کریستیانو رونالدو بار دیگر در یک مسابقه اروپایی، ناجی منچستریونایتد شد.
طرفداری | برخلاف ضربات سر پیروزی بخش مقابل ویارئال و دیدار خانگی برابر آتالانتا، این بار نه خبری از یک ضربه سر بود و نه پیروزی. گل سه شنبه شب او مثل هموطنش، «خاص» بود. در اینجا نگاهی به نحوه به ثمر رسیدن آن گل می اندازیم.
یکی از انتقاداتی که به رونالدو وارد می شود این است که خیلی شاهانه، در مرکز زمین برای خودش تنها و منزوی قدم می زند. در بازی سه شنبه شب در شرایطی که وقت رو به پایان بود، او به کنار خط مایل شد تا شاید بتواند روی بازی تاثیر گذار باشد. در دقیقه اول از وقت های اضافی، او کنار خط طولی سمت چپ زمین پرسه می زد.
این او را در موقعیتی قرار داد تا بتواند توپ را از دونی فن ده بیک دریافت کند.
فن ده بیک سپس به حرکت رو به جلوی خود ادامه می دهد...
تا این که رونالدو با یک پاس خط شکن به موقع، او را در پشت خط دفاعی حریف صاحب توپ می کند.
فن ده بیک بلافاصله توپ را با پای چپ به درون محوطه جریمه می فرستد؛ او در بالای تصویر، نقش بر زمین شده است:
بازیکنان آتالانتا توپ را دفع می کنند ولی چه کسی از پشت داور در تلاش است تا زودتر از داویده زاپاکوستا به توپ برسد؟
این یک بازیخوانی استادانه است.
او بلافاصله در عرض حرکت می کند؛ جایی که می داند شانس گلزنی بیشتری خواهد داشت.
او به راحتی زاپاکوستایی را که ظاهرا چندان تمایلی به متوقف کردن او ندارد، کنار می زند:
رمو فرولر اما با جدیت بیشتری رونالدو را پرس می کند. رونالدو با دقت کردن به حالت بدن مدافع حریف، توپ را از او دور می کند:
و به سمت پشت محوطه جریمه استارت می زند:
دوان زاپاتا که به ستوه آمده است، سعی می کند مثل پل اسکولز تکل بزند:
اما رونالدو او را طوری کنار می زند که انگار مقابل یک بازیکن از تیم زیر ۹ سال قرار گرفته است!
اما تکل کار خودش را کرد و رونالدو توپ را از دست داد.
خوشبختانه توپ نصیب میسون گرینوود می شود:
اما او نمی تواند توپ را کنترل کند و به همین دلیل، به زیر آن ضربه می زند. صحنه طوری نبود که بتوانیم با قاطعیت بگوییم او قصد داشت توپ را برای رونالدو ساخته و پرداخته کند.
اگر بخواهیم اعتبار آن توپ را به پای گرینوود بنویسیم، می توانیم بگوییم به خوبی هم تیمی خودش را پیدا کرد. اما توپ تماس کوچکی هم با دست او داشت:
کمک داور ویدیویی صحنه را بازبینی کرد ولی برای اعلام خطای هند متقاعد نشد.
رونالدو حتی قبل از این که گرینوود توپ را به او برساند، در حال در موقعیت قرار دادن خودش و آماده شدن برای شوتزنی بود:
در فاصله ای کمتر از یک ثانیه قبل شوت، توپ متعلق به هیچکس نبود. گرینوود یا کنترل توپ را از دست داده بود و یا پاس هوایی ای فرستاده بود که کنترل آن برای بیشتر بازیکنان سخت بود. رونالدو اما هیولای دیگری است و در این وضعیت، خودش را مهیای زدن شوتی زیبا کرد.
این بار شاهد ضربه ای هستیم که می تواند بار آموزشی داشته باشد:
مضحک است!
واقعا او چگونه هر دفعه در حساس ترین لحظات، راهی برای نشان دادن نبوغش پیدا می کند؟
آنقدر گل حیرت انگیزی بود که رونالدو فراموش کرد شادی همیشگی خودش را انجام بدهد!
البته علاقه مندان به رونالدو نیازی به نگرانی ندارند؛ او پس از گل اول خود این شادی را انجام داد.
برگردانی از مطلب Thom Gibbs برای وبسایت تلگراف، با اندکی دخل و تصرف
