عصر امروز سیتیزن ها با نتیجه ۲ بر ۰ در دربی منچستر مقابل منچستر یونایتد به پیروزی رسیدند . در این دیدار سیتیزن ها از ترکیب بدون مهاجم خود که سال گذشته با آن تا فینال لیگ قهرمانان رفته و قهرمانی لیگ را هم به دست اوردند استفاده کردند. به همین مناسبت نگاهی می اندازیم به تاکتیک و سیستم بدون مهاجم پپ گواردیولا در دو فصل اخیر که بسیار هم برای این تیم موفقیت آمیز بوده است.
ابتدای فصل گذشته بود که اگوئرو که سال ها خیال سیتیزن ها را از یه نوک گلزن راحت کرده بود به مصدومبت بلند مدت گرفتار شد و در طول فصل تعداد بازی های کامل او از انگشتان دست فراتر نرفت. تنها جانشین این گلزن آرژانتینی یعنی گابریل ژسوس نیز در این پست بسیار نا امید کننده بود و نشان داد اصلا مهاجم تمام کننده ی قابل اطمینان نیست .
از این رو پپ برای بازی های مهم و بزرگ لیگ و لیگ قهرمانان اروپا رو به سیستم بدون مهاجم آورد .
این فصل نیز سیتیزن ها پس جدایی اگوئرو بیش از پیش کمبود مهاجم گلزن را در ترکیب خود حس می کردند و به سراغ هری کین رفتند ولی موفق به این انتقال نشدند. گابریل ژسوس نیز از ابتدای فصل به پست وینگر راست منتقل شد و در این پست بر خلاف پست مهاجم نوک بازی های درخشانی از خود به نمایش گذاشته است .
اما با نخریدن مهاجم تمام کننده یا نوک پپ گواردیولا نا امید نشد و با دادن اندک تغیراتی سیستم بدون مهاجم فصل پیش خود را به روز رسانی کرد و کاملا هم موفق بود . سیتیزن ها این فصل با همین سیستم در مقابل چلسی با ارائه یک بازی بی نقص موفق به شکست این تیم در لیگ برتر شدند .
همچنین در دیدار امروز مقابل حریف سنتی خود نیز اوج تکامل سیستم بدون مهاجم پپ گواردیولا در سیتی را شاهد بودیم.
سیستمی که در پرس بسیار بی رحم است و با توجه به تعدد نفرات در میانه میدان کنترل بازی را در اختیار تیم قرار میدهد و در هنگام از دست دادن توپ و در انتقال به دفاع هم بسیار سریع عمل کرده و همچنین فشردگی خط هافبک و نزدیکی آن با خط دفاع مانع از ایجاد ضد حملات توسط حریف میگردد . در این سیستم ۶ هافبک نزدیک به یکدیگر بازی کرده و دائما با یکدیگر جا به جا می شوند و همگی به عقب می آیند و در دفاع تیمی و بازیسازی مشارکت می کنند.
تنها ضعف این سیستم را می توان به کم بودن نفرات در محوطه حریف و کم زهر بودن حملات درون محوطه دانست.
در ادامه نگاهی اجمالی می اندازیم به این سیستم در بازی امروز منچستر سیتی در مقابل منچستر یونایتد :
سیستم بدون مهاجم (۰-۶-۴) منچستر سیتی به این شکل است .
که این سیستم به صورت پیش فرض به همان سیستم 433 که سیستم اصلی پپ است در می آید با این تفاوت که برناردو سیلوا در این سیستم نقش مهاجم کاذب یا false 9 را بر عهده می گیرد و به چنین حالتی در می آید :
اما در طول بازی برناردو به عقب آمده و دائما با دو نفر دیگر خط هافبک یعنی کوین دی بروین و برناردو سیلوا جا به جا می شوند و وینگر ها نیز به عقب می آیند و تشکیل یک ۶ ضلعی فشرده می دهند.
این سیستم در جریان بازی تغییرات بسیار گسترده ای را به خود میبیند .در هنگام از دست رفتن مالکیت و به عقب برگشتن بازیکنان منچستر سیتی بسیار شبیه به سیستم ۴۴۲ یا ۴۲۴ می شود و دو هافبک تدافعی تر به همراه وینگر ها در عقب و دو هافبک تهاجمی و دونده ( کوین دی بروین و برناردو سیلوا ) در جلوی آن ها قرار میگیرند و این دو هافبک جلو وظیفه پرسینگ و دوندگی و ایجاد فشار به خط دفاع و دروازه حریف را به کمک هافبک های کناری بر عهده می گیرند.همچنین فاصله هافبک های جلو و عقب و همچنین فاصله خطوط تا دفاع بسیار نزدیک به یکدیگر است .
پ
(آرایش منچسترسیتی در این سیستم هنگام از دست رفتن توپ )
اما در هنگام مالکیت توپ این سیستم بسیار شناور بوده و به شکل های مختلفی در می آید .
دو هافبک کناری یعنی ژسوس و فودن اغلب در کناره ها ثابت میمانند و همینطور هافبک دفاعی تیم یعنی رودری نیز در عقب زمین ثابت میماند اما سه هافبک دیگر یعنی گوندوغان ، دی بروین و برناردو سیوا دائما در وسط زمین جا به جا می شوند .
گاهی دی بروین و برناردو یا یکی از آن ها به داخل محوطه می روند و گوندوغان در کنار رودری در عقب به بازیسازی مشغول می شود.
گاهی برناردو و گوندوغان یا یکی از آن ها به جلو رفته و دی بروین به عقب می رود و بازیسازی می کند.
گاهی اوقات نیز دی بروین و گوندوغان یا یکی از آن ها به جلو رفته و برناردو به عقب می آید و در کنار رودری نقش بازیسازی از عقب را بر عهده میگرفت و توپ را از دفاع به حمله منتقل می کند.
حتی گاهی نیز پیش می آید که هر سه هافبک یعنی دی بروین و برناردو و گوندوغان به عقب می آیند و در خط هافبک بازیسازی می کنند و وینگر ها نقش مهاجم را به خود میگیریند.
پپ گواردیولا با توجه به نداشتن مهاجم نوک با ارائه این سیستم بار دیگر نبوغ خود را به نمایش گذاشته و نشان داده که حتی با وجود ضعف بزرگی مثل نداشتن تمام کننده می توان به بهره گیری از سیستم های نوین به موفقیت رسید . سیستم ۰-۶-۴ پپ بی شک یکی از شناور ترین سیستم های تاریخ فوتبال است که بازیکنان هر لحظه در حال جا به جایی و عوض کردن جای خود هستند و کمتر آن ها را ثابت میبینید .
