به گزارش طرفداری، لیگ بیست و یکم از اواخر مهر ماه آغاز خواهد شد. اگر می خواهیم یک لیگ با کیفیت داشته باشیم باید از برگزاری 20 دوره قبلی این رقابت ها درس بگیریم و درس ها و دستاورد های لیگ بیستم را بررسی کنیم. طرفداری برای این کار پرونده لیگ بیستم را روی میز کارشناسی قرار داده است. همکارمان علی کلهری به اتفاق امیر میرزاییان، کارشناس مهمان در میز کارشناس طرفداری به بررسی کامل لیگ بیستم از زوایای مختلف می پردازد و حسین باقرشاهی نیز آمار های جالبی از این رقابت ها به شما ارائه می کند. اگر دوست دارید لیگ را از دریچه تحلیل، فنی تر و دقیق تر دنبال کنید این برنامه که در 6 قسمت تقدیم شما می شود را دنبال کنید.
اما وقتی این 476 گل لیگ بیستم تا را در شش بازه زمانی تفکیک کنیم آمار بسیار جالبی به ما می دهد که می تواند این آمار برای هر تیمی راه گشا باشد. به طول مثل در هر بازه زمانی کدام تیم توانسته بیشترین گل را به ثبت برساند. در پانزده دقیقه ابتدایی لیگ بیستم تیم فولاد توانسته با 9 گل زده در این زمینه پیشتاز باشد که در این زمینه نشان دهنده این است که کادرفنی فولاد به خوبی حریفانش را آنالیز کرده و در همان دقایق ابتدایی به گل رسیده اما در پانزده دقیقه دوم و سوم نیمه نخست تیم سپاهان پیشتاز است، در دقایق 16 تا 30 تیم سپاهان با ده گل زده و در پانزده دقیقه پایانی هم با 14 گل زده در این خصوص تیم اول است که نشان می دهد تیم سپاهان به خوبی توانسته تیم حریفش را در پانزده دقیقه ابتدایی هر مسابقه کنترل کند و بعد توانسته دروازه حریف را باز کند. اما نیمه دوم، نیمه ای که به نیمه مربیان مشهور است، دو پانزده دقیقه ابتدایی اش مربوط به پرسپولیس است. در پانزده دقیقه ابتدایی پرسپولیس و آلومینیوم با 8 گل زده در صدر قرار دارند و بین دقایق 61 تا 75 هم پرسپولیس با 8 گل زده به تنهایی در صدر قرار گرفته که نشان می دهد کادرفنی پرسپولیس به خوبی بین دو نیمه برای بازی برنامه داشته و موفق شده اند نیمه مربیان را با موفقیت پشت سر بگذارد. اما در پانزده دقیقه پایانی باز هم سپاهان هست که با 14 گل زده پیشتاز هست دقایق پایانی به گونه ای نشان دهنده نیمکت قوی یک تیم هست که با تعویض مربیان می تواند نتیجه بازی را تغییر دهد. دعوت می کنم صحبت های علی کلهری و امیر میرزاییان در این خصوص را تماشا کنید.
اگر اجازه دهید در خصوص نیمه مربیان بگویم. چیزی که ارزشمند است، آرامش است. دو تیم اشاره کردید که دو مربی آرام دارد، محرم نویدکیا و یحیی گل محمدی. شما یک نیمه را از دست داده اید و تمام شده، متاسفانه این چیزی که می گویم در مربیان ما اتفاق افتاده، می آیند آن پانزده دقیقه ای که فرصت دارند، 10-12 دقیقه اش را می آیند به اشکالات نیمه اول می پردازند فارغ از اینکه نیمه دوم می خواهند چکار کنند و بازیکنان راهی زمین می شوند و فقط ایراد گرفته اند اما خب در نیمه دوم چکار کنند؟ ایراد قبول الان نیمه دوم باید چکار کنند که به نظر من وقتی می بینید یحیی گل محمدی و محرم نویدکیا این آرامش را داشته اند، تنش، بازیکن و ضربان بالای 180 است و می آید داخل رختکن و نیاز به آرامش دارد و با حوصله مربی باید بازیکن را برای نیمه دوم آماده کند. خیلی متین، این نکنه مهمی است و شاید نکته کوچکی باشد ولی اثرات بزرگی دارد. وقتی در مورد فولاد صحبت می کنیم، جواد نکونام مربی ای است که آینده فوتبال ایران است. نکونام تفکرات کی روش را برای خودش جمع کرده و تجربه ای که داشته را دارد انتقال می دهد. در مورد بازیکنان گفتیم، اگر بازیکن بزرگی است گارانتی نیست که مربی خوبی هم شود ولی اگر شود، خوبش می شود و نکونام این خسیسه را دارد. شما نگاه می کنید فولاد با اینکه پنجره اش بسته بود توانست مدیریت کند چرا؟ چون به نداشته ها فکر نکرد اگر فکر می کرد، داشته هایش را از دست می داد شما باید بدانید الان چه دارید. همان چیزی که برای نیمه دوم گفتم، نیمه اول تمام شده، بازیکن خودش از همه ناراحت تر است که اشتباه کرده شما باید بگویید نیمه دوم بازیکن چه کند.
به نوعی اشتباه عمل می کنیم زمان بررسی اشتباهات بعد از بازی است.
دقیقا، کلید ماجرا همین است. وقتی می گویند نیمه مربیان، مربیانی است که صاحب تفکر هستند و آرامش دارند. سلف منیج تیم منیج، خودت را کنترل کن و بعد تیم. باختی ولی باید چکار کنی؟ آن نیمه تمام شده با داد و بیداد آن نیمه را از دست داده ای می خواهی این نیمه را هم از دست بدهی؟ این چیزی است که خیلی مهم است و نکونام با بضاعتی که داشت عملکرد خوبی داشت. اگر نگاه کنیم می بینیم که با داشته هایش، استفاده لازم را داشته و بازیکنانی که جذب کرده بازیکنانی هستند که مثل ساعت کار می کنند و در این تیم شرح وظیفه در کنار احساس مسئولیت بسیار بالاست. این دو آیتم به نظرم ویژگی فولاد در سال گذشته و امسال بود که شرح وظایف و احساس مسئولیت بالای بازیکنان را دیدیم نه براساس کیفیت بازیکنان.
بارها دیدیم دفاع وسط شان گل میزند یا مهاجم شان کار دفاعی می کند.
این احساس مسئولیت است. شرح وظایف چه می گوید؟ می گوید شما دفاع راست هستی تا آنجا می روی. احساس مسئولیت چه؟ دروازه بان خورده زمین مهاجم می رود پشت دروازه بان را جمع می کند، شما می بینید تیمه 15 نفر است. لایه لایه نمی توانی گل بزنی و این احساس مسئولیت است که بالاست و همه پشت هم هستند و فولاد این شرایط را داشت و توانست با داشته هایش بهترین نتایج را بگیرد. شما باید مربی ای بیاورید که از بازیکنانت در بالاترین سطح بازی بگیرد، محمد آبشک را سه سال پیش می گفتند تمام شده، آورده به بالاترین سطح و دارد بازی می گیرد و با اینکه سنش بالاست خواهان دارد یا مثلا حیدیریه دفاع چپ، حردانی، ساسان انصاری یا حتی پاتوسی و پریرا، این ها بازیکنانی بودند که او توانست در بالاترین سطح شان بازی بگیرد، در بحث روانی هم است، بازیکن را باید بلد باشید از بالاترین سطح بازی بگیرید. اگر به بازیکن احترام بگذاری برایت سر می دهد اگر بی احترامی کنی پایش را می کشد کنار اگر می بینی یک مربی موفقیت دارد، فقط بازیکن موفقش می کند ولاغیر. بازیکن خوب بازی کند مربی بالا می رود بازیکن بد بازی کند مربی پایین می آید. پس نکونام به این مسئله پی برده که بازیکنانش را مجاب کرده احساس مسئولیت کنند و شرح وظایف داده و آن احساس همدلی که به وجود آمده که توانسته اند فرامین تاکتیکی را به نحو احسنت اجرا کنند.
یکی از مشکلات فوتبال ما این است بازیکن وقتی وارد مصدومیت یا دوران بحران می شود بعد از برگشتش مربیان نمی توانند او را احیا کنند مثلا در فوتبال اروپا ببینیم، چند الگوی تکراری است شما یا باید بیایید شرح وظایف بازیکن را تغییر بدهی یا پستش را عوض کنی یا از لحاظ روانی بازیکن را بسازی. خارج از این موارد نیست دلیل بد بازی کردن یک بازیکن. فکر می کنم لیگ ما در این زمینه ضعیف کار کرده.
در تیم ها بودیم وکار می کردیم. بازیکن، بازیکن خوبی است ولی دو هفته بد بازی می کند. به طور کی آنرا کنار می گذارند، اگر خوب بوده کمکش کنید دوباره برگردد. اگر بازیکن توانمندی است کمکش کنید یکی از دلایلی که مربیان موفق متمایز می شوند اینهاست. بازیکنی که دچار افت شده را برش گردان، بازیکن وقتی رباط می زند افسردگی می گیرد این را مربی باید بداند. واقعا شرایط سختی دارد بازیکن و برگشتش مهم است. این چیزها مربیان را متمایز می کند و می تواند خیلی اثرگذار باشد روی روند بازی و وقتی بازیکن برمی گردد اگر از لحاظ روحی خوب باشد می تواند شرایط بهتری داشته باشد. در فوتبال بحث ذهنی و روانی خیلی تاثیر دارد.
به حاشیه برویم، چیزی که این فصل دیدیم، پرخاش مربیان کنار زمین است چه از سوی خودشان چه دستیاران. جایی می رسید که تعداد کارتهای زرد و قرمز کادرفنی بیش از بازیکنان داخل زمین می رسید.
به نظر من مخصوصا امسال و سال قبل که هواداران نبودند، صدای کادرفنی و متاسفانه مربیانی که معلم هستند لیگ ما را تاریک کرده بود و ما دیدیم الفاظ و ادبیاتی به کار می رفت که در شان باشگاه و خودشان و فوتبال ما نبود. نبود تماشاگر صدای اینها را رساتر کرد، شاید اگر هواداران بودند مثل سالهای گذشته کمتر شنیده می شد حتی داور کمتر می شنید و شنیدن اینها باعث شده داور کارتهای زیادی دهد. مطلب دوم، زمانی که اتفاق می افتد و داور سوت می زند تمام دنیا می دانند، دیگر برنمی گردد و بازی ادامه دارد بعدش باید چه کرد؟ انقدر روی مسئله کادرفنی زوم می کند که چرا آن اشتباه را گرفته، دو اشتباه دیگر باعث می شود بعد از آن به ضرر خودشان گرفته شود، داور هم تمرکز ندارد وقتی حرف بشنود. ولی یکی از چیزهایی که می شود به آن کمک کرد، به نظر من فاصله دریافتی داوران است. داور وسط برای یک بازی اگر اشتباه نکنم یک میلیون تومان می گیرد ولی بازیکن متوسط 2-3 میلیارد. چرا؟ خواهشم این است آقای عزیزی خادم به یکسری داورها حقوق دهد. شغلشان شود نه اینکه داور داریم سر کار بوده، خسته آمده و آخر شب رسیده و فردا آن کیفیت لازم را ندارد و فاصله بین دریافتی داوران و مربیان هم زیاد است. همین مسئله باعث شده برای داوران مان حواشی ای هم ایجاد شده و طبیعی است، واقعیت را باید قبول کنیم، همه خیلی خوب نیستند، درصدی هم هست اشتباه کند ولی درصدش به بحث مالی برمی گردد. اگر همه مشکلات مالی نداشته باشند در این موضوع خیلی اثرگذار است ولی وقتی که نیمکت ها دچار تنش می شوند و نمی توانند خودشان را کنترل کنند و تمام مشکلات را روی داور می اندازند شما دیگر نمی توانید موفق باشید، به بازیکنت مسیر داده ای که داور دیگر خطا نمی گیرد و همه به دنبال راه فرار هستند. مربی، بازیکن و همه که مشکل از داور است. من به عنوان مربی می گویم، داور اثرگذار است 50 درصد نه 80 درصد، 10-20 درصد خود بازیکن و مربی خودشان هم ایراد داشته اند بروند بررسی کنند این هفته این کار را کردیم هفته آینده درست کردیم واین اشکالات برطرف شود اما داور هنوز همین طور است. نمی رویم چون دنبال 80 درصد اشکال داور هستیم اشکالات خودمان را نمی بینیم تا ببریم داوری خوبی می شود. چرا من در مورد محرم نویدکیا دوست دارم بیشتر صحبت کنم؟ چون به نظرم یک الگو بود امسال و یکی از خروجی های لیگ ما بود علی رغم اینکه تجربه نداشت، ولی شخصیت داشت. درک داشت، فهم داشت، شعور داشت و فهمید جایگاهش کجاست. به بازیکنش احترام گذاشت به عنوان معلوم بود و در بحث خبری که صحبت می کرد به تیم حریف احترام می گذاشت، تمام دنیا می نویسند رسپکت. می توانند از این قسمت پول خوبی ببرند ولی وقتی می گویم احترام در فوتبال ما و با اینکه می گوییم فرهنگ داریم ولی اتفاق نمی افتد، چه می خواهیم ببینیم؟ شما بیا دفعه اول به داور احترام بگذار بعدش بگو نه دفعه اول. یک داور از همان دقیقه یک انقدر ناراحت است، از یکجا آمده چون به سختی رسیده و شب بد خوابیده و ناراحت است و دقیقه یک کارت می دهد به بازیکن و مربی، این سمتش را هم باید ببینیم. وقتی می گویم همه چیز درست شود اینهاست. خواهش می کنم از فدراسیون برای داوران زحمتکش، واقعا سخت ترین کار قضاوت است، سه دفعه فیلم تلویزیونی را می بینیم نمی توانیم تصمیم بگیریم در یک لحظه داور باید تصمیم بگیرد. درست است اشتباه می کند ولی اشتباهی نیست که بگوییم، اصلا اشتباه کرد یکبار کمکش کنیم. هرکس ایراد داشته باشد می زنیمش، یک مقدار کمک کنیم، محبت کنیم به هم، احترام بگذاریم، نیمکت ها، ناظران دست دو طرف را گرفته اند که درگیر نشوند، نیمکت ها فاجعه است در فوتبال ما بعد نیمکتی که زیاد حرف می زند، دانشش کمتر است. وقتی دانش داشته باشی داور جلویت را گرفت با کیفیتت می روی جلو و گل میزنی، مقداری روی این موضوعات بحث کنیم. اینکه صورت مسئله را پاک کنیم و بگوییم داور که نمی شود، کارت چقدر کارت؟ باشگاه ها چکار کنند؟ می بینند 8 بازی مربی را روی نیمکت ندارند خب جریمه کند باشگاه، بازیکنش جریمه کند، همه حرف چرا؟ چون از حرف از بزرگتر شروع شده و به بازیکن سرایت کرده. این باب شده سر خط یکی اخراج شود که داور را تحت تاثیر قرار دهیم خب برای چه؟ نیمکتی داریم که هر بازی یک مربی اش اخراج شده، چرا؟ به خاطر اینکه همه دارند کارهای بد را از هم یاد می گیرند. چرا نمی رویم نویدکیا را الگو قرار دهیم؟ او می گوید باختم تیم حریف خود بود. هر دفعه که بگی لوث می شود، تیم داریم 25 هفته از 30 هفته کنفرانس خبری پیش از بازی و بعد از بازی در مورد داور صحبت کرده اند. معلوم است کیفیتت پایین می آید، خودتان کیفیت را پایین می آورید. خودتان بسته را فراهم می کنید برای پایین آمدن کیفیت. خب چرا باید اینطور باشد؟ مدیران ما متاسفانه اصلا به این موضوع توجه نمی کنند و پیرو صحبت های مربی که دوست دارند کنارش باشند، آقا داور این کار را کرده و بیانیه هایی که راه به راه صادر می شود. چرا؟ چون حواشی ای که اشاره کردید. ما حاشیه برتر داریم نه لیگ برتر، حاشیه ما برتر است و حرفه ای، لیگ مان آماتور.
قسمت های قبلی:
پرونده لیگ بیستم روی میز کارشناس طرفداری | قسمت چهارم؛ از توزیع زمانی گل ها تا استعدادیابی
پرونده لیگ بیستم روی میز کارشناس طرفداری | قسمت سوم؛ از بررسی سیستم سه دفاعه تا بازی های کم گل
پرونده لیگ بیستم روی میز کارشناس طرفداری | قسمت اول؛ از زمان بندی تا بدنسازی
پرونده لیگ بیستم روی میز کارشناس طرفداری | قسمت دوم؛ از بررسی قانون منع ورود خارجی ها تا مبحث زمان
