تراکتور با لشکر نصفه و نیمه راهی دوحه قطر شد تا در دیدار با تیم پرستاره النصر یک معجزه خلق کند. معجزه ای که با دست های خالی ممکن نبود اما درس هایی به ما داد.
به گزارش طرفداری، فیروز کریمی در دیدار مقابل النصر تنها 16 بازیکن در اختیار داشت. تراکتور در هفته های اخیر با مشکلاتی پرشمار دست و پنجه نرم کرد، از تغییرات پیاپی در کادر فنی و بازیکنان تا اتفاقاتی عجیب و غریب در مجموعه باشگاه. با تمام این اتفاقات، کمتر کسی انتظار حتی بازی خوب مقابل النصر از سوی سرخ های تبریز داشت، چه رسد به کسب نتیجه!
به سادگی می توانیم بگوییم عملکرد تراکتور چیزی از النصر کم نداشت. تیم فیروز کریمی 47 درصد مالکیت توپ داشت، 484 پاس با دقت 81 درصد در مقابل 540 پاس حریف با دقت 84 درصد. هم تراکتور و هم النصر 4 شوت داخل چارچوب داشتند اما تعداد تمام شوت های النصر 15 و تراکتور 9 بود.
در سال های اخیر نشان داده ایم که نتیجه گرفتن حداقل در غرب آسیا فقط پول، امکانات و ستاره نمی خواهد. تیم های کشور ما بارها با قدرت ذهنی بالاتر و عطش پیروزی توانستند رقبای غرب آسیایی خود را شکست بدهند.
تراکتور امشب مهر تاییدی بر این موضوع زد. سرخ های تبریز با شورشان بازی کردند. قدرت ذهنی بالا و عطش پیروزی همواره از ملزومات ورزش بوده و امروز نقش پررنگی تری نیز پیدا کرده است.
حال تصور کنید به این عطش پیروزی و شور و تعصب، امکانات فوتبال روز دنیا و باشگاه داری حرفه ای را اضافه کنیم. تصور کنید تیم های ما ثبات داشته باشند، از بهترین امکانات پزشکی و کمپ های تمرینی استفاده کنند. حتی به اندازه تیم های عربستانی و اماراتی و قطری هم خرج خرید بازیکن خارجی نکنیم، استعدادهای بی شمار کشور خودمان را در آکادمی های حرفه ای پرورش بدهیم، آیا تیمی در غرب آسیا که هیچ، در آسیا جلودار ما می شود؟
روزی که تراکتور با ساکت الهامی قهرمان جام حذفی شد، زنوزی وعده داد که بهترین تیم را برای موفقیت در آسیا می بندیم. اما در ترکیب تراکتور مقابل النصر تنها 5 بازیکن حضور داشتند که مردم با نام آنها آشنا بودند. وعده با پرشورها این نبود که تراکتور تنها با 5 بازیکن روی نیمکت با النصر مبارزه کند. هیچکس از تراکتور امشب انتظار نتیجه گرفتن نداشت، همین نمایش هم فراتر از انتظار بود. تنها انتظار مردانه جنگیدن داشتیم که با شور و غیرت سرخ های تبریز این امر محقق شد.
اما حیف...
لیاقت فوتبال تبریز و نام تراکتور بیش از اینهاست. تراکتور و آذربایجان به قدری استعداد فوتبالی دارند، به قدری عشق فوتبال در شهرها جریان دارد، که باید این فوتبال را در قامت مدعی آسیا ببینیم نه تیمی که انتظارمان ازش ایستاده مردن باشد. تراکتوری که با دست خالی امشب چنین عملکری داشت، با دست پر چه خواهد کرد!
معجزه هم ابزار می خواهد و تراکتور واقعا امشب این ابزار را نداشت. حق تراکتور این چنین حضور پیدا کردن در یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا نبود.
تنها باید گفت؛ درود به پرشورهایی که در هر شرایط حامی تیم بودند و یاشاسین به مردان لشکر کوچک و بی سلاح تراکتور در دوحه!
