امیرحسین زارع بعد از بازگشت از بازی های جهانی نروژ صحبت هایی را مطرح کرده است.
به گزارش طرفداری، امیرحسین زارع در مورد استفاده از غذای محلی در اردوی تیم ملی کشتی آزاد گفت:
من به غذای محلی خیلی علاقه دارم. غاز محلی شکم پر یا ماهی داریم اما غذای مورد علاقه من لوبیا پلو است. البته سعی می کنم به اندازه غذا بخورم.
کشتی گیر سنگین وزن کشورمان درمورد مربیانی که به رشد او کمک کردند، گفت:
از بچگی خدمت حمید آقاجانی بودم. عموی من نیز مربی من است. شاید همه زحمات به اینجا رسیدن من گردن او بود. کشتی آزاد آمل زیاد قوی نبود اما عموی من با همه مشقتها من را به شهرهای دیگر حتی تهران میبرد و رایزنی می کرد که با دیگران کشتی بگیرم. من دست همه را می بوسم. اول دست خانواده ام و بعد مربیان سازنده ام را می بوسم.
وی در مورد لقب پادشاه عنوان کرد:
امیرمحمد یزدانی یکی از دوستان صمیمی من است و پژمان درستکار به همین خاطر اتاق ما را جدا کرد چون شیطنت میکردیم! او گفت اگر اول بشوی چه کار می کنی؟ بیا خوشحالی جدید طراحی کنیم. گفتم تو چکار میکنی؟ یک سری حرکات گفت و بعد گفتم نمیدانم، چطور است این کار را (گذاشتن تاج روی سر) با دستم انجام بدهم؟! گفت اول توجه مردم را جلب کن.
زارع تصریح کرد:
هدفم فقط خوشحالی بیشتر مردم بود و امیدوارم تداوم داشته باشد. ان شاءالله به کمک کادر فنی و مردم عزیز بتوانیم خوب تمرین کنیم و این اتفاق را سال ها تکرار کنیم.
عضو تیم ملی کشتی آزاد در خصوص اینکه چگونه بعد از المپیک توانست به موفقیت در مسابقات جهانی برسد و روی حریف گرجی تمرکز کند، گفت:
وقتی به اردو آمدیم از المپیک آمادگی داشتیم. به سراغ اشتباهات رفتیم و سعی کردیم نقاط ضعف را برطرف کنیم. سعی کردم بعد از جبران اشتباهان آمادگی بدنم را حفظ کنم. از نظر علمی بررسی شدیم و تست دادیم. خیلی تاثیرگذار بود. قبل از المپیک اخباری شنیدیم که ممکن است حریف آمریکایی نیاید و... گفتم برایم فرقی ندارد چه کسی میآید. میخواهم مدال طلا را بگیریم. خداراشکر این اتفاق افتاد.
وی افزود:
المپیک میدان خیلی بزرگی است. با تجربه ای که حریف من داشت کشتی را از دستم درآورد. نمیدانستم چه کار باید بکنم و ضعف داشتم. با کادرفنی آن نقاط ضعف را برطرف کردیم. همین باعث موفقیت شد. بیشتر روی خیمه زدن و عجله نکردن کار کردیم. در المپیک خیلی عجله کردم و کشتی از دستم در آمد اما در مسابقات جهانی این کار را تکرار نکردم.