محمدرضا اکبریان شب گذشته آخرین قضاوتش در یک دیدار رسمی فوتبال را انجام داد و طبق گفته اش برای داوری در این دیدار یک ماه تمرین کرده بود.
به گزارش طرفداری، محمدرضا اکبریان روز گذشته در پایان دیدار تیم‌های فوتبال فولاد خوزستان و پرسپولیس در بازی سوپرجام از دنیای داوری خداحافظی کرد. تسنیم در این باره با او گفتگویی انجام داده است که در زیر می‌خوانید:
چطور به این نتیجه رسیدید که از دنیای داوری خداحافظی کنید؟
شرایط از نظر ذهنی و کاری برای من سخت شده بود. تعداد داوران زیاد و مسابقات کم است. داوری تعهد است و پشت این تعهد انگیزه وجود دارد. وقتی انگیزه کم باشد کار سخت می‌شود. خیلی سخت است یک ماه تمرین کنید و فقط یک قضاوت داشته باشید. داوران جوان زیادی به عرصه داوری آمده‌اند و پیش خودم گفتم اگر در اوج خداحافظی کنم، بهتر است.
یعنی تصور کردید چون بازی‌های کمتری برای قضاوت به شما می‌دهند، احترام‌تان حفظ نشده است؟
وقتی سن بالا می‌رود و تجربه بیشتر می‌شود، انتظارات هم افزایش پیدا می‌کند. شاید انتظار من زیاد بوده است. برای گرفتن چنین تصمیمی همه موارد را در نظر گرفتم و فکر می‌کنم تصمیم درستی گرفتم. اگر قبل از بازی دیروز، یک درصد برای خداحافظی از دنیای داوری شک داشتم بعد از بازی این شک برطرف شد و تصمیمم درست بود.
این حرف‌ها را به خاطر اتفاقات بازی فولاد و پرسپولیس می‌زنید؟
کلی صحبت می‌کنم. فشار روی داوران زیاد و تحمل کردنش سخت است. من 10، 15 سال است که در لیگ برتر قضاوت می‌کنم. امروز که تماشاگران در ورزشگاه‌ها حضور ندارند، فشار به داوری‌ها در صفحات مجازی و رسانه‌ها دیده می‌شود.
واکنش فدراسیون به تصمیم خداحافظی‌تان چه بود؟
مشکلی در فدراسیون ندیدم. مسئولان فدراسیون با وجود مشغله‌های زیادی که داشتند دیروز کنار زمین همراهی‌ام کردند. آنها چون دیدند تصمیم من شخصی است به آن احترام گذاشتند.
علی خسروی مصاحبه کرده و گفته است شما به او گفته‌اید مهرتان حلال، جان‌تان آزاد و می‌خواهید از داوری خداحافظی کنید.
من چنین حرفی به ایشان نزده‌ام. خسروی کلاً خوب صحبت می‌کند!
از قضاوت‌تان در سوپرجام راضی بودید؟
من راضی بودم و امیدوارم کارشناسان هم تأیید کرده باشند.
درباره بحث شلوغی‌های نیمکت تیم‌ها صحبت زیاد می‌شود. در بازی دیروز کدام نیمکت بیشتر سر و صدا می‌کرد؟
از نیمکت همه تیم‌ها انتظار داریم به قضاوت داور کمک کنند و خودشان باعث ایجاد تشویش نشوند. شلوغی‌های دیروز نیمکت‌ها یکسان بود و اخطار و اخراج‌ها همین موضوع را نشان می‌داد.
بهترین و بدترین قضاوتی که در ذهن‌تان باقی مانده است؟
خیلی یادم نیست. هر داوری قضاوت‌ها خوب، متوسط و بد داشته است. باور کنید در مجموع 10 قطعه عکس از بازی‌هایم ندارم که آرشیو کرده باشم. برخی از دوستان قضاوت‌های‌شان را آرشیو می‌کنند، ولی من این کار را نکردم. دو سه بازی تصمیمات اشتباه داشتم، ولی نمی‌توانم به مورد خاصی اشاره کنم، چون دوباره هجمه به وجود می‌آید.
به دلیل اینکه به اشتباه‌تان در بازی صنعت نفت آبادان و استقلال در لیگ هجدهم اعتراف کرده بودید، شاید برخی‌ها منتظر بودند به قضاوت دیگری هم اشاره کنید.
این طور نیست. آن برنامه انصاف را رعایت نکرد و صحبت‌هایم تقطیع شده بود.
اگر فرهاد مجیدی را ببینید چه صحبتی با او انجام می‌دهید؟
مجیدی نشان داده مربی خوبی هست و خواهد بود. آینده فوتبال ایران به امثال مجیدی نیاز دارد.
در این سال‌ها از کسی ناراحت هم هستید؟
سر سوزن از کسی ناراحت نیستم. سال 1374 که فوتبال بازی می‌کردم، در کنارش داوری را دوست داشتم. دیروز وقتی سوت پایان بازی را زدم حس عجیبی داشتم و باور نمی‌کردم از دنیای داوری خداحافظی کرده‌ام. تمام اتفاقات 25 سال گذشته در یکی دو دقیقه جلوی چشمانم آمد.
اگر به عقب برگردید باز هم داوری را انتخاب می‌کنید؟
بدون شک باز هم داوری را انتخاب می‌کنم.
سخت‌ترین قضاوتی که انجام دادید؟
بازی‌های سخت زیاد بوده است، ولی بازی پارس جنوبی جم و ملوان در هفته ماقبل پایانی لیگ دسته اول بازی حساسی بود و هر تیمی برنده می‌شد به لیگ برتر صعود می‌کرد. ملوان در آن بازی شکست خورد، ولی محمد مایلی‌کهن به سمت من آمد و تشکر کرد. رفتاری را که مایلی‌کهن با من کرد، هیچ وقت فراموش نمی‌کنم.
دیداری بوده است که دوست داشتید قضاوت آن را برعهده داشتید؟
طبیعی است برخی مواقع حس کنید بهترین گزینه برای فلان بازی شما هستید، ولی کمیته داوران انتخاب می‌کند چه کسی داور باشد. خیلی از فینال‌ها و پخش مستقیم‌ها را دوست داشتم قضاوت کنم.
وجدان‌تان در قضاوت‌هایی که انجام دادید، راحت است؟
خیلی راحت است. باید از همه داوران و پیشکسوتان تشکر کنم. آرزوی سلامتی برای آقایان میرزابیگی، عنایت و پیروزرام دارم که این روزها در بستری بیماری هستند. این افراد در مسیر داوری به من کمک کردند.
الگوی داوری‌تان چه کسانی بودند؟
در ایران مسعود مرادی و علیرضا فغانی و در دنیا هم علی بوسیم داور اماراتی که دیدار نیمه نهایی جام جهانی را سوت زد، الگوی من بودند. بوسیم داوری قدیمی است که جزو تاپ‌های آسیا بود. روزی هم کولینا داور سابق و مشهور ایتالیایی به ایران سفر کرد و ناهار را در برج میلاد کنار او بودم. او بسیار باپرستیژ و جنتلمن بود. عکسی به یادگار در کنار او دارم و شاید معدود عکسی که در گوشی تلفن همراهم دارم، عکس با کولینا باشد.
به غیر از ناسزاهایی که برخی از تماشاگران در ورزشگاه‌ها می‌دادند، کدام شعارها از سوی آنها توجه‌تان را جلب می‌کرد؟
اوایل نسبت به شعارهای تماشاگران در لیگ دسته سوم و دوم حساس می‌شدم، ولی بعدها برایم عادی شد. برخی شعارهای تماشاگران حالت مزاح داشت. در برخی از شهرها به زبان محلی‌شان با حالت خاصی اعتراض می‌کردند و می‌گفتند فلان چیز را خوردی که گرمی‌ات شده است یا سردی‌ات! خیلی دوست دارم تماشاگران به ورزشگاه‌ها برگردند، چون روح بازی‌ها از بین رفته است. فضای مجازی جایی برای تخلیه انرژی نیست.
نظرتان درباره شعار «داور، عزیزم، دقت کن» چیست؟
شعار خوبی است، ولی اگر به طنز باشد خوب است نه اینکه منظور چیز دیگری باشد! قطعاً منظور شعار این نیست که داور دقت کند، چون محتوایش چیز دیگری است!
رفتار کدام مربی و بازیکن برای شما خاص بود؟
مربیانی هستند که رفتارشان جنتلمن و محترمانه است. از محرم نویدکیا خاطرات خوبی دارم. به خاطر دارم دوران بازیگری نویدکیا، سپاهان در اصفهان با نفت تهران بازی داشت و یک بر صفر شکست خورد. سپاهان بازیکنانی مثل عمادرضا را داشت و تیم خوبی بود. در آن بازی به نویدکیا گفتند چرا اعتراض نمی‌کنی. او گفت داور کارش را انجام می‌دهد و اعتراض نکنید. واقعاً از رفتار او لذت می‌برم، چه زمانی که بازی می‌کرد و چه حالا که مربی است. یک بازی هم اصفهان بودم و دقایقی با او صحبت کردم. رفتارش الگویی برای نسل جدید است.
