوش (حردانی) جذب این تیم پرستاره می‌شود!
در انتها هنوز این ابهام در ذهن باقی می‌ماند که پروژه «پایان پرسپولیس»، انتقام از چه کسی است؟ از دولت قبل یا از میلیون‌ها هوادار پرسپولیس؟!
✍🏻 امیر ثامنی
