حبیب حبیبیبه عنوان یه استقلالی که تقریبا تمام بازیهای دوران علی دایی رو دیدم
باید بگم تمام گلهای علی دایی با ارزش و قابل دفاع هستند
چه گل به مالدیو چه ۴ گل زدن به کره و چه تیم های دیگه
دایی از محدود مهاجمهای با جسارت و جاه طلب فوتبال ایرانه و هیچ وقت از روی شکم سیری بازی نکرده
یکی دو نکته ای که شاید باعث شد محبوبیت بقیه رو نداشته باشه بین طرفداران حتی خود پرسپولیسی ها
یکی اینکه در باشگاه مثل ملی نبوده و شاید تعصب خاصی به هیچ تیمی نداشته و راحت از پرسپولیس به صبا رفت و بعدش سایپا
میتونست تو پرسپولیس بمونه و مثل آقای باقری سمبل بشه
دوم اینکه دایی در تیم ملی بیش از اندازه نورد حمایت بود و خیل زیادی استعداد و مهاجم پشت سر ایشون سوختن
حتی هاشمیان هم با اینکه لژیونر بود دعوت نمیشد که بعدا قهر هم کرد و با دعوت و گفتگو برگشت چون واقعا اون زمان دایی تو دوران اُفت بود
الان یه مهاجم با چند گل زده به راحتی دعوت میشه ولی ما داشتیم بازیکنانی مثل عنایتی که اصلا دعوت نمیشدن حتی با اقای گلی های پیاپی و تقریبا از ضعیف ترین بازی ها تا سنگین ترین بازی ها اقای دایی همیشه در ترکیب بودن و هیچ استعداد دیگه ای به بازی گرفته نشد تا خودی نشون بده
نکته ی سوم ما با داشتن زرینچه و مهدوی کیا ،باقری و خاکپور ، علی کریمی و علی دایی ، میناوند و نیکبخت و عزیزی در اون بازه های زمانی هجومی ترین حالت ممکن رو داشتیم و فوتبال هم مثل الان دفاعی نبود ( تقریبا بعد قهرمانی یونان ۲۰۰۴ و ایتالیا ۲۰۰۶ و پورتو در لیگ قهرمانان سیستم های دفاعی اوج گرفتن ) و اقای دایی ه غیر استعداد خودشون از پتانسیل خوبی از هافبک و فولبک و .. در کنارشون برخوردار بودن اگر دقت کنید اقای باقری در همون بازه حدود ۵۰ گل زدن و اقای کریمی حدود ۴۰ گل
در ضمن اقای دایی پنالتی زن ایران هم بودن
نکته ی چهارم اگر ما ایراد میگیرم که مثلا فالکائو با چند بار خداحافظی و برگشت دوباره رکورد شمسایی رو شکونده
این نکته رو هم لحاظ کنیم که برای رکورد دار شدن آقای دایی چندین دوره جام الجی در تهران برگذار شد تا رکورد های اقای پله و گرد مولر و ... رو پشت سر بگذارند
در آخر بازم میگم تمام گلهای ایشون با ارزش و هویت ملی ماست
