در روز هایی که سالن های بسته و تاریک سینمای کشور بیش از دو سوم ظرفیت اش را در اختیار علاقه مندان به فیلم و سینما قرار داده و اکثر بلیت های جشنواره تا روز آخر یعنی 22 بهمن فروخته شده، در این بین تشخیص داده شده تا استادیوم رو باز و 100 هزار نفری آزادی هیچ تماشاگری را برای بازی آخر تیم ملی در خود جای ندهد.
۳ تصویر از مترو جشنواره فیلم فجر و استادیوم آزادی
به گزارش طرفداری، در بازی قبلی تیم ملی مقابل عراق خبر رسمی حضور بانوان در استادیوم آزادی اعلام شد و برای چند ساعتی شاید جامعه فوتبال خبر خوشی را شنید اما وقتی در آخرین ساعات روز چهارشنبه فدراسیون اعلام کرد که باید از همان سایت بلیت فروشی ای که برای بازی استقلال و نساجی استفاده شده بود، بلیت ها تهیه شود مشخص بود که قرار است چه اتفاقی فردا در استادیوم بیافتد.
تصاویری از افتتاحیه جشنواره
در همان ساعات اولیه سایت بلیت فروشی به مشکل خورد. وقتی که روز بازی فرا رسید اتوبوس های شرکت واحد هم با تمام ظرفیت های شان بانوان را به داخل استادیوم انتقال دادند تا شرایط به گونه ای به نمایش گذاشته شود که انگار همه چیز گل و بلبل است و هر هوادار بانویی که برای خرید بلیت اقدام کرده توانسته وارد ورزشگاه شود.
از گزینشی بودن و حصار کشی های استادیوم آزادی در بازی با عراق بگذریم به یک قضیه جامعه شناسی مهم می رسیم. پیش از هر چیز باید از مسئولان بپرسیم چرا بازی ایران با امارات بدون تماشاگر برگزار می شود؟ استادیوم آزادی 80 هزار نفر گنجایش دارد و هر جایگاهی هم حدود 100 نفر را در خود می تواند جای بدهد آیا نمی توانید در هر کدام از این جایگاه ها 50 نفر را بدون هراس از کرونا جای بدهید؟ با این همه ادعا و صحبت از فدراسیونی علمی آیا مسئولان نمی توانند یک برنامه نویسی ساده انجام دهند و سایت بلیت فروشی را برای بررسی وضعیت واکسیناسیون هواداران به سامانه وزارت بهداشت وصل کند؟ در این بین بحث بحث نخواستن است بحث نتوانستن نیست. چرا در همین شرایط مشابه سالن های جشنواره فجر را پر کرده اید؟ سالن های تاریک و مسقف سینما برای شیوع ویروس کرونا یا کنار هم بودن زنان و مردان مشکلی ایجاد نمی کند؟
فوتبال برش عمیقی از بدنه هر جامعه است و زمانی که برخی مسئولان علاقه ندارند تا بدنه جامعه در استادیوم و مقابل دوربین های تلویزیونی کنار هم باشند یعنی این که خیلی ها هیچ علاقه ای ندارند که برشی از جامعه ای را که خودشان ایجاد کرده اند را ببیند و بدون فیلتر مقابل دوربین های تلویزیونی به نمایش بگذارند. در این بین هم فوتبال به یک ابزار مناسب برای شاد نشان دادن مردم تبدیل شد و در حالی که در خیابان ها هیچ خبری از کارناوال های شادی و حضور مردم عادی نبود، صدا و سیمای ملی تصویر دیگری از جامعه نشان می داد. انگار حضور بدون فیلتر و آزاد در استادیوم های فوتبال خطر بزرگی برای برخی ها ایجاد می کند چرا که نمی توانند فیلتر های خود را ایجاد کنند!
در این بین فقط یک نکته را به کسانی که فوتبال را به یک ابزار و وسیله برای رسیدن به اهدافشان تبدیل کرده اند، یادآوری می کنیم؛ شما جرات به نمایش گذاشتن تصویری بدون فیلتر از بدنه جامعه خود را ندارید؟
