شما او را می‌بینید که کنار خط طولی زمین در رفت و آمد است، قطره‌های باران روی شیشه‌های عینکش دیده می‌شود، مغز تاکتیکی‌اش در حال بررسی دقیق تمامی زوایای زمین است و سپس آن لحظه فرا می‌رسد: نشستن همیشگی کنار زمین به حالت نیم‌خیز.
مارسلو بیلسا به ویژگی‌های غیرعادی زیادی معروف است- لقب او ال‌لوکو بیلسا به معنای مرد دیوانه است- اما آشکارترین آنها مطمئنا عادتش در اجتناب از نشستن روی نیمکت برای قرار گرفتن در کنار زمین با تکیه بر ران‌ها در حالی است که دستانش بین دو زانو قلاب شده است؛ درست در حالتی که یک لوله‌کش برای بررسی مشکل ماشین لباسشویی می‌نشیند.
حالت نشستن غیرعادی سرمربی لیدز به امضای او تبدیل شده و نه تنها بین هواداران این تیم بلکه به صورت کلی در بین هواداران فوتبال هم محبوب است. این حالت بخش زیادی از جایگاه مکتب او در این بازی به حساب می‌آید.
برای طرفداران لیدز تصور بیلسا بدون سطح ویژه‌اش غیرممکن است و این حتی در نقاشی‌های دیواری اطراف الندرود هم دیده‌می‌شود.
این مکتب بیلساییسم به طور خاص از کجا آغاز شد؟ و من بسیار دوست دارم بدانم که این مرد 66 ساله چطور می‌تواند مدت زمانی طولانی در چنین حالتی باقی بماند؟ در حالی که زانوهای من پس از چند ثانیه خم شدن برای گردگیری چنان منقبض می‌شود که دیگر قادر به ایستادن نیستم.
تیم ریچ که کتابی درباره بیلسا نوشته (به نام کیفیت جنون که عکس روی جلد آن بیلسا را در حالت نیم‌خیز نشان می‌دهد ) به من می‌گوید که باور دارد این حالت زمانی شروع شد که بیلسا هدایت مارسی را در سال 2014 بر عهده گرفت:” او پیش از آن به حالت خمیده نمی‌نشست. صرفا همان کاری را می‌کرد که بیشتر سرمربیان انجام می‌دهند و کنار خط طولی می‌ایستاد گاهی با از دست دادن کنترلش به سمت سکوها می‌رفت.”
اما نیمکت‌ها در استاد ولودروم، ورزشگاه مارسی، بسیار پایین هستند و بیلسا شروع به نشستن روی جعبه یخ در کنار زمین کرد:” با نشستن در آن نیمکت دید خوبی به زمین ندارید و بیلسا خیلی زود روی جعبه یخ نشست تا شبیه ناپلئون نیروهایش را هدایت کند.”
یک بار اتفاقی ناگوار پیش آمد و بیلسا بدون این که متوجه لیوان قهوه داغ دستیارش روی جعبه یخ شود، روی آن نشست. شاید ناراحتی و درد ایجاد شده از همین اتفاق بود که باعث شد بیلسا شروع به نشستن به حالت نیم‌خیز کنار زمین یا نشستن روی جسمی سخت کند.
در زمان پیوستن او به لیدز این در سال 2018، این عادت عجیب تثبیت شده بود. بیلسا وقتی که نتوانست بهترین تاثیرگذاری را در حالت نشسته بدون تکیه دادن مانند رودین متفکر اعمال کند، تصمیم گرفت روی سطلی برعکس شده بنشیند. مدیران لیدز خیلی زود سطلی خاص به همراه کوسن و آرم باشگاه تهیه کردند. حتی سطل‌هایی شبیه به این برای فروش در فروشگاه رسمی باشگاه قرار گرفت- به قیمت 80 پوند. (ریچ می‌گوید:” بیلسا باعث خوشحالی تولیدکنندگان سطل در یورکشایر شد.”)
الندرود نیمکتی فرو رفته شبیه به ورزشگاه مارسی دارد. ریچ به من یادآوری کرد که الکس فرگوسن جایگاه نیمکت اولدترافورد را بازسازی کرد- محل نیمکت میزبان کمی بالاتر از نیمکت مهمان قرار گرفت تا سرمربی از مزیت کمی بهره‌مند باشد. اوله گونار سولسشر در انتهای جایگاه کنار زمین قرار می‌گیرد تا دید بالاتری داشته باشد و فرگوسن نیز پیش از او همین کار را انجام می‌داد.
پس کمی عجیب است که بیلسا می‌خواهد مطمئن باشد که در نیمکتی فرو رفته قرار نمی‌گیرد- اما چنان خمیده می‌نشیند که می‌تواند بوی چمن را حس کند. اما شاید انگیزه‌های دیگری وجود داشته باشد.
این مربی آرژانتینی از خانواده‌ای سیاستمدار آمده- ریچ طایفه آنها را به سلسله بِن در انگلیس تشبیه می‌کند- بنابراین بیلسا قدرتی که صندلی‌ها و نمادها می‌توانند به صورت آشکار یا غیر آشکار داشته باشند را تشخیص می‌دهد.
موضوع دیگری که از جذابیت کمتری برخوردار است، این است که بیلسا از قدیم با مشکلات کمر روبرو بوده است. او ترجیح می‌دهد به جای رانندگی کردن تا زمین تمرین باشگاه قدم بزند که به او کمک می‌کند. این نظریه هم مطرح شده که نشستن به حالت خمیده کنار زمین به کاهش درد و کشیدگی کمک می‌کند. ریچ همچنین به این نکته اشاره می‌کند که بیلسا در هنگام دراز کشیدن به صورت دمر درد بسیاری را متحمل می‌شد و از زمانی که در کنار زمین به صورت خمیده می‌نشیند آرام‌تر شده است.
با این حال من هنوز به شدت تحت‌تاثیر این موضوع هستم که او از نظر فیزیکی قادر به مدیریت این شرایط است. از استیو کالفیلد، مربی شخصی در بروملی لندن، که چنان ران‌هایی دارد که می‌تواند هندوانه را بشکند، سوال کردم. کالفیلد به این موضوع اشاره کرد که بیلسا به عنوان یک بازیکن سابق احتمالا حس قدرت، تناسب و جاگیری را از سنین کم تقویت کرده است.
کالفیلد می‌گوید:” به نظر می‌رسد که بیلسا انعطاف‌پذیری بسیار خوبی از ناحیه مفصل ران دارد و نشستن نیم‌خیز پایین به قدرت مفصل‌های ران، زانوها، کمر و مچ پاهای او بستگی دارد.” او با نظریه کاهش درد کمر موافق است:” این حالت می‌تواند برای او بسیار راحت‌تر از موقعیت نشسته با تکیه بر عضله‌های پایینی کمر باشد. تحقیقات ناامیدکننده بسیاری در دهه‌های 1960 و 1970 درباره محافظت از کمر به وسیله خم نشدن یا اسکوات نرفتن انجام شد.
” اما بچه‌ها گاهی می‌توانند ساعت‌ها در حال بازی در همین حالت بمانند؛ این برای ما طبیعی به نظر می‌رسد. بنابراین بیلسا مشخصا این تحقیقات را نادیده گرفته و در 66 سالگی هنوز باعث می‌شود که این کار آرامش‌بخش به نظر برسد.”
علیرغم این واقعیت که من پس از چند ثانیه تمیز
کردن زمین دستشویی واژگون می‌شوم، کالفیلد به من می‌گوید که همه ما می‌توانیم حرکت اسکات بیلسا را تقلید کنیم:” حتی پنج دقیقه در روز می‌تواند باعث شود که بزرگسالان بدون تحرک، انعطاف‌پذیری‌شان را بهبود ببخشند. بهترین نقطه شروع این است که به پشت دراز کشیده و اجازه دهید زانوهای‌تان هر کدام به سمت مخالف متمایل شوند. پس از مدتی می‌توانید زانوهای‌تان را به زمین برسانید و روی چرخش مفصل‌های ران کار کنید. ثبات در انجام این کار هم مانند تمامی حرکات نکته کلیدی است. بیلسا سال‌هاست این کار را انجام می‌دهد- به همین دلیل است که هنوز برای او راحت است.”
حالت نشستن بیلسا در کنار زمین مانند آدمس جویدن الکس فرگوسن و کاپشن‌های بلند ونگر، به بخشی از فولکلور لیگ‌برتر تبدیل شده است.
این که هواداران جوان لیدز در پارک‌های محلی به جای تمرین گلزنی پاتریک بامفورد، از اسکات بیلسا تقلید می‌کنند را بسیار دوست دارم. برای اشاره دقیق به محبوبیت این حرکت باید بگوییم که میکی پی کِر، تهیه کننده پادکست لیدز، آهنگی را ضبط و منتشر کرد که عنوان آن را مرد سطلی به تقلید از مرد راکتی التون جان گذاشت که حالا با اشتیاق بسیار روی سکوها خوانده می‌شود. سپس به پادشاه الندرود می‌رسیم (” با سطلت به عنوان تخت و تاج خودت”) که توسط هواداری به نام پل ویلسون ساخته شد. حداقل سه صفحه در توییتر متعلق به این سطل وجود دارد و تی‌شرت‌هایی با عکس این سطل به فروش می‌رسد.
دو ویژگی خاص سطل و نیم‌خیز نشستن به نمادی تایید شده بدل گشته است. آنها به جمع نشانه‌های خاص سرمربیگری راه پیدا کرده‌اند: قاب عینک شفاف و مشت به سینه زدن‌های شبیه به گوریل یورگن کلوپ یا نشان‌های شخصیت‌های قبلی مانند علاقه الکس فرگوسن به جویدن عصبی آدامس و کاپشن‌های بلند آرسن ونگر (نشانه‌هایی که دیگر وجود ندارند اما هرگز فراموش نمی‌شوند).
طبیعتا تمام این توجهات منجر به این می‌شود که سوالاتی مستقیما درباره نشستن به حالت اسکات و روی سطل از ال‌لوکو پرسیده می‌شود. خبرنگاری در یک کنفرانس خبری به او گفت:” این مربوط به جایگاهی است که تو فولکلور فوتبال پیدا کردی.”
این سرمربی به واسطه مترجمش پاسخ داد:” شما می‌خواهید من این کارها را فراتر از چیزی که هستند برای شما شرح دهم. این فقط یک سطل است. من چیزی برای اضافه کردن ندارم.” اما سپس مکثی کرد، ابروهایش را در هم گره زد و چیزی اضافه کرد:” اما سطل راحتی است.”
#بدون_توهین
