فریدون معینی در پروژه برترین های قرن فوتبال و ورزش ایران شرکت کرد. معینی متولد اول شهریور 1325 است. این پیشکسوت فوتبال بازیکن سابق تیم های ملی بزرگسالان و جوانان و بازیکن سابق تیم های شاهین، پیکان، پرسپولیس و اکباتان است. در بخش مربیگری، معینی بارها سرمربی تیم هایی مثل تیم ملی جوانان، اکباتان، ذوب آهن و نفت آبادان بوده است. علاوه بر این، فریدون معینی بارها رئیس کمیته آموزش فدراسیون فوتبال بوده است.
معینی تیم منتخب قرن خود را این چنین انتخاب کرد
دروازه بان:
ناصر حجازی انتخاب من در این پست است. در مجموع به اعتقاد من کیفیت لازم را دارا بوده است. مهمترین معیار برتری حجازی بازیخوانی و درکش بود و پایه های حمله را از دروازه پی ریزی می کرد.
دفاع راست:
ابراهیم آشتیانی را انتخاب می کنم. او فاصله خوبی با سایرین داشته و امتیازهای بسیار بالایی دارد. کار دفاعی ایشان عالی بود. سالی که در پیکان بودیم در طی یک فصل، یک مهاجم هم از ایشان نگذشت ضمن اینکه در حمله هم به خاطر میل بالای نفوذ، به طور صددرصدی در حمله شرکت می کرد و درک متقابلش از علی پروین عالی بود. در این پست جا دارد از مهدی مهدوی کیا هم یاد کنم که واقعا خوب بازی می کرد.
مدافعان میانی:
انتخاب اولم در این پست پرویز قلیچ خانی است. به نظر من یک بازیکن کامل بود که هم از نظر تکنیکی هم تاکتیکی و هم از نظر جسمانی و روحی عالی بود. در هر تیمی بود موفقیت را برای آن تیم تضمین می کرد. او بازیکنی بسیار کم اشتباه بود. دیگر انتخابم در این پست سیدجلال حسینی است. سیدجلال هم مثل قلیچ خانی و با مشخصات او ضمن اینکه خوش فکر است و تغییرات را به راحتی می پذیرد و خودش را با آن سازگار می کند، وقتی هم ذخیره می شود خود را سازگار می کند و به ترکیب اصلی برمی گردد. او به تصمیمات مربی به خوبی گردن می گذارد، او یک الگوی خوب برای جوانان است.
دفاع چپ:
محراب شاهرخی. ایشان هم به نظر من از نظر ارتباطات جمعی و شعور فوتبالی و دوستی با همه عالی بود. تکنیک خوبی داشت و به توپ خوب ضربه می زد، او یک بازیکن واقعا فوق العاده بود.
هافبک راست:
علی پروین را در این پست انتخاب می کنم. علی پروین به عنوان یک بازیکن تکنیکی سرآمد مردان دوران خودش بود. کنترل توپ و ضربه زدنش به توپ عالی بود و کمتر کسی می توانست از او توپ بگیرد. شعور فوتبالی بالایی هم داشت و تصمیم گیرنده بسیار خوبی بود.
هافبک دفاعی:
در این پست جواد نکونام را انتخاب می کنم. نکونام را به دلیل ثبات و سالهای فراوان بازی در اروپا و ظرفیت های بالا از نظر اجتماعی و روانشناسی انتخاب می کنم. کریم باقری هم از نظر من در هافبک دفاعی عملکردی فوق العاده داشت.
هافبک نفوذی:
علی کریمی. او در نوع خودش استثنائی در فوتبال ما بود. اگر به جای رفتن به کشورهای عربی زودتر به اروپا می رفت چهره ای جهانی پیدا می کرد. او همه جا عالی بود، اگر دروازه بان هم می شد ستاره می شد.
هافبک چپ:
علی جباری را انتخاب می کنم. ویژگی هایی فوق العاده داشت، سرعت، فکرخوب و تاثیرگذاری های عالی داشت و تنها در نیروی بدنی اندکی ضعف داشت.
مهاجمان:
انتخاب اولم در این پست علی دایی است. نمونه یک بازیکن همیشه مدعی بود. علاقه و عشق زیادی به فوتبال داشت و بسیار رقابت جو بود. شم ذاتی گلزنی داشت و قامت مناسب و صاحب توان در هر دو نوع بازی زمینی و هوایی بود و از بدنش به بهترین نحو بهره می برد. دیگر انتخابم در این پست حسن روشن است. او سرعت خوبی داشت و خوش فکر بود. مهاجمی خوب با فرارهای عالی بود و در توپ های عمقی، گرفتنش بسیار سخت بود. علاوه بر این دو نفر مهاجمان خوب دیگری از جمله همایون بهزادی و حسین کلانی را هم داشته ایم.
سه بازیکن برتر قرن:
علی کریمی نفر اول، علی کریمی نفر دوم و ابراهیم آشتیانی نفر سوم.
مربیان قرن:
در بخش مربیان ایرانی به همه عزیزان احترام می گذارم و کسی را انتخاب نمی کنم. در بخش مربی خارجی، آلن راجرز انتخاب من است.
داور قرن:
علیرضا فغانی انتخاب من است. علاوه بر فغانی، جعفر نامدار و منوچهر نظری جزو داوران شایسته فوتبال ایران بودند.
بهترین تیم قرن:
پیکان سال 1348 از نظر من بهترین تیم قرن است. در طول یک فصل باختی نداشتیم و در تهران و جام دوستی قهرمان شدیم. بهترین مدافع دنیا یعنی چسترنوف روس که در زسکا مسکو بود، در تیم ما بازی می کرد. در آن تیم 4 ملی پوش شوروی سابق را هم داشتیم.
سه بازیکن برتر قرن:
غلامرضا تختی نفر اول، عبدالله موحد نفر دوم و محمود نامجو نفر سوم.
