اینکه بارسا شرایطی دارد که صدای هواداران این تیم را در آورده نیاز به اثبات ندارد. اما مساله بر سر این است که چه کسی مقصر است و چه راه حلی دارد؟
ساده انگارانه ترین مساله این است که سرمربی را مقصر اعلام کنید و همه تقصیرات را بر گردن او بیندازید. در زیر نگاهی می اندازیم ببینیم آیا کومان فقط مقصر است یا مشکلات دیگری نیز وجود دارند.
به بازی دیشب نگاه کنید، دو کارت زرد به فاصله تنها چهار دقیقه!!! واقعا داور نمیتوانست فرصت دیگری به دیونگ بدهد؟ به نظر اخراج سختگیرانه می آمد.
به ترکیبی که در اختیار کومان قرار دارد، نگاه کنید. این تیم بسیاری از نفرات تهاجمی اش را اصلا در اختیار ندارد که از کومان حتی در شرایط ده نفره یا در برابر تیم مخوفی مثل بایرن انتظار خلق موقعیت داشته باشید.
به نفراتی که از بارسا به دلیل شرایط بد مالی و مدیریتی جدا شده اند، نگاه کنید. افرادی مثل راکیتیچ و سوارز بدلایل شرایط بد مدیریتی (بارتومئو) و نفراتی چون گریزمن و مسی بدلیل شرایط بد مالی از تیم جدا شده اند و کسی هم جایگزین شان نشده. مسائل فنی به کنار، از بعد روحی روانی و تبلیغاتی و حتی مدیریت وسط زمین، مسی برای بارسا یک وزنه بود. همانطور که منچستر بعد از فرگوسن حالا حالا ها تا تبدیل شدن به تیم فرگی کار کار دارد، بارسای پسا مسی آنهم در این وا نفسای مالی نباید تیمش را با دوران اوج مقایسه کند.
هر تیمی بعد از دوران اوج، دوران فرود دارد، رئال مادرید بعد از سه قهرمانی در پنج سال که اواخر هزاره دوم و اوایل هزاره سوم با هاینکس و دلبوسکه تجربه کرد، دوازده سال با تیمهای کهکشانی پرز هم نتوانست به فینال برسد. میلان مخوف کاپلو رو به یاد بیاورید. یک دهه طول کشید تا با کارلتو دوباره افتخار آفرینی کند و الان پانزده سال است که در حسرت بزرگی دوباره در اروپا به سر می برد. بایرن قیصر و گرد مولر و زپ مایر، سه قهرمانی پیاپی برای بایرن در اروپا به ارمغان آوردند. ولی برای تکرار ربع قرن منتظر ماندند. لیورپول برای قهرمانی دوباره در اروپا بیش از بیست سال و برای قهرمانی در لیگ سی سال منتظر ماندند!!!! اینها چهار تیم برتر باشگاهی اروپا هستند. قهرمانان ملی هم چنین اند. برزیل برای نخستین قهرمان در جام جهانی 28 سال و برای چهارمین قهرمانی 24 سال صبر کرد. الان هم باید حد اقل بیست سال برای قهرمانی بعدی صبر کند. آلمان برای قهرمانی نخست 24 سال و برای آخرین قهرمانی اش نیز 24 سال صبر کرد. ایتالیا برای قهرمانی سوم 44 سال و برای قهرمانی چهارم 24 سال صبر کرد. آرژانتین برای نخستین قهرمانی 48 سال صبر کرده و الان هم 35 سال است منتظر قهرمانی مجدد است. اوروگوئه 71 سال است قهرمان نشده. انگلیس 55 سال در حسرت تکرار قهرمانی است و اسپانیا 80 سال برای نخستین قهرمانی اش در جام جهانی صبر کرد و الان یکدهه است از دوران اوج فاصله گرفته. بارسا نیز یک دوره با شکوه دهساله داشت و هوادارن این تیم را غرق در شادی و سرور می کرد. ولی الان دوره اوج این تیم گذشته و بدون مشکلات فوق هم هواداران و مدیران برای ساختن دوران باشکوهی دیگر، آنهم با این شرایط کرونا و بحران های مدیریتی بر جا مانده از دوران باتومئو باید صبور تر باشند.
کومان اسطوره روزهای گذشته بارسا و از شاگردان کرایوف است و از نخستین روزهای پایه گذاری تیکی تاکا (مدل کرایوف) در این تیم بوده و زننده گل قهرمانی بارسا در نخستین قهرمانی اروپایی است. حق دارد توقع احترام بیشتری داشته باشد. البته رفتار کومان، الان رفتار طبیعی او نیست و باید پذیرفت برخی رفتار های نا مناسب او مانند مسخره کردن تیکی تاکا (در به مسخره گفت تیکی تاکی) یا خواندن بیانیه بجای پاسخ گویی به سوالات خبر نگاران به خاطر این فشار زیاد است. فشاری که او نفرات ندارد و از وی انتظار دارند با دپای آنهم در حالیکه هنوز جا نیفتاده و تیم هم کامل نیست مثل زمانی بازی کنند که ژاوی، اینیستا و مسی را در ترکیب داشتند. یا مثلا بوسکتس مثبت سی مثل بوسکتس تازه نفس دهسال قبل، در زمین فرمانروایی کند. واقعیت این است که کومان هم میداند جدا از سبک بازی (که البته دستش خالی است، چه بدلیل مصدومیتها و چه نقل و انتقالات و چه نفرات مسن تیم که روزگاری ستاره بودند و الان توان گذشته را ندارند) نتایج هم در ادامه مسیر او نقش دارد. او اگر مقابل بایرن تا بن دندان مسلح می خواست تیکی تاکا بازی کند بلایی بر سرش می آمد که بر سر برزیل 2014 آمد (تنها تیمی که در برابر آلمان مخوف لوو باز بازی کرد) و یا بر سر بارسای ستین آمد و یک آبرو ریزی حتمی بود. تیکی تاکا در زمان اوجش هم گاهی با وجود نبوغ مسی، ژاوی و اینیستا به در بسته میخورد و اتفاقا پپ متهم می شد که چرا در برابر چلسی دی متئو پلن بی ندارد. تیم کومان از لحاظ مهره که اصلا قابل قیاس با تیم پپ نیست. وقتی حریف تمام روزنه ها را بسته چاره ای نمی ماند جز سانتر و البته ضربات ایستگاهی که متاسفانه کومان مسی را هم در ترکیب خود ندارد.
بله کومان اخراج می شود و احتمالا خیلی زود هم این اتفاق می افتد. نفر بعدی به تیم شوک روحی میدهد که همیشه در کوتاه مدت تاثیر گذار است. بعد هم نفرات مصدوم می رسند و دست مربی باز تر است. تازه تقویم لالیگا هم بگونه ای بود که در چند هفته ابتدایی اوضاع به ضرر بارسا بود. ولی در فاجعه ای که تا به اینجا رقم خورده و هواداران را نا امید و خشمگین ساخته، نقش مدیر سابق که مسی او را دروغگو می خواند و شرایط مالی بارسا و اینکه تیم دوران پسا مسی و دوران پوست اندازی را طی می کند بیشتر است تا نقش سرمربی که به او تویوتا داده اند اما با لامبورگینی و فراری مقایسه اش می کنند.
