| وقتی که یک مربی به عنوان تضمینی برای فتح جام به تیمی ملحق می‌شود، مدیریت انتظارات دشوار است.در حالی که شاید کمی بیشتر از حد معمول طول بکشد تا کونته پیروزی پشت پیروزی را در تاتنهام جشن بگیرد اما در آخر ارزشش را خواهد داشت. |
کار را با چیزهایی که می‌دانیم آغاز کنیم. اولین اقدام فابیو پاراتیچی به عنوان مدیر فوتبال تاتنهام، تماس با آنتونیو کونته در تابستان بود. ممکن بود پس از آن هر اتفاقی در بازار نقل و انتقالات رخ دهد اما جذب کونته اقدامی قابل توجه بود که پاراتیچی می‌توانست با آن در لیگ برتر ابراز وجود کند- کودتایی که شاید فقط او می‌توانست در تاتنهام به انجام برساند.
پس از اخراج نونو اسپیریتو سانتو که تنها 10 بازی در لیگ برتر روی نیمکت تاتنهام نشست، کاملا قابل درک بود که مدیری به قاطعیت پاراتیچی که با جذب رونالدو به یوونتوس در سال 2018 همه را شگفت‌زده کرده بود، با تلاش بیشتری برای به خدمت گرفتن کونته اقدام خواهد کرد.
او این بار موفق شده است و سرعت عمل او در انجام این کار، چشم انداز آینده تاتنهام را تغییر می‌دهد. آنها اکنون به صورت کاملا ناگهانی یکی از بهترین مربیان دنیا را در اختیار دارند که به تازگی جام قهرمانی لیگی دیگر را به دست آورده که پنجمین قهرمانی او در نهمین فصل مربیگری باشگاهی بوده و خیلی طول نمی‌کشد که آنها دوباره به قدرتی شناخته شده تبدیل شوند.
چرا این اتفاق در تابستان رخ نداد؟
وقتی کونته در سال 2019 هدایت اینتر را برعهده گرفت، گفت:” می‌توانم در ابتدای کار بپذیرم که شانس زیادی برای قهرمانی نداشته باشیم، حتی اگر به عنوان محدودیت فقط یک درصد شانس وجود داشته باشد. فقط باید شانسی باشد.”
بنابراین می‌توان به این نتیجه رسید که کونته در تابستان احساس می‌کرد که هیچ شانسی برای حضور در کورس قهرمانی وجود ندارد. اما این شاید اغراق‌آمیز باشد.
وقتی کونته پروژه‌ای را مورد قضاوت قرار می‌دهد، اعتبار باشگاهی که به او ابراز علاقه کرده را ارزیابی می‌کند. تاتنهام در این زمینه فاقد اعتبار نبود. آنها بهترین امکانات دنیا را دارند- ایتالیا پیش از فینال جام ملت‌های اروپا در ومبلی در ماه ژوئن از امکانات مرکز تمرینی تاتنهام استفاده می‌کرد- و با بازگشت صددرصدی جمعیت به ورزشگاه جدید آنها با برداشته شدن محدودیت‌های کرونایی، درآمد آنها بار دیگر اضافه شده و همین باعث افزایش قابل توجه توانایی این باشگاه در خرید بازیکنان است.
فابیو پاراتیچی که در یوونتوس هم با کونته کار کرده بود، در تابستان گذشته تلاش زیادی کرد تا این مربی باتجربه را به تاتنهام ببرد.
حضور پاراتیچی که کونته در یوونتوس با او کار کرده بر قدرت تاتنهام افزوده و آسودگی خاطری را به او می‌داد که جوزپه ماروتا، همکار سابق دیگر، در اینتر برای او فراهم می‌کرد. ماروتا در طول دوران حضور کونته در اینتر، مدیر اجرایی این باشگاه بود و بدون او بعید بود که اینتر بتواند هافبک سابق تیم ملی ایتالیا را برای پذیرش پیشنهادش و شعله‌ور کردن آتش یکی از جدی‌ترین دو دستگی‌ها در سری A متقاعد کند. پاراتیچی نقشی مشابه را به بهترین شکل برای تاتنهام ایفا می‌کند.
کونته همیشه انتخاب اول او برای جانشینی مورینیوی اخراج شده بود و در همان زمان نیز تلاش بسیاری برای این کار انجام داد. با این حال یک یا دو سوال از مکالمه مثبتی در زوم پدید آمد که باعث شده بود کاریزما و قدرت شخصیتی کونته، مدیران تاتنهام را تحت تاثیر قرار دهد.
مذاکرات در تابستان بر سر مسائل شخصی به بن بست نخورد. مسائل اصلی مربوط به میزان پولی بود که از طریق فروش بازیکنان به دست می‌آمد؛ خصوصا در بازاری که تحت تاثیر ویروس کرونا بود. آینده هری کین در آن زمان هنوز نامشخص بود، هرچند تاتنهام عزمش را جزم کرده بود که او را به منچسترسیتی نفروشد.
کونته به تازگی اینتر را در دوران درخشان پساقهرمانی رها کرده بود، می‌دانست که هزینه‌ها باید کم شود و احساس کرده بود که مشکلات مالی باشگاه منجر به فروش بهترین گلزن تیم (لوکاکو) و بهترین پاسور تیم (اشرف حکیمی) می‌شود. این که او به باشگاه دیگری ملحق شود که آینده مهاجم و ستاره تیم مشخص نبود، غیرمنطقی به نظر می‌رسید. پاراتیچی هم تازه به تاتنهام ملحق شده بود.
در حالی که موراتا شش ماه پیش از انتخاب کونته به عنوان سرمربی، برای شناخت اعضای تیم اینتر وقت داشت. جدای از همه این‌ها، به نظر می‌رسید که همه چیز سرجای خود قرار دارد… فقط حضور کونته لازم بود تا تغییر رویکرد مورد نیاز را انجام دهد.
***
بنابراین چرا حالا این اتفاق رخ داد؟
برای آغاز این بخش باید بگوییم که موارد ناشناخته کمتری در این باره وجود دارد. در آخر تاتنهام موفق شد کین را حفظ کند. پاراتیچی توانست کریستین رومرو را جانشین توبی آلدروایرلد کُنَد و شاید بگویید که این نگاهی بود که اینتر به امرسون رویال به عنوان جانشین حکیمی در زمان انتقال او از سن سیرو به پاری سن ژرمن داشت. بازیکنانی مثل سرژ اوریه حالا از تیم رفته‌اند و هرچند تاتنهام هنوز باید برای تغییر شکل تیمش اقداماتی انجام دهد اما این موضوع غیرقابل انکار است که آنها به نسبت ماه جولای پیشرفت کرده‌اند.
کونته هم اینتر را با هدف استراحت و دوری از فوتبال ترک نکرده بود. او نمی‌تواند از فوتبال دور باشد و چند ماه گذشته را به عنوان مفسر در شب‌های برگزاری لیگ قهرمانان در اسکای ایتالیا سپری کرده است.
همانطور که کونته در اواخر دوران دوساله حضورش روی نیمکت تیم ملی ایتالیا از سال 2014 تا 2016 فاش کرد، دلش برای بوی چمن تازه ا شده در زمین تمرین تنگ می‌شود و چند ماه فاصله بین رقابت‌های انتخابی جام ملت‌ها را به ماشینی تشبیه کرد که در گاراژ به فراموشی سپرده شده است. او نیاز دارد که این موتور را راه بیاندازد.
گفته می‌شود کونته پیش از قبول هدایت تاتنهام، تا آخرین لحظه منتظر رسیدن پیشنهاد منچستریونایتد بود.
توجیه دیگر کونته این است که سعی داشت گزینه‌هایش را حفظ کند و سعی کرد به جای این که اولین موقعیت پیش آمده را قبول کند، صبور بماند. احتمال حضور روی نیمکت رئال مادرید وجود داشت و تردیدهایی درباره ادامه حضور پوچتینو در پی‌اس‌جی نیز به گوش می‌رسید.
میزان علاقه کونته به بازگشت به کار به وسیله اشتیاقش به چشم پوشی از موضوعی مقدس برای او مشخص می‌شود: پیش فصل شش هفته‌ای و پنجره نقل و انتقالاتی باز. او آماده بود تا در صورت احتمال حضور در منچستریونایتد در میانه فصل چنین توافقی را انجام دهد و می‌داند که حالا بیشتر از هر وقت دیگری، زمان حضور در لیگ برتر است. شیوع جهانی ویروس کرونا ضربه سختی به فوتبال انگلیس وارد کرد اما آنها توانستند بسیار قدرتمندتر از رقبای‌شان در ایتالیا،اسپانیا، فرانسه و آلمان از این بحران بیرون بیایند- لیگ‌هایی که تازه در حال خروج از این بحران هستند.
نمی‌توان این احساس را نادیده گرفت که شاید یونایتد از این که به موقع برای به خدمت گرفتن کونته در اولدترافورد اقدام نکرده، پشیمان شود. شاید تعلل آنها باعث شد که او به فکر بیفتد. اگر رئال مادرید تصمیم گرفت با انتخاب کارلو آنپلوتی به کار با مربی‌ای از پیش آشنا ادامه دهد، پی‌اس‌جی و پوچتینو در کنار هم ماندند و یونایتد جسارت کافی برای کنار گذاشتن اوله‌گونار سولسشر را نداشت، پس شرایط به سود تاتنهام تغییر می‌کند. اشتیاق او برای پذیرش این موقعیت‌ها بیشتر است.
کونته همچنین چهار ماه بیشتر برای بررسی فوتبال اروپایی فرصت داشت و نقاط قوت و ضعف این تیم تاتنهام و رقابت آنها را بهتر از زمانی که اولین بار در تابستان با باشگاه صحبت کرد، می‌داند؛ وقتی که تمرکزش منحصرا روی اینتر بود. او همچنین این شانس را داشت تا ببیند که آنها در پنجره نقل و انتقالات چطور عمل می‌کنند و چه میزان خرج می‌کنند. بعید به نظر می‌رسد که جذب رومرو از آتالانتا بدون تایید او صورت گرفته باشد. بازگشت به لندن حتی در تابستان هم جذاب بود. اینجا شهری است که خانواده کونته با آن آشنا هستند و حالا در فاصله سه سال پس از جدایی او از چلسی، به آن بازمی‌گردند.
***
هواداران تاتنهام می‌توانند انتظار چه فوتبالی را داشته باشند؟
کونته گاهی به اشتباه به عنوان یک مربی دفاعی به تصویر کشیده می‌شود. او به هیچ وجه چنین شخصیتی نیست. تعادل برای او اهمیت دارد و واکنش او به شکست اینتر در فینال لیگ اروپای 20-2019 با نتیجه 2-3 برابر سویا این بود که تیم را از نظر هجومی قوی‌تر کرد.
به آغاز فصل پیش برگردید و ببینید که ساختاری با شماره 10 طراحی کرد تا کریستین اریکسن، بازیکن قدیمی تاتنهام، را وارد ترکیب کند؛ به علاوه بازی با دو مهاجم و چند وینگر که شامل اشرف حکیمی و ایوان پریشیچ بودند و به عنوان وینگ-بک در زمین حاضر می‌شدند. یک مدافع کناری با ذهنیت هجومی نیز در پست مدافع میانی سمت چپ به میدان می‌رفت که الکساندر کلاروف نام داشت.
او تا ماه اکتبر تغییراتی در این زمینه ایجاد کرد؛ الساندرو باستونی که در آن زمان 21 سال داشت را به جای کلاروف به کار گرفت که هفته آینده 36 ساله می‌شود و اریکسن و حکیمی را کنار گذاشت- تا آنها را در نیم فصل دوم و زمانی به کار بگیرد که دقیقا همان کاری که او می‌خواست را انجام بدهند.
فروش چند بازیکن اصلی اینتر از جمله اشرف حکیمی از عوامل اصلی جدایی کونته از این باشگاه بود.
سبک کونته ضدحمله نیست. او بسیار عصبانی شد که فابیو کاپلو چنین ادعایی را مطرح کرد، صرفا به این دلیل که الگوهای پاسکاری موزون طراحی شده او برای ترغیب حریفان در حمله به اینتر را نادیده گرفته بود. بازیکنان او در آن زمان یاد گرفته بودند که تحت فشار بازی کنند و فضای کافی برای لوکاکو، حکیمی و لائوتارو مارتینز فراهم کنند و این بازیکنان نیز به شکل عجیبی ویرانگر بودند.
همانطور که جورجو کیه‌لینی، مدافع یوونتوس و تیم ملی ایتالیا، اشاره کرده، کونته در گرفتن بهترین عملکرد از مهاجمان تیمش استاد است و زوج‌های بسیار خوبی از کارلوس تبس به همراه فرناندو یورنته، گراتزیانو پله به همراه ادر و”لو-لا” ساخته است- لقبی که زوج لوکاکو و مارتینز در ایتالیا به آن شهرت دارند. در طول دو فصل حضور کونته در اینتر، تنها آتالانتا عملکردی بهتر از 170 گل زده توسط این تیم داشت و تفاوت بین آنها در سال گذشته فقط یک گل بود.
آماده‌ی دیدن زوج کین در کنار بازیکنی باشید که همیشه در پیراهن تاتنهام در کنارش بوده و به تماشای تلاش کونته برای تبدیل خط حمله این تیم به موتور گلزنی باشید.
کلودیو مارکیزیو، آرتورو ویدال، پل پوگبا و نیکولو بارلا همگی با به کارگیری نهایت پتانسیل خود تحت هدایت کونته پیشرفت کردند، همیشه پیشروی کرده و حضور سرنوشت‌سازی در محوطه جریمه حریف داشتند. تماشای بازی‌ای که کونته از تانگوی اندومبله خواهد گرفت بسیار جذاب است.
بازیکنان کنار گذاشته شده نیز شاید تحت هدایت او به دوران اوج برگردند، اگر ثابت کنند که روحیه کاری درستی دارند و به کار سیستم کونته می‌آیند.
آندره‌آ رانوکیا چند سال پیش از حضور کونته، مجبور شد از بازوبند کاپیتانی اینتر چشم‌پوشی کند. او مدتی را به صورت قرضی در سمپدوریا و هال سیتی سپری کرد. اما کونته او را به ذخیره‌ای باارزش تبدیل کرد و این مدافع 33 ساله جواب اعتماد او را با عملکردی مطمئن داد. همین موضوع در ابعادی بزرگتر درباره متئو دارمیان و الکسیس سانچز، زوج یونایتدی سابق، صدق می‌کند (سانچز توانست در 23 حضور آخرش در ترکیب اینتر در سری A روی 21 گل تاثیرگذار باشد).
این شاید دقیقا با دی‌ان‌ای تاتنهام که دنیل لوی در آخر فصل گذشته روی بازگشت به آن تاکید داشت، سازگاری نداشته باشد اما انتخاب کونته آنها را بسیار بیشتر از چیزی که تصورش را بکنید به این هدف نزدیک می‌کند و توافقی کاملا ارزشمند است.
فوتبال او مطمئنا بسیار چشم‌نوازتر از چیزی است که نونو می‌توانست ارائه دهد و دی‌ان‌ای کونته، دی‌ان‌ای قهرمانی است.
***
مدیریت فردی او چگونه است؟
کونته در اینتر به نحوه همکاری و تعامل تک تک بازیکنان افتخار می‌کرد. او گفت:” من مربی همه بازیکنان هستم.
وقتی فهرست بازیکنان در دسترس کوتاه می‌شد، اتفاقی که در طول دوران شیوع کرونا و با افزایش مصدومیت‌ها رخ داد، کونته بارها به این موضوع اشاره کرد که پیشرفت هر 23 بازیکن حاضر در تیم تا چه اندازه اهمیت دارد. او به کسانی که جایی در تیم نداشتند گفت که نوبت آنها هم فرا می‌رسد و وقتی این اتفاق افتاد، آنها باید مراقب و آماده باشند و حس همکاری را حفظ کنند.
در حالی که لوکاکو و مارتینز به عنوان تعیین کننده‌ترین بازیکنان تیم، تمام توجهات را به خود اختصاص داده بودند، اینتر در فصل گذشته 17 گلزن متفاوت داشت و این تعداد در اولین فصل کونته 18 گلزن بود. او تجربه را با نیروی جوانی ترکیب کرد. تا زمانی که بازیکنی بتواند تلاش کند، با تمام وجود بازی کند و عملکردی خوبی ارائه دهد، سن برای کونته اهمیتی ندارد. تیم اینتر او هسته‌ای از بازیکنان جوان داشت- باستونی، بارلا، مارتینز و حکیمی 20، 22 و 21 ساله بودند که اولین بار بازی تحت هدایت کونته را آغاز کردند.
کونته که تاکید زیادی روی ایجاد جو دوستانه در تیم‌هایش دارد، بعد از اعتراض لائوتارو مارتینز به تعویضش، با او یک مسابقه بوکس ترتیب داد.
کونته تلاش زیادی می‌کند تا حس تعلق خاطری را ایجاد کند که مربیان ایتالیایی حساسیت زیادی روی آن دارند. او می‌خواهد مسائل شخصی و حرفه‌ای هم‌پوشانی داشته باشند تا بازیکنان بتوانند در اوقات فراغت با یکدیگر برای خوردن غذا بروند و روابطی را شکل دهند که فراتر از زمین بازی باشد.
این روحیه که او در اینتر به وجود آورد، شکست‌ناپذیر بود. وقتی دستمزدها در طول شیوع جهانی کرونا کاهش یافت و باشگاه درگیر مشکلات مالی شد، عملکرد تیم در زمین به هیچ‌وجه تحت تاثیر قرار نگرفت. کونته و بازیکنان به باشگاه و به یکدیگر متعهد بودند. وقتی کونته و مارتینز پس از تعویض این بازیکن آرژانتینی در مقابل رم در ماه می با یکدیگر درگیری لفظی پیدا کردند، بازیکنان مسابقه بوکس کمدی بین این دو نفر در زمین تمرین به راه انداختند و لوکاکو نقش مایکل بافر را ایفا کرد. کونته بار دیگر تاتنهام را به یک خانواده تبدیل خواهد کرد.
***
چه کسانی با او خواهند آمد؟
کونته به داشتن کادر فنی بزرگ معروف است که توجه او به جزییات را نشان می‌دهد.
انتظار نداشته باشید که کادر او به بزرگی کادری که در اینتر داشت برسد. آنتونیو پینتوس، مربی بدن‌ساز معروف که با زین الدین زیدان در رئال مادرید کار می‌کرد، بار دیگر به این تیم اسپانیایی برگشته است. متئو پینچلا، متخصص تغذیه که رژیم لوکاکو را تغییر داد، پس از جدایی کونته در اینتر ماند و به کار با تیم ملی ایتالیا هم ادامه می‌دهد. دیگر دستیاران او از زمان حضورش در چلسی مانند آنجلو آلسیو نیز از او جدا شده‌اند.
کونته در کنار کریستین استلینی است که وقتی او از حضور روی نیمکت محروم است جایش را پر می‌کند و نقش او در واقع این است که باعث شود این مربی درک بهتری از باشگاهی که به آن پیوسته، داشته باشد و بازیکنان نیز بهتر او را درک کنند. جانلوکا، برادر کونته، با آنالیزورهای بازی در تهیه فیلم برای بررسی شرایط حریفان همکاری دارد. جلسات آنالیز ویدیویی طولانی به اضافه دو ساعت زمان اضافی برای تماشای فیلم‌های “تل‌ماسه” (Dune ) و “وقتی برای مردن نیست” (No Time To Die) جز ویژگی‌های خاص کونته به حساب می‌آیند و موضوع تزی هستند که او برای مدرک مربیگری‌اش ارائه داد. کونته می‌گوید:” بازیکنان نمی‌توانند در برابر نوار ویدیویی بهانه بیاورند.”
جانلوکا کونته که از اولین روزهای مربیگری آنتونیو به عنوان آنالیزوز در کنار او بوده، در تاتنهام هم برادرش را همراهی خواهد کرد.
می‌توانید انتظار داشته باشید که استفانو برونو و کونستانتینو کوراتی به جای پینتوس برای رساندن بدن بازیکنان به بهترین حالت تلاش کنند. زمان زیادی طول نمی‌کشد که تاتنهام از قعرِ جدولِ “بیشترین مسافت پوشش داده شده” جدا شود. برعکس، آنها خیلی زود به سطح آمادگی دوران پوچتینو برمی‌گردند، اگر آماده‌تر نشوند.
برونو کار با کونته را در اواسط دهه 2000 و زمانی آغاز کرد که او دوران مربیگری‌اش در آرتزو را شروع کرده بود و تاکید خاصی روی ریکاوری و پیشگیری از مصدومیت داشت. او در طول دوران حضورش در اینتر می‌گفت:” نحوه خوردن و خوابیدن شما نقش مهمی در نتیجه‌گیری دارند.”
هوگو لوریس و پیرلوییجی گولینی احتمالا تغییر زیادی را تجربه نمی‌کنند و کونته مربی دروازه‌بانی از داخل تیم را انتخاب می‌کند؛ اقدامی که در کار قبلی‌اش نیز انجام داد. جانلوکا اسپینلی، همکار سابق او در چلسی و تیم ملی ایتالیا، پس از پیوستن جانلوییجی بوفون به پی‌اس‌جی در فصل 19 -2018 تا به حال در پارک دو پرنس حضور دارد.
***
چقدر زمان می‌برد تا تیم‌های او به شرایط ایده‌آل برسند؟
معمولا بسیار کم. تیم‌های کونته معمولا به اندازه رسیدن سرعت اوسین بولت به اوج در فینال 100 متر المپیک برای خروج از بحران زمان نیاز دارند. آنها واقعا با چنان پشتکاری می‌دوند که انگار دوی ماراتن را با دوی سرعت اشتباه گرفته‌اند.
یوونتوس در اولین فصل حضور او در فصل 12-2011 به سومین تیم ایتالیایی تاریخ تبدیل شد که هیچ شکستی را در کارنامه‌اش به ثبت نرساند. چلسی سه بازی اولش در لیگ برتر تحت هدایت کونته را با پیروزی پشت سر گذاشت. اینتر هم در اولین بازی‌اش در آگوست 2019 موفق شد با چهار گل در سن‌سیرو از سد لچه عبور کند و بیشترین امتیاز ممکن از شش بازی اولش در سری A را به دست آورد.
اما باید به این نکته توجه شود که شرایط در تاتنهام متفاوت است.
این اولین بار پس از فصل 08-2007 است که کونته هدایت تیمی را در میانه فصل برعهده می‌گیرد، زمانی که او پس از کریسمس جانشین جوزپه ماتراتزی در باشگاه باری در دسته دوم شد. او به راحتی آنها را از سقوط نجات داد و یک سال بعد قهرمان سری B کرد.
مقایسه جدیدتری که می‌توان به آن اشاره کرد، نحوه آماده‌سازی تیم ملی ایتالیا برای جام ملت‌های اروپا در فرانسه است. کونته یک سال تمام زمان صرف تمرین با سیستم 3-3-4 کرد چون می‌دانست که بااستعدادترین بازیکنان این تیم وینگرها هستند.
کیه‌لینی، مدافع ایتالیایی، اظهار داشت:” در طول این 50 روز (از آماده‌سازی بین آغاز اردوی تمرینی تا پایان یورو)، آنتونیو یک شاهکار هنری را خلق کرد. شما در سطح ملی فقط در پاییز سرمربی و هم تیمی‌ها را می‌بینید و سپس با هم خداحافظی کرده و بار دیگر در ماه مارس با هم ملاقات می‌کنید. اگر اردوی بهار را به دلیل مصدومیت جزئی از دست بدهید یعنی شش ماه در تیم ملی حاضر نیستید. این تقویم بازی از این نظر بسیار نامتعادل است.
کونته در آن زمان مجبور به تغییر هم شد. او سیستمش را با تکیه بر کلودیو مارکیزیو و مارکو وراتی بنا کرده بود و سپس هردوی آنها را از دست داد- کلودیو رباط صلیبی پاره کرد و مارکو نیاز به عمل جراحی روی کشاله رانش داشت. آنتونیو مجبور شد از صفر شروع کند و همه چیز را بار دیگر طراحی کند. ما در فرانسه هر دقیقه در حال کار و تمرین بودیم.”
این تلاش خودش را نشان داد. کونته توانست خیلی زود کاری کند که تیم ملی مانند یک تیم باشگاهی کاملا متعادل بازی کند. او ایده‌هایش را فشرده کرده و به قدری خوب برای بازیکنان مطرح کرد که آشفته‌ترین ایتالیای حاضر در رقابتی مهم پس از جام جهانی 1950 طوری ظاهر شد که انگار واقعا توانایی فتح یورو 2016 را دارد؛ پیش از آن که به دست آلمان، قهرمان وقت جهان، در ضربات پنالتی در مرحله یک چهارم نهایی حذف شود.
اشتباه نکنید؛ او با توجه به ترکیبی از دیدارهای لیگ برتر، جام اتحادیه، لیگ کنفرانس اروپا، وقفه دیدارهای ملی در ماه نووامبر و برنامه بی‌رحمانه کریسمس تا سال نوی میلادی، به زمان بیشتری نیاز دارد. کونته در ایتالیا حداقل می‌توانست بازیکنانی مانند کیه‌لینی، آندره‌آ بارزالی و لئوناردو بونوچی را به تیمش دعوت کند که از زمان حضورش در یوونتوس به بازی در سیستم او عادت داشتند و می‌توانستند خیلی سریع با تغییری در آن کنار بیایند. او از چنین نعمتی در ترکیب تاتنهام بی‌بهره است و بنابراین به زمان نیاز خواهد داشت. بنابراین شگفت‌زده نشوید اگر او در ابتدا درخواست صبوری کرد.
وقتی که یک مربی به عنوان تضمینی برای فتح جام به تیمی ملحق می‌شود، مدیریت انتظارات دشوار است.در حالی که شاید کمی بیشتر از حد معمول طول بکشد تا کونته پیروزی پشت پیروزی را در تاتنهام جشن بگیرد اما در آخر ارزشش را خواهد داشت.
