به گزارش طرفداری، منچسترسیتی عصر شنبه در دیداری یکطرفه میهمان منچستریونایتد بود و موفق شد با دو گل این تیم را شکست دهد.
پپ گواردیولا سرمربی سیتیزن ها، فصل گذشته با توجه به مصدومیت های پی در پی سرخیو آگوئرو و عملکرد نه چندان جالب گابریل ژسوس در تمام کنندگی، باعث شد تا وی رو به سیستم بدون مهاجم هدف بیاورد. این فصل با اتمام قرارداد مهاجم آرژانتینی و همینطور تغییر پست گابریل ژسوس از مهاجم نوک به وینگر راست که باعث احیای او نیز شد و همچنین عدم خرید مهاجم تمام کننده در پنجره نقل و انتقالات تابستان، اوضاع منچستر سیتی در محوطه جریمه حریف بدتر هم شد و از این رو بار دیگر پپ روی به استفاده از سیستم بدون مهاجم 0-6-4 خود آورد.
اوج تکامل این سیستم را می توان در بازی این تیم در مقابل منچستر یونایتد دید. جایی که سیتیزن ها با ۵ هافبک تخصصی به همراه گابریل ژسوس که در کناره سمت راست این تیم بازی کرد، به میدان آمدند. در ادامه بیشتر به این مسئله خواهیم پرداخت:
نحوه چینش و قرارگیری بازیکنان در هنگام مالکیت
از عقب ترین نقاط تیم به چینش می پردازیم. ادرسون در درون دروازه این تیم قرار گرفته و طبق معمول استونز و دیاز در مرکز خط دفاعی و واکر و کانسلو نیز در سمت راست و چپ خط دفاعی قرار می گیرند.
در خط هافبک اما با یک تراکم روبرو خواهیم شد. رودری به تنهایی در مرکز زمین سیتی به عنوان تک هافبک دفاعی مشاهده می شود و در جلوی آن سه هافبک هجومی قرار دارند . به ترتیب از راست به چپ کوین دی بروین ، برناردو سیلوا و ایلکای گوندوغان در یک خط و راستا قرار گرفته و ژسوس و فودن نیز در گوشه سمت راست و چپ خط هافبک قرار می گیرند.
در این سیستم تک مهاجمی در بین خطوط دفاعی حریف دیده نمی شود و سه هافبک آزاد و تهاجمی در یک راستا قرار می گیرند.
برای انتقال توپ از فاز دفاع به حمله در این سیستم سه گزینه برای سیتی وجود دارد که اکثرا دو مدافع وسط سیتی توپ را برای این انتقال به یکی از این سه می سپارند. این سه گزینه عبارت است از دو فول بک کنار به همراه هافبک دفاعی تیم.
به هنگام در دست داشتن مالکیت دو دفاع کنار سیتی کمی جلو آمده و مایل به وسط می شوند و کار بازیسای و انتقال توپ به فاز حمله را انجام می دهند. افزون بر این دو مهم ترین بازیکن برای انتقال توپ به فاز هجومی رودری می باشد که در مرکز زمین سیتی وظیفه متصل کردن عقب زمین به جلو و همینطور در صورت نیاز تغییر فاز تیم در عرض زمین را بر عهده دارد.
در نیمه جلویی زمین اما می بینیم سه هافبک آزاد سیتی وظیفه جلو بردن تیم و موقعیت سازی برای هافبک های کنار را دارند. هر یک از این سه هافبک آزاد که در فاز موقعیت سازی قرار می گیرند دو هافبک دیگه بلافاصله به داخل محوطه جریمه رفته و دو هافبک کناری نیز به آن ها اضافه می شوند تا از موقعیت داخل محوطه استفاده کنند.
در بیشتر اوقات از میان سه هافبک آزاد دی بروین نقش سازنده و گوندوعان و برناردو نقش نفوذ کننده در داخل محوطه جریمه حریف را دارند اما همیشه اینطور نیست و بسیاری اوقات نیز نقش ها عوض شده و برای مثال برناردو یا گوندوغان به عقب آمده و دی بروین به محوطه حریف نفوذ می کند و نقش هر سه هافبک آزاد عوض می شود.
هنگامی که بازیکنان یونایتد با پرس جلو می آمدند و فضا ها را می بستند یکی از این سه هافبک به عقب آمده و در بازیسازی به کمک مهره های عقب زمین می آمدند.
اما در کناره ها نیز هر کدام از هافبک های کنار وقتی صاحب توپ شده با مدافع کنار و هافبک سمت خود کار های ترکیبی انجام داده و از آن سمت موقعیت سازی کرده و دو هافبک دیگر به همراه وینگر آن سمت به داخل محوطه نفوذ می کنند . معمولا کانسلو در سمت چپ بیشتر نفوذ می کند و واکر نقش تدافعی تری دارد و بیشتر کار بازیسازی و انتقال توپ از دفاع به حمله از انجام می دهد و کمتر نفوذ می کند.
هنگام از دست رفتن توپ منچسترسیتی چه وظایفی دارد؟
اما سیستم سیتیزن ها بدون توپ شبیه به 2-4-4 خطی و در بعضی اوقات که حریف قصد نفوذ از کناره ها را دارد 4-2-4 می شود. رودری به همراه هافبک تدافعی تر و دو هافبک کنار سریعا به عقب می آیند و یک خط هافبک چهار نفره را تشکیل می دهند و دو هافبک تهاجمی و دونده تر با فاصله کمی جلوی آن ها شروع به پرس و دویدن و فشار آوردن به خط دفاع حریف می کنند. در بسیاری اوقات دو هافبک کنار به دو نفر جلویی اضافه می شوند و یک خط پرس ۴ نفره تشکیل می دهند.
نقاط قوت این سیستم
پرس سنگین بی نقص به واسطه کم بودن فاصله بین خطوط و وجود بازیکنان پر انرژی و دونده
در این بازی بارها دیدیم بازیکنان سیتی در محوطه جریمه یونایتد به محض از دست رفتن توپ در کمتر از ۵ ثانبه توپ را باز پس می گرفتند. پنج بازیکن جلویی از جلو و ۴ بازیکن عقب زمین به اضافه رودری به هنگام ارسال های بلند حریف و زدن ضد حمله از عقب اقدام به توپیگیری از حریف می کنند.
ایمنی بیشتر در برابر ضد حملات
همانند مورد بالا در این مورد نیز به خاطر یکپارچگی و نزدیکی خطوط و دوندگی بی امان بازیکنان خط هافبک و همین طور سرعت بالا در انتقال به فاز دفاع سیتیزن ها کمتر اسیر ضد حملات حریف می شوند. در این بازی آن ها حتی یکبار نیز اسیر ضد حمله منجر به موقعیت بازیکنان یونایتد نشدند و تنها حمله یونایتد تنها زمانی انجام شد که آن ها به فاز دفاع منتقل شده بودند و اشتباه خط دفاع سیتی در جلوگیری از ارسال شاو باعث شد که توپ به رونالدو برسد و او هم با یک ضربه دروازه ادرسون را تهدید کند.
کنترل کامل بر جریان بازی
این سیستم کنترل کامل جریان بازی را به شما می سپارد و حریف فقط در هنگام اشتباه کردن شما می تواند خودنمایی کند. برای مثال در نیمه دوم این بازی دیدیم که منچستریونایتد کاملا مغلوب حفظ توپ بازیکنان سیتی شده بود. بازیکنان یونایتد حتی توانایی گرفتن توپ از بازیکنان سیتی را هم نداشتند چه برسد به ایجاد موقعیت! بازیکنان سیتی به راحتی هر چه تمام تر به کمک هافبک های پر تعدادشان کنترل بازی را در اختیار گرفته و بازی را اداره کردند و فشاری هم به خود نیاوردند. بازیکنان یونایتد در نیمه دوم این بازی حتی یک شوت در چارچوب نیز نداشتند و هر گاه قصد جلو آمدن و گرفتن توپ داشتند دفاع آن ها باز می شد و بازیکنان سیتی موقعیت سازی می کردند و به همین خاطر و ترس از خوردن گل های بیشتر تلاش چندانی برای جلو آمدن از خود نشان ندادند و سیتیزن ها نیز به راحتی در ۴۵ دقیقه دوم به حفظ توپ و کنترل بازی پرداختند و هافبک های آن ها بدون نیاز به جلو رفتن در میانه زمین به حفظ توپ پرداختند.
مشابه همین مورد را در ابتدای فصل و در مقابل چلسی نیز دیدیم. در دیدار سال گذشته در مقایل پاریسن ژرمن در نیمه نهایی لیگ قهرمانان نیز سیتیزن ها پس از زدن گل برتری به راحتی جریان بازی را کنترل کردند و همین امر و عدم توان باز پس گیری توپ توسط بازیکنان پاریسن ژرمن باعث شد آن ها کنترل خود را از دست داده و رو به زدن بازیکنان سیتی ییاوردند و همین امر هم باعث شد آن ها در انتهای هر دو دیدار رفت و برگشت ده نفره شده و شاید اگه مماشات داور نبود کارت قرمز های بیشتری نیز می گرفتند.
نقاط ضعف
نبود تمام کننده و خلوتی محوطه در بعضی دقایق بازی
به دلیل نبود یک بازیکن تمام کننده و کسی که بتوان مواقع موقعیت سازی به او برای گل کردن توپ اعتماد کرد این سیستم در مواقعی که بازی گره بخورد و یا سیتیزن ها از حریف خود عقب بیفتند ممکن است نا کارآمد باشد.
هافبک ها معمولا مثل مهاجم ها نمی توانند موقعیت را تشخیص دهند و جایگیری مناسبی داشته باشند به همین علت بعضی مواقع به هنگام موقعیت سازی محوطه جریمه حریف کاملا خلوت بوده و کسی در آن نفوذ نمی کند.
نتیجه گیری کلی
بازی هایی که سیتیزن ها با این سیستم بازی کردند معمولا گل های زیادی به ثمر نرساندند و اکثرا یک الی دو گل با این سیستم به ثمر رساندند اما در عوض معمولا گلی نیز نخوردند یا نهایتا یک گل دریافت کردند پس می شود نتیجه گرفت این سیستم بیشتر برای کنترل بر جریان بازی در بازی های بزرگ بسیار موثر است و علاوه بر هجومی بودن استحکام بالایی هم در دفاع دارد.
همانطور که پپ با این سیستم در فصل گذشته در بازی های مهم لیگ و لیگ قهرمانان به میدان رفت و سیتی را قهرمان لیگ کرد و آن ها را برای اولین بار موفق به رساندن به فینال لیگ قهرمانان اروپا کرد. او در ۶ بازی مرحله حذفی لیگ قهرمانان و قبل از فینال از این سیستم و نفرات یکسان استفاده کرد ولی به یک باره در فینال رقابت ها سیستم و نفرات خود را تغییر داد تا یه یک باره هجمه زیادی به او وارد شود .
ارسالی حسین محمودی برای طرفداری