در سال ۱۹۳۷ در انگلستان یک مسابقه فوتبال بین تیم های چلسی ود چارلتون بعلت آلودگی بی حد هوا در دقیقه ۶۰ متوقف شد.
اما "سام بارترام" دروازه بان چارلتون ۱۵ دقیقه پس از توقف بازی همچنان درون دروازه بود!
وی بعلت سر و صدای زیاد پشت دروازه اش، سوت داور را نشنیده و همچنان با دست هایی گشاده و حواس جمع در دروازه می ماند و با دقت به جلو نگاه می کند تا به گمان خودش در برابر شوت های حریف غافلگیر نشود.
وقتی پانزده دقیقه بعد پلیس ورزشگاه به او نزدیک شده و خبر لغو مسابقه را به او داد "سام بارترام" با اندوهی عمیق گفت :
چه غم انگیز است که دوستانم مرا فراموش کردند در حالی که من داشتم از دروازه آنها حراست می کردم.
در طول این مدت فکر می کردم تیم ما در حال حمله است و به تیم رقیب مجال نزدیک شدن به دروازه ی ما را نداده
چه بسیارند بازیکنانی که در میدان زندگی با غیرت و همت از دروازه آنها و از آبرو و اعتبارشان حراست کردیم اما با مه آلود شدن شرایط در همان لحظه اول میدان را خالی کرده و ما را تنها گذاشتند.
شرط انصاف و انسانیت حکم میکند که حواسمان به "دروازه بانانی" باشد که در زندگی ما نقش اساسی دارند.
