ابراهیم کیان طهماسبی در پروژه برترین های قرن فوتبال و ورزش ایران شرکت کرد. کیان طهماسبی متولد سال 1335 است. این پیشکسوت فوتبال، بازیکن سابق پرسپولیس و تیم ملی ایران در مسابقات فوتبال مختلف سالهای 59 تا 61 است. کیان طهماسبی در تیم های تراکتور تبریز و پرسپولیس حضور داشته و همزمان با حضور در تیم ملی فوتبال و باشگاه پرسپولیس مربی تیم جوانان پرسپولیس هم بوده است.
ابراهیم کیان طهماسبی تیم برتر خود را بدین شکل اعلام کرده است:
دروازه بان:
بهروز سلطانی را در این پست انتخاب می کنم. به علت توان بالا در مهار توپ های هوایی و شجاعتش در دهه فوتبال ما.
مدافعان:
محمد پنجعلی انتخاب اول من در این پست است. یک مدافع پوششی بزرگ و شایسته که هوش بالایی داشت و با توان بالایش برای بازی با پا، قادر بود از همان عقب برای بازیکنان تیم بازیسازی کند. دگیر انتخابم در این پست، پرویز قلیچ خانی است. بازیکنی همه فن حریف که با توان بالای بازی با توپ، شوت زنی، ضربات سر، جنگندگی و قدرت بدنی بالا و توان راهبری تیم یک رهبر بی نظیر برای تیم ملی فوتبال کشورمان به حساب می آمد.
دفاع راست:
در این پست ابراهیم آشتیانی را انتخاب می کنم. از مدافعان نفوذی بسیار خوب که بعد از نفوذهای فوق العاده اش اقدام به سانترهای بسیار جذاب می کرد. همکاری او و علی پروین در منطقه راست تیم ملی و پرسپولیس بی نظیر بود.
دفاع چپ:
آندرانیک اسکندریان. یک دفاع چپ و میانی شایسته بود که در تیم ملی هم به خوبی بازی کرد و در جام جهانی وقتی او در زمین نبود، تیم ملی 4 گل از منطقه او خورد و اگر بود شاید حتی ایران با پرو مساوی می کرد.
هافبک دفاعی:
انتخاب من در این پست کریم باقری است. در هافبک دفاعی مهره ای مقتدرتر از کریم باقری عزیز نداشته ایم. کریم یک شوتزن، گلزن، پاسور و بازیساز فعال در تیم ملی بود و آدم قابل احترامی در دوران فوتبالش و بعد از آن در فوتبال ایران بوده است.
هافبک چپ:
حمید درخشان را انتخاب می کنم. یک هافبک چپ خوب و لایق در فوتبال ایران بود که در هافبک میانی هم در نقش بازیساز شایسته رفتار می کرد، درخشان استارت های فوق العاده ای داشت و هوش و درایتی عمیق در فوتبال ایران داشت.
هافبک راست:
مهدی مهدوی کیا را در هافبک راست انتخاب می کنم. البته او در دفاع راست و هافبک راست و گوش راست عالی کار کرده است اما میانگین حضورش را در هافبک راست در نظر می گیریم. او بین المللی ترین بازیکن فوتبال ایران در دهه خودش بوده است.
هافبک نفوذی:
علی پروین انتخاب من در این پست است. علی آقا یک بازیکن شایسته و بی نظیر بود که با ظرافت فوتبال بازی میکرد و حرکات انفجاری و قابل توجهی داشت. زیبا فوتبال بازی می کرد و جذابیت فوتبال را در دوران خودش یک تنه بالا می برد.
مهاجمان:
ناصر محمدخانی انتخاب اولم در این پست است. او یک بازیکن بی نظیر برای فوتبال ایران بود. ناصر محمدخانی تکنیک بالایی داشت و ضربات ایستگاهی زیبایی می زد و بیشترین فشار را به دفاع های تیم های حریف می آورد. دیگر انتخابم در این پست علی دایی است. یک گلزن بی نظیر بود که بار آبروی فوتبال ایران را تا سالهای بسیار روی دوش خود داشت و تازه همین اواخر بوده که رکوردش در فوتبال جهان شکسته شده است.
سه بازیکن قرن:
علی پروین نفر اول، ناصر محمدخانی نفر دوم و مهدی مهدوی کیا نفر سوم.
مربیان قرن:
حشمت مهاجرانی در بخش مربی ایرانی و کارلوس کی روش در بخش مربی خارجی.
تیم قرن:
پرسپولیس در دهه شصت.
داور قرن:
علیرضا فغانی.
سه ورزشکار قرن:
عبدالله موحد نفر اول، محمد نصیری نفر دوم و حسن یزدانی نفر سوم.
