متین قربانپورمتاسفانه توخل میخواست مثل بازی فینال UCL مرکز زمین رو حفظ و عملا هافبک های طراح سیتی رو از جریان بازی خارج کنه ک این تاکتیک با نزدیک بازی کردن هاورتز و ورنر و مونت به کانته و جورجینیو یک پنج ضلعی رو به وجود می‌آورد ک کوین دیبروینه و گوندوغان رو در بر می‌گرفت و مانع بازی سازی از مرکز زمین میشد ک توسط تاتنهام در مقابل سیتی هم اول فصل کاملا کپی شد و جواب داد.
اما ی مشکل داره اونم اینکه سیتی بازی رو به کناره ها میبره و با توجه به سبک تیکی تاکا و حرکات ترکیبی و تشکیل مثلت ها در کناره زمین خطر ساز میشه ک برای خنثی سازی اون یکی از مدافعین وسط متمایل به اون جناح و وینگ بک اون جناح باید به بهترین نوح ممکن مقاومت کنن.
توخل سعی کرد در این بازی با اضافه کردن یک هافبک به تیمش هم جلوی بازی سازی از وسط رو بگیره هم برتری عددی در فلانک ها ایجاد کنه و از ورود توپ به Half Space ها جلو گیری کنه اما با کم شدن یک مهاجم سیتی تونست با خیل راحت تری بازی سازی کنه.
واکر رو در کنار دیاز و لاپورت مراقب لوکاکو و ورنر قرار گرفت و کانسلو به رودری و دیبروینه اضافه شد و سلوا جای ژسوس رو پر کرد به عنوان Inside Winger تا ژسوس به فودن اضافه بشه و یک نقش Inverted Winger رو ایفا کنه و فودنی ک یک False 9 و یک CF9. 5 خوب بود تا بتونن خط دفاع مستحکم چلسی رو بشکنن.
