اختصاصی طرفداری / پرسپولیس بعد از ۵ قهرمانی متوالی در لیگ برتر و ثبت رکوردی ویژه و منحصر به فرد در فوتبال ایران و البته رسیدن به دو فینال آسیا و یک جام حذفی و ۳ سوپرجام این روزها و در آغازین هفته های فصل جدید احوال خوبی ندارد و از فرم ایده‌آلش فاصله گرفته است.
اما به راستی چه شد که آن پرسپولیس پر طراوت و سرحال که در بدترین روزهایش هم نمی‌باخت و در معمولی‌ترین روزهایش هم برنده می‌شد، بدل به تیمی ترسو و سردرگم شده است و هیچ نشانی از قهرمان مقتدر سالهای اخیر ندارد؟
دلایل متعددی برای افت پرسپولیس برشمرده می‌شود اما به اعتقاد من شکست سنگینی که سرخ ها در ریاض و برابر الهلال تا بن دندان مسلح متحمل شدند و البته حواشی بعدش بیش از هر گزاره و فاکتور دیگری در نمایش بد پرسپولیس مدل ۴۰۰-۴۰۱ سهیم است.
پرسپولیس زمانی به جنگ حساس مقابل الهلال رفت که به عنوان یکی از قدرت‌های برتر قاره و البته فینالیست لیگ قهرمانان دوره قبل شناخته می شد و روی این تیم حساب می‌کردند و حتی هراس هواداران الهلال از پرسپولیس در فضای مجازی کاملاً مشهود و ملموس بود.
اما سرخ‌ها که به سبب تعطیلی لیگ برتر و عدم آغازش تا آن زمان، عملاً در کوران رقابت نبودند و البته نمایش آخرشان برابر استقلال تاجیکستان هم چنگی به دل نزد بود، بعد از دو بازی دوستانه مقابل گل گهر و سپاهان در ریاض برابر الهلالی قرار گرفتند که طبق سنت همیشگی در تابستان تقویت و تجهیز شده و به روایتی حدود هزار و پانصد میلیارد تومان بیش از پرسپولیس هزینه کرده بود.
آنچه در زمین رخ داد حاکمیت کامل حریف عربستانی و برتری مطلق این تیم بود تا سه گل خورده و چند گل نخورده دستاورد سرخ ها از میدان ریاض باشد. این شکست روح و روان بازیکنان و البته کادر فنی پرسپولیس را دچار تزلزل کرد و اعتماد به نفسی که چندین سال برگ برنده سرخپوشان در رقابت‌های آسیایی و داخلی بود از آنها گرفت.
آنهایی که کار مربیگری کرده‌اند خوب می دانند که بازگشت از چنین شکستی آسان نیست و پرسپولیسِ یحیی هم در واقع هنوز نتوانسته پس از آن باخت کمر راست کنند چیزی شبیه به بعد از فینال فصل گذشته لیگ قهرمانان.
البته پرسپولیس در فینال فصل گذشته حریف دست و پا‌بسته‌ای نبود و با حداقل نتیجه و با اشتباهات فردی مهره‌های خودش و البته با ۲ پنالتی جام را تحویل حریف کره ای داد با این حال همان پرسپولیس هم پس از بازگشت از فینال آسیا در شش بازی ابتدایی‌اش به ۴ تساوی، یک شکست و تنها یک پیروزی رسید و در واقع از ۱۸ امتیاز ممکن فقط و فقط ۷ تایش را به دست آورد و ۱۱ امتیاز حیاتی را هدر داد اما در ادامه خودش را به خوبی جمع و جور کرد و با حمایت و اعتماد هواداران، اعتماد به نفسِ از دست رفته به تیم بازگشت تا سرخ ها در ۶ بازی بعدی صاحب ۶ برد متوالی شوند و از ۱۸ امتیاز ممکن هر ۱۸ تایش را به دست آوردند و آخر فصل هم جام را بالای سر ببرند.
البته کار پرسپولیس امروز سخت تر از فصل قبل است. آنها این بار نه در فینال که در یک چهارم نهایی آن هم با اختلافی فاحش باخته‌اند و آوار روحی روانی این شکست، اعتماد به نفس را از ساق‌های سرخپوشان به ویژه مهره‌های تازه وارد که قرار بوده جای ستاره ها را بگیرند، ربوده است.
پرسپولیسی که گل نمی خورد حالا حتی یک کلین شیت هم ندارد و نمایش هجومی سرخ ها هم ابداً شبیه فصل قبل نیست و گویی یک سردرگمی و پریشان حالیِ تاکتیکی پرسپولیس را در بر گرفته و هفته به هفته یقه گیر سرخ ها می شود.
اما کلیدی ترین قسمت ماجرا اینجاست فصل قبل و پس از شکست در فینال آسیا هوادار پرسپولیس صبوری کرد، اعتماد کرد، قضاوت نکرد و تیم هم جواب صبوری و اعتمادش را داد و پرسپولیس یک پیچ مهم و سخت دیگر را پشت سر گذاشت و دست آخر در کورس از رقبایش پیشی گرفت و قهرمان شد.اما گویی به دلایل متفاوتِ منطقی و غیرمنطقی پرسپولیسی‌ها این فصل به تیمشان اعتقاد و اطمینان گذشته را ندارند و خیلی زود از ناامیدی و شکست دم می‌زنند.
این در حالی است که پرسپولیس در چهار بازی ابتدایی لیگ علیرغم نمایش های نه چندان جذابش ۷ امتیاز از ۱۲ امتیاز ممکن را دشت کرده و با جدول فقط ۴ امتیاز فاصله دارد.
به هر روی به نظر می‌رسد گروه بزرگی از هواداران پرسپولیس ناخودآگاه چنین می‌پندارند که چون ۵ جام متوالی را کسب کرده‌اند دیگر بعید است به ششمی هم برسند و همین منفی‌نگری را در اعتماد و اطمینان به تیم یحیی و کادرش تعمیم داده‌اند و البته شکست تلخ ریاض و چند نمایش ضعیف سرخ‌ها در لیگ هم در این ناامیدی و یاس نقشی پررنگ دارد.
نگارنده معتقد است پرسپولیس اگر در میدان ریاض برنده می‌شد و یا با حداقل اختلاف می‌باخت امروز آسیب های روحی ناشی از آن شکست کادر فنی و بازیکنان را تا این حد آزار نمی‌داد و اعتماد هواداران به این تیم تا این اندازه دچار خدشه نمی‌شد و در فضای آرامی که می‌شود در آن زمان برای پرسپولیس متصور بود مهره‌های جدید هم زود تر و راحت تر خود را با شرایط جدید وفق می‌کردند.
با این حال وقفه‌ای که بعد از هفته چهارم و به سبب رقابت‌های تیم ملی، در لیگ به وجود آمد فرصتی طلایی برای یحیی و همکارانش است تا تیمشان را دوباره از نو بسازند و با کسب دو - سه برد متوالی اعتماد هواداران را بازیابی و ترمیم کنند همان کاری که فصل پیش به خوبی انجام دادند و با بهره گرفتن از غفلت رقبا قهرمان هم شدند.
آیا این پرسپولیس توانایی کسب ششمین قهرمانی متوالی را دارد هنوز زود است که به این سوال پاسخ بدهیم و باید همچنان به نظاره عملکرد قهرمان ۵ ساله فوتبال ایران بنشینیم.
