با توجه به این که در روزهای آتی رقابت های سری آ از سر گرفته می شود، در این مطلب در مورد سبک و استایل بازی هر تیم سری آ صحبت می کنیم.
به گزارش طرفداری، به نظر می رسد در دو سه فصل اخیر سری آ جان تازه ای گرفته و با حضور سرمربیانی خاص و سبک بازی های خاص تر بد نیست صحبتی در مورد سبک و استایل بازی تیم ها در این فصل انجام دهیم.
سری آ در حالی آغاز می شود که اینتر این روزها در حالی در صدر جدول جا خوش کرده است که ابتدای فصل آنتونیو کونته و ستاره خط حمله اش یعنی روملو لوکاکو را از دست داد. به رغم این که اینتر در این فصل سرمربی خود را تغییر داد و سیمونه اینزاگی روی نیمکت این تیم نشست اما این تیم پایبندی خاصی به سبک بازی فصل قبل خود زیر نظر آنتونیو کونته داشت و به نوعی باید باز هم این نکته را تکرار کنیم که مدیران باشگاه پس از یکی از بدترین اتفاقات 10 سال گذشته یعنی از دست دادن آنتونیو کونته به دلیل وضعیت مالی موجود باشگاه، یکی از بهترین تصمیم های تاریخ باشگاه را گرفتند و سرمربی ای را روی کار آوردند که استایل و فلسفه بازی تیم هایش شباهت زیادی با تیم های کونته داشت و این دو در راستای هم بودند. یعنی زمانی که مجموعه اینتر در مسیر موفقیت قرار گرفت، حتی با از دست دادن پیشران و رهبر مجموعه یعنی دون آنتونیو کونته، با اتخاذذ یک تصمیم درست همان مسیر را ادامه داده است.
صحبت مان را از اینتر شروع کردیم چرا که گراف زیر توصیف و تعریف خوبی از استایل بازی تیم های سری آ به ما می دهد و می توانیم به وضوح وفاداری اینتر به سبک بازی فصل گذشته اش را ببینیم. محور عمودی این گراف میزان تمایل تیم به بازی طولی و سرعت پاس های مستقیم تیم ها را به ما نشان می دهد و گراف افقی هم پارامتری به نام passes per sequence را به نشان می دهد. برای درک این پارامتر باید ابتدا sequence را تعریف کنیم. sequance به نوعی همان سکانس خودمان است، آغاز فرایند فعالیت هر تیم در فاز بازیسازی را تا زمانی که آن تیم مجبور به دفاع کردن شود و توپ را از دست دهد، را در فوتبال یک sequance می نامیم. حالا passes per sequence یعنی این که هر تیم در مدت زمان یک سکانس و برش از بازی اش به طور میانگین چند پاس را رد و بدل کرده است. پس به نوعی حالا محور عمودی گراف زیر میزان سرعت پاس های طولی هر تیم و محور افقی هم تعداد پاس های هر تیم به طور میانگین در هر سکانس از بازی اش را به ما نشان می دهد.
در تصاویر بالا می بینید که از لحاظ تعداد پاس در هر سکانس از بازی، ناپولی دارای بیشترین تعداد میانگین پاس است و پس از فیورنتینا دارای کم سرعت ترین پاس ها است و این قضیه به نوعی استایل بازی تیم اسپالتی را به خوبی به ما نشان می دهد در بین تیم های سری آ ناپولی علاقه بیشتری به چرخاندن توپ و بازی با صبر و حوصله دارد.
در گراف بالا هر چقدر که تیم در سمت راست و پایین قرار داشته باشد بازی با حوصله تری و مالکانه ای را ارائه می دهد و هر چقدر که تیم در قسمت سمت چپ و بالای تصویر قرار داشته باشد دارای بازی طولی تر و مستقیمی است. پس از ناپولی، لاتزیوی مائوریتسیو ساری دارای بیشترین پاس در هر سکانس از بازی اش است و پس از این دو تیم اینتر در رتبه سوم حضور دارد.
در این گراف جایگاه تیم سالرنیتانا هم بسیار جالب توجه است که اختلاف بسیار فاحشی با تیم های دیگر دارد و به نوعی این تیم به کیک اند راش ترین حالت ممکن به دنبال نتیجه گیری است.
حالا بد نیست وضعیت تیم ها تحت این دو پارامتر را با استایل بازی فصل گذشته شان مقایسه کنیم.
در ابتدای بحث در مورد این قضیه صحبت کردیم که اینتر به سبک بازی فصل گذشته اش پایبند است و همان طور که در گراف بالا می بینید عملکرد این تیم حتی تحت این دو پارامتر هم عملکردی مشابه فصل قبل داشته است. اینتر این فصل با 53 گل خطرناک ترین خط حمله سری آ را دارد و علاوه بر این آن ها با 40.9 xG بدون پنالتی در صدر این فهرست حضور دارد. ناپولی هم پس از اینتر تیمی است که قدرت تهاجمی خوبی را از خود به نمایش گذاشته و به نوعی ما باید آن ها را تیمی بی دقت تر و شوت زن تر از اینتر بدانیم. آن ها بدون احتساب پنالتی ها 375 شوت به سمت دروازه حریفان زده اند اما 10 گل کمتر از اینتر به ثمر رسانده اند و از لحاظ نرخ تبدیل شوت تیم 13 ام سری آ هستند. به نوعی باید بگوییم تیم اسپالتی حساب ویژه ای روی شوت های از راه دور دارد و همین قضیه باعث شده تعداد شوت هایشان بالا برود تا با بالا بردن تعداد شوت ها دروازه حریفان را پی در پی تهدید کنند. تیم اسپالتی با ثبت 107 بازیسازی در جریان بازی از لحاظ ارائه بازی مالکانه تیم موفقی بوده امابه وضوح مشخص است این تیم روی ضربات آخر دقت کافی را ندارد.
در این بین اختلاف یوونتوس با شکل بازی فصل قبلش هم قابل توجه است و همین خط به خوبی تفاوت تفکرات پیرلو و آلگری را به ما نشان می دهد. نسبت به فصل قبل یوونتوس در حال ارائه بازی طولی تر و مستقیم تر است و این قضیه هم کاملا تحت تاثیر بازی تدافعی است که تیم آلگری ارائه می دهد چرا که وقتی شما از بازی به سبک مالکانه فاصله می گیرید تمایل تان به دادن پاس های بلند بیشتر می شود و سریع تر توپ را به سمت دروازه حریف حرکت می دهید. خلاف یوونتوس، ناپولی رو به بازی صبورانه تری نسبت به فصل گذشته آورده است. بد نیست به سیر تغییرات فیورنتینا هم نگاهی بیاندازید. در این صورت متوجه می شوید وینچنزو ایتالیانو از لحاظ شکل و سبک بازی فلورانسی ها را وارد جمع تیم های بزرگ و با هویت کرده است که البته نتایج این تیم هم به خوبی گویای این قضیه است.
گراف زیر هم درصد حضور تیم ها در شرایط مختلف را بر حسب برد، مساوی و باخت نشان می دهد. سالرنیتانا در 53 درصد از تایم بازی هایش از لحاظ نتیجه روی اسکوربورد تیم بازنده زمین بوده است و از این لحاظ رکورد دار است. اینتر هم که صدرنشین سری آ است، تنها در 8 درصد از دقایق بازی اش از حریفان عقب بوده است.
میلان در حالی که در 21 درصد از دقایق بازی اش از رقبا عقب بوده، از جایگاه بهتری نسبت به ناپولی برخوردار است. یکی از اصلی ترین نقاط قوت میلان امار بالایی است که در زمینه بازپس گیری توپ در زمین رقبا دارد.
میلان در این فصل تا به این جا در زمین رقبا 208 Turnover را به ثبت رسانده و از روی همین عدد هم توانسته 48 شوت را به سمت دروازه رقبا بزند. علاوه بر این میلان در گراف اول هم شرایط خوبی از لحاظ مالکیت توپ داشت.
در این بین بد نیست در مورد آماری که رم «جوزپه مورینیو» به ثبت رسانده است، صحبت کنیم. رم 11 گل روی ضربات ایستگاهی به ثمر رسانده و بخش زیادی از امید گلش را روی ضربات ایستگاهی به دست آورده است.
پ.ن: گراف ها و تصاویر این مطلب برگرفته شده از سایت theanalyst است.
