بسم الله الرحمن الرحیم
اتحاد بی نظیر و مثال زدنی فوتبال دوستان،مسئولین استانی و نمایندگان مجلس خطه آذربایجان،با وجود تمامی کارشکنی ها،بالاخره به عصر ۳.۵ ساله زنوزی در تراکتور پایان داد و از این پس باید شرکت ملی مس ایران را مالک تیم تراکتور بدانیم؛اما قطعا چالش های بزرگی در آینده پیش روی این تیم پرطرفدار خواهد بود که اشاره به آن در این مقطع حائز اهمیت به نظر می‌رسد.
مدیریت:بدون شک استفاده از مدیران با تجربه،ورزشی،مردمی و دلسوز و همچنین ثبات مدیران دو حلقه مفقوده باشگاه تراکتور در سالیان گذشته بوده است.
به جرأت می‌توان گفت یکی از مهمترین عوامل ناکامی تراکتور در سنوات اخیر واگذاری مدیریت این باشگاه به مدیران نظامی،دولتی،همچنین غیربومی و غیردلسوز بوده است.چه در دوران مالکیت سپاه و چه در عصر زنوزی استفاده از این مدیران رونق داشته و معمولا هم نتایج مطلوبی به دنبال نداشته است.
همچنین آمار فاجعه ۸ مدیرعامل در دوره سه سال و هفت ماه و نه روزه محمدرضا زنوزی مطلق حکایت از بی ثباتی شدید در این جایگاه حساس دارد.امید است با استفاده از مدیران ورزشی و دلسوز که ارتباط موثری با هواداران تراکتور داشته باشند این خلاء تا حدود زیادی پر شود.
دلالی و فساد:در دوران مالکیت زنوزی،باشگاه تراکتور به جولانگاه دلالان تبدیل شد و حضور برخی دلال های منشوری فوتبال توأم با برخی اتفاقات،از جمله نتایج عجیب و افت ناگهانی کیفیت برخی بازیکنان در مقاطع حساس فصل،شایعه های کمکاری و شرطبندی هدفمند در این باشگاه را به سر زبان ها انداخت.در همان بدو استقرار مالکیت جدید باید با دلالی،فساد و شرطبندی مبارزه شود،دلال های منشوری از اطراف باشگاه دور شوند و تراکتور از ایجنت های خوشنام فوتبالی به صورت متعادل از هرکدام بهره بگیرد تا دیگر شاهد چنین مسائلی نباشیم.
کادرفنی:تراکتور زنوزی در زمینه تغییرات سرمربی و کادرفنی آماری فاجعه تر از تغییرات کادر مدیریت را به ثبت رسانده است.تغییر ۱۲ مربی در حدود سه فصل و نیم مالکیت!!
به این ترتیب،جان توشاک،محمد تقوی،ژرژ لیکنز،مصطفی دنیزلی،ساکت الهامی،علیرضا منصوریان،مسعود شجاعی،رسول خطیبی،فیروز کریمی،فراز کمالوند،فیروز کریمی(مقطع دوم)،سرمربیانی هستند که در این ۳.۵ سال هرکدام مقطعی سمت سرمربیگری تراکتور را برعهده داشته اند و به بهانه هایی موجه یا غیر‌موجه از سمت خود برکنار و مربی دیگری را برجای خود دیده اند.در حال حاضر نیز زوونیمیر سولدو کروات سرمربیگری تراکتور را برعهده دارد که البته بعد از جانشینی فیروز کریمی نتایج درخوری را کسب نکرده است.
یک مسأله به شدت آزاردهنده در مورد سولدو کروات کارنامه بسیار ضعیف او در عرصه مربیگری ست.تنها افتخارات او در این عرصه دو جام قهرمانی با باشگاه دینامو زاگرب کشورش است که البته این باشگاه هرساله با سرمربیان مختلف فاتح این عنوان می‌شود و کسب این عنوان مسأله ای نیست که سولدو را به مقدار زیادی از مربیان دیگر متمایز کند.
بعد از این تجربه سولدو به بوندسلیگا رفته و در باشگاه کلن مدتی سرمربیگری کرده است.روزی که سولدو از این باشگاه جدا شد رسانه های آلمانی مژده جدایی آخرین سرمربی بازمانده بوندس لیگا از سبک کلاسیک فوتبال را دادند.
بعد از تجربه کلن آلمان،سولدو قریب ده سال از سرمربیگری فاصله گرفته و در این مدت مشغول شغل های مدیریتی در فدراسیون فوتبال کرواسی بوده تا اینکه با پیشنهاد دستیاری فلیکس ماگات سرمربی بلند آوازه آلمانی برای چند ماهی هم که شده با اس دی لوننگ به عرصه مربیگری فوتبال باز می گردد.
مقصد بعدی سولدو باشگاه آدمیرا،تیم قعرنشین فوتبال اتریش بوده که در واپسین فرصت هایش از سقوط نجات پیدا میکند.
منهای رزومه ضعیف سولدو و نتایج ضعیف او در تراکتور--که ضعیف ترین نتایج تراکتور در تاریخ لیگ برتر بوده-- تیم سولدو از نظر فنی هم حرفی برای گفتن ندارد؛دفاع اتوبوسی و نداشتن تاکتیک و برنامه هجومی در این هفته ها کاملا چشم هواداران تراکتور را آزار داده است.
تیم تحت هدایت سولدو هیچ برنامه ای--علی الخصوص در محوطه جریمه-- برای گل زدن ندارد و در بعضی بازی ها حتی نتوانسته هیچ ضربه ای را روانه دروازه کند.معدود گل های این تیم هم بر اساس خلاقیت های فردی بازیکنان و همچنین شوت های راه دور به ثمر رسیده است؛همچنین،گل های دریافتی تراکتور در این هفته ها اغلب مبتدیانه و تکراری بوده اند؛مشکل آسیب پذیری در کرنرها و سانترهایی که از جناحین روی دروازه تراکتور ارسال می شوند و دریافت گل های متعدد از این حربه از روز اول حضور سولدو همچنان به قوت خود باقیست و هیچ پیشرفتی ملاحظه نشده است تا همچنان ضربات شروع مجدد و سانترها پاشنه آشیل این هفته های تراکتور باشد.
بحث نداشتن بازیکن و مهره کافی اگرچه نکته درستی‌ست اما این حرفها در فوتبال آذربایجان که حتی با مربیگری خطیبی،گل محمدی و ساغلام با تیم هایی ضعیف تر از این نتایج بسیار بهتری به دست آمده است خریداری ندارد.همچنین در عین حال که سولدو از کمبود نفرات می نالد از داشته هایی مانند عباس زاده،ایمانی،واسعی و... هم بهره نمی‌برد؛پس قبول این ادعاها که با عمل هم مغایر است دشوار جلوه میکند.
به نظر می رسد بهترین گزینه برای سرمربیگری تراکتور یک مربی کارنامه دار،موفق و هجومی‌ست که انتظارات هواداران را هم از حیث نتیجه و هم از لحاظ کیفیت بازی برآورده کند.
_n0nx.jpg)
بازیکنان:بدون شک تراکتور در این چند سال چندین بار ترکیب کامل خود را عوض کرده است.تنها بازیکنانی که از اولین فصل قبول مالکیت زنوزی تا کنون در ترکیب تراکتور ابقا شده اند محمدرضا اخباری و اکبر ایمانی هستند و بقیه پستها با تغییرات زیادی روبرو بوده اند.
بدون شک اولین گام مهم در ساختن یک تیم بهتر برای امسال و یک تیم مدعی سهمیه و لیگ برای سالهای آینده تراکتور حفظ همین مهره های موجود می باشد؛شاکله تیم فعلی باید حفظ شود و اجازه جدایی به ستونها و مهره های اصلی تیم از جمله محمدرضا اخباری،هادی محمدی،محمد عباس زاده،پیمان بابایی و... داده نشود.در حال حاضر طبق شنیده ها محمد عباس زاده،رزاق پور و پیمان بابایی پیشنهادات مناسبی دارند که باشگاه باید با چنگ و دندان در برابر جدایی آنها بایستد و این اجازه را ندهد.
همچنین تراکتور در چند پست از کمبود بازیکن کارآمد رنج می برد؛در پست مدافع راست،این تیم تنها ناصری را دارد که نتوانسته آنچنان که باید و شاید انتظارات را برآورده کند و در صورت مصدومیت یا محرومیت او،تراکتور با مشکل مواجه خواهد شد.
در پست مدافع وسط،عبدالله حسینی متزلزل نشان داده و آرش قادری که پست تخصصی اش هافبک دفاعی است نتوانسته در نقش مدافع وسط هواداران تراکتور را راضی کند.می‌توان گفت تنها مدافع وسط قابل اطمینان تراکتوریها هادی محمدی است و به همین دلیل حضور دو مدافع وسط تخصصی برای بیرون کشیدن تراکتور از این بحران ضروری به نظر می‌رسد.
پست هافبک دفاعی تراکتور،برخلاف سالهای گذشته که اکبر ایمانی مهره های قابلی مانند مهدی مهدی پور،رضا اسدی،حمید بوحمدان و سعید مهری را در کنار خود می‌دید کاملا عاری از مهره های کارآمد شده و در صورت افت یا غیبت اکبر ایمانی --به هر نحوی-- تراکتور شدیدا آسیب خواهد دید.
همچنین تراکتور بعد از جدایی لی هری اروین مدتهاست نیاز به یک مهاجم بلندقامت و بلندزن را احساس میکند در حالی که کارآیی مهاجمان بلندزن مانند شهباززاده،دیاباته،استنلی کیروش،مغانلو،عنایتی و... در فوتبال ایران ثابت شده است.مهاجم بلندزن میتواند علاوه بر کمک در پرسینگ و همچنین مشغول کردن مدافعان تیم حریف،از سانترهای هافبک ها و مدافعین کنار تراکتور که در شرایط فعلی،اغلب به سرانجامی نمی‌رسند گل بسازد،چیزی که در حال حاضر تراکتور بیش از هرچیزی به آن نیاز دارد.
خرید پلی میکر،وینگر،فولبک چپ و گلر ذخیره هم میتواند حائز اهمیت باشد ولی به‌هرحال از اولویت کمتری نسبت به موارد فوق برخوردار است.
تراکتور از این به بعد ملک شخصی محمدرضا زنوزی نخواهد بود بلکه هزینه های آن از محل منابع عمومی شرکت ملی مس تأمین می‌شود و مدیران تراکتور باید در حساب و کتاب هزینه های آن از همیشه کوشاتر باشند و مربیان و بازیکنانی با بیشترین راندمان و کارآمدی نسبت به هزینه را به باشگاه بیاورند.همچنین بر همگان پرواضح است که از روش بمب های شبانه و تیم ساختن چند شبه به شیوه محمدرضا زنوزی نتیجه ای حاصل نخواهد شد و تیمهایی موفق ترند که با رویکرد ثبات و ساختن تیم در طی چند سال پیش بروند کمااینکه ما موفقیت تیم هایی به مانند پرسپولیس و مس رفسنجان را با پیگیری این شیوه به عینه شاهد بوده ایم.
آکادمی:از معدود پیشرفت های تراکتور تحت مالکیت زنوزی در بحث فوتبال پایه و آکادمی بود که تیم پایه تراکتور را اولین بار به فینال پایه های کشور رساند.تراکتور باید به مرور این روند را ادامه دهد و به تدریج بازیکنان تیم های پایه اش را به تیم اصلی تزریق یا آنها را برای کسب تجربه بیشتر به تیمهای رده پایین لیگ برتر یا تیمهای لیگ های پایین تر قرض بدهد.
تعامل با هواداران:محمدرضا زنوزی اگرچه در ابتدا با شعار «فقط هواداران سالار تراکتور هستند» وارد شد و تعامل خوبی هم با هوادار داشت و توانست محبوبیتی هم برای خودش دست و پا کند ولی در ادامه ارتباطش را با هوادار قطع کرد و مدیرانی هم که منصوب کرد برای نظر هواداران ارزشی قائل نبودند و همین احتمالا یکی از عواملی بود که به دوران مالکیت او در تراکتور خاتمه داد.
محمدرضا زنوزی،دیروز و امروز
باید منتظر بود و دید آیا مالکیت جدید تراکتور از اتفاقات گذشته عبرت میگیرد یا اینکه اتفاقات جدیدی را در آینده شاهد خواهیم بود!؟
پایان/
